Me atletet Simod, furnizimi i parë me mall të huaj në fillim të viteve ’90, ku duhej të rrije me orë për t’i blerë, bluze T-shirt lidhur mbi kërthizë, xhinse të sjella me pako nga emigrantët e 2 korrikut 1990 dhe flokë origjinalë që i derdheshin mbi supe, vajzat e Tiranës nisën të frekuentonin diskotekat e para të hapura në kryeqytetin e shqiptarëve në fillim vitet ’90. Po aq të gjata i mbanin flokët dhe djemtë të etur nga dëshira për të imituar The Beatles, e që më parë nëse tentonin ua prisnin policët në mes të rrugës ashtu sikurse ia grisnin me gërshërë dhe pantallonat kauboj. Nën tingujt e muzikës dance të atyre viteve ato vallzonin teksa imitonin lëvizjet e bashkëmoshatarëve europianë.
Disko ‘Marikaj’ dhe ‘Albania’
Në majë të kodrës së Marikajt, në rrugën Vorë-Manës, italiani Alberto Rancini hapi diskon-restorant në vilën e bukur lyer me të verdhë. Një vend që frekuentohej nga paria e kohës, gazetarë, intelektualë por dhe të ‘fortët’ me të dashurat e tyre. Ditët e shtuna, makinat niseshin nga Tirana ndërsa të rinjtë rrinin si sardele njëri mbi tjetrin sepse mjete nuk kishin të gjithë. Jo të gjithë mund të shkonin në Marikaj megjithatë vargu i makinave të parkuara niste nga rrëza e kodrës deri në majë të saj ndërsa njerëzit ngjiteshin turma turma. Sigurisht që për ato vite çmimet ishin të kripura megjithatë sërish disko ‘Marikaj’ mbushej plot. Disko ‘Marikaj’ ishte si një oaz europian pasi ishin të shumtë edhe të huajt që e frekuentonin. Ky vend u menaxhua për vite me radhë nga italiani Rancini ndërsa në vitin 2000 ai u akuzua nga prokuroria italiane për pjesëmarrje në një grup kriminal që tregtonin viza italiane të cilat kushtonin 1000-1500 dollarë e pikërisht në vilën e Marikajt bëhej dorëzimi i parave e falsifikimi i dokumenteve që dorëzoheshin në konsullatë. Disko më e famshme në Tiranën e fillimviteve 90 mbetet Disko Albania e cila u kthye dhe në pikë referimi për tu orientuar. E ndodhur përballë shtëpisë së Kadaresë pranë Hotel Tirana, disko ishte lehtësisht e arritshme në këmbë ose me transport publik për ato që e kishin shtëpinë më larg. Ajo ndodhej nën tokë. Ishte si një koridor i errët që herë pas here zgjerohej dhe në mes ishte pista e vallëzimit. Pikërisht në këtë lokal modern u zhvillua në vitin 1992 konkursi i kërcimit ’12 vallëzime pa një të shtunë’ me prezantues Adi Krasta e Valbona Çoba, skenar Pandi Laço dhe regji të Vera Grabockës, një kompeticion ku të rinjtë mësuan lëvizjet e para të kërcimit modern. Disko ‘Albania’ në fillim funksiononte natën por jepej dhe me prenotime nga mëngjesi. Kryesisht diskot në Tiranë hapeshin në ora 11 e mbusheshin me gjimnazistë që lenin orën e mësimit dhe më pak student.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.