Bjeshkët që marrosën turistët: Nga më e bukura Zoj, tek Xhubleta

Në veriperëndim të Shqipërisë, përgjatë kufirit me Malin e Zi qëndron stoike si një “zoj”, Malësia e Madhe. Në këtë rajon, malet e larta janë vendosur krah për krah si roje të përjetshme, e majat e tyre duket sikur arrijnë të prekin qiellin. Malësia e Madhe është një vend ku natyra është e pashkelur, e papërlyer dhe e pastër, një vend ku mund të shijoni bukuritë e virgjëra dhe të gjeni strehëzën perfekte nga zhurmat e botës moderne. Fshatrat e saj, me rrugicat e tyre të ngushta, shtëpitë me gurë të ndërtuara nga duart e të parëve e të përshtatura tanimë me kohën nga bijtë e tyre, gatimet tradicionale, zakonet e virtytet e vendasve, janë dëshmi e gjallë e të kaluarës dhe traditave që po trashëgohen brez pas brezi.

Bregu Liqenor (Syri i Sheganit), Reçi, Masivi i Gështenjave shekullore, Razma, Boga, Tamara, Lëpusha e Vermoshi, janë disa nga zonat turistike të që u ofrojnë pushuesve mundësi për turizëm në 365 ditë të vitit. Aty mund të gjesh që nga turizmi liqenor me kulmin e sezonalitetit përgjatë muajve të nxehtë të vitit, e deri tek alpet e mbuluara me borë për të të ofruar mundësinë për zhvillimin e turizmit të bardhë gjatë muajve të acartë të dimrit. Kush e ka vizituar është kthyer sërish, e kush nuk ka shkuar deri më sot, përmes këtij shkrimi do i ngacmohet sado pak dëshira të udhëtojë drejt Malësisë për të prekur nga afër çdo pjesë të kësaj perle të Shqipërisë të qëndisur me dorën e zotit!