Teatri i Operas, premiera me muzikë të vjedhur

Teatri Kombëtar i Operas dhe Baletit ishte hapur. Shfaqja e parë ishte një super produksion, më shumë se gjysmën të cilit e kishim shijuar njëherë. Ishte një koreografi e Preljocaj, një nga ato shfaqje që mund ta rishikosh e bashkangjitur me krijimin e ri disa minutësh ishte si një nga ato rikthimet në vende magjike. E kisha ndjekur Preljocaj jo vetëm në Tiranë, por njëherë edhe në Lugano të Zvicrës ku qëlloi të isha e të takoja edhe dy shqiptarët që kërcenin në atë teatër. E ndiqja Preljocaj-n siç ndjekim edhe Dua Lipën dhe sukseset e saj të reja, në You Tube, në rrjetet sociale, në medien e huaj.

Premiera tjetër quhej ‘‘Humus’’, një shfaqje baleti nga Julind Dervishi. Si gazetare e kulturës prej disa vitesh u nisa me kënaqësi të njihem me një shfaqje të re në Teatrin e Operas dhe Baletit. Në konferencë për t’u prezantuar me këtë shfaqje nuk mora as libretin\sinopsin dhe as e pashë dot provën. Në fakt, prita dhe ftesën siç ndodh shpesh kur nuk na tregojnë dot provën. Por, as ajo nuk erdhi. Megjithatë, mendova, praninë e kameras nuk mund ta refuzonin. Dërgova kameran dhe mendova se do ta shoh shfaqjen të regjistruar ashtu siç kishim bërë gjatë gjithë kohës së pandemisë.