Kur Gentiana Sula mori detyrën si kryetare e Autoritetit të Dosjeve vite më parë, institucioni ekzistonte vetëm në letër. Skeptikët ishin kundra hapjes së tyre, ndërsa familjet e viktimave dhe ish të dënuarve, ishin të trembur nga baltosja përsëdyti ngaqë dosjet tregonin vetëm versionin e Sigurimit. Megjithatë, ‘kujtesa’ e policisë sekrete të komunizmit nuk mund të ishte më sekrete dhe mitet e imponuara do të zhbëheshin. “Mendoj se kemi thyer shumë tabu, e një prej tyre, ishte tabuja e mbivlerësimit të rolit të Sigurimit të Shtetit në mbrojtje të interesit kombëtar”, thotë Gentiana Sula ndërsa në duar mban fotografinë e Irina Vangjel Lezhos, një vogëlusheje që e humbi të atin në diktaturë për të mos e gjetur kurrë. Imazhi i vogëlushes bart gjithë trishtimin e një fëmije që u rrit pa babain, ndërsa harta e kampit të Spaçit shenjon kufijtë e ecejakeve të tij në vitet e fundit të jetës.
7 vite pas themelimit, Autoriteti i Dosjeve është konsoliduar dhe me ndryshimet e fundit ligjore, institucioni merr përsipër të kordinojë procesin e kërkimit të eshtrave të të zhdukurve në diktaturë, siç është edhe rasti i gazetarit Vangjel Lesho që u pushkatua në maj 1979.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.