Pakkush e di se ajo të cilën e shohim sot me ëndje, ku luhet muzikë me violinë e sopranot këndojnë për bukurinë e Arbërisë, në atë vend ku turistët shqyejnë sytë nga e mahnitshmja e hapin veshët për kujtesën dhe historitë me Ali Pashanë e Vasiliqinë që i fali Kalanë, pra pikërisht ky vend, Porto Palermo, ka qenë as më pak e as më shumë por Ferri i vërtetë i Dantes për 300 burra gra e fëmijë që regjimi komunist i internoi aty në atë vend; ku nuk kishte bukë për të ngrënë apo ujë për të pirë; nuk kishte drita për të parë njëri tjetrin veç asaj të hënës, ku nuk kishte dyer, dritare e shtretër për të fjetur…por kishte apel, dy herë në ditë. Historitë rrëqethëse të të mbijetuarve nga kampi i internimit të PortoPalermos, mbledhur me aq kujdes nga Autoriteti i Dosjeve, të japin gjurmët e historisë së patreguar, mbetur në errësirë si peng i të shkuarës e mohuar prej viteve. Por sot po dalin në dritë, madje një aktivitet në datat 22 dhe 23 gusht në Porto Palermo, do të rikthejë në memorjen e atyre që kanë jetuar atë kohë, dhe të rinjve që nuk e kanë njohur mizorinë e komunizmit, gjithçka kanë përjetuar atyre ditëve të acarta të viteve ’50.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.