Nuk kishin kaluar as tre vjet nga viti famëkeq 1997. Qindra gra e nëna vlonjate ishin veshur me të zeza si pasojë e konfliktit të ashpër civil të atij viti. Me qindra vrasje, eleminime, armë në duart e njerëzve, trazonin Vlorën dhe gjithë Shqipërinë. Komisariatet e policisë ishin godina të rrënuara e predhat e plumbave ishin të freskëta. Institucionet e Vlorës së majit 2000 ishin të dala boje (fundja kush kishte pasur kohë të merrej me makiazhin e tyre!!!), prefektura, bashkia, spitali, poliklinika, biblioteka, teatri… Por, jeta vazhdonte. Njerëzit mbushnin xhiron e pasdites në Skelë, më të vjetrit, uleshin bordurave ku vinin tallazet e detit plot stërkala e shkumë të bardhë; e të vegjlit, vraponin sa në një qoshe të sheshit tek tjetra duke luajtur hareshëm me njëri tjetrin. Më të rriturit, rrekellenin ndonjë birrë nën diellin e pasdites që perëndonte e prisnin të hynin më herët nëpër shtëpi, duke iu druajtur ndonjë plumbi qorr që tek – tuk shkrehej sapo në qytet binte nata.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.