Dhuna asht nji problem që ka karakterizue njerzimin prej fillimeve të veta dhe me shumë gjasa kështu do të vijojë deri në fund. Megjithatë me anë të nji përpjekje titanike qytetnuese njerzimi asht mundue me e shndërrue dhunën në nji monopol të bashkësisë, tue e zhveshë prej elementeve subjektivë, irracionalë dhe antisocial. Sot vetëm shteti ka të drejtë me e përdorë dhunën, kur kjo gja bahet e nevojshme.
Po shteti asht i pari mbrojtës i personave që janë ma të ekspozuem ndaj dhunës. Tek ne ka nji kategori që dhunohet sistematikisht, bahet fjalë për gratë. Këto vriten, rrihen, persekutohen, dhunohen verbalisht, privohen prej të drejtave elementare dhe kjo tendencë mjerisht asht në rritje, ose ma mirë rastet e dhunës bahen gjithnji e ma shumë mediatike.
Dhuna ndaj grues tregon se shoqnia shqiptare asht e përbame prej individësh që kanë nevojë me u humanizue. Kemi në bashkësi individë, jo persona, që refuzojnë diskursin racional dhe zgjedhin dhunën, shpeshherë edhe atë ekstreme që merr jetën. Nëse po t’i heqim leskrën sociale nji individi del menjiherë në pah kafsha që mbizotnon tek ai, kjo tregon se shoqnia jonë nuk merr frymë me koherencën e arsyes por ushqehet me shtysa shtazarake.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.