E kisha menduar se do të ishte e vështirë të parashikoheshin, por tanimë jam më i bindur se kurrë se s’do të vë bast për këtë kombëtare shqiptare! Mund t’i përkufizoj shumë shkurt: thjeshtë fantastikë. Pas çdo stuhie gjithmonë del dielli e kjo ngrohtësi së fundmi vjen nga Tbilisi i Gjeorgjisë. Një triumf i madh që ka ndezur zjarrin e nëntorit në Tiranë, me qëllimin e vetëm KUALIFIKIMIN. Grup, bashkë, përballë kundërshtarëve si një trup i vetëm, kjo Kombëtare të detyron të dashurohesh me të!
Pas humbjes ndaj Çekisë, kuqezinjtë bashkë me tifozët u përballën me një zhgënjim dhe presion të jashtëzakonshëm. Ndjesia e dështimit ishte prezente, kishte nga ata që amplifikonin ndërsa të tjerë e thonin me të madhe: Gaboi trajneri. Një humbje 2-0 që dukej sikur do të thyente moralin e skuadrës sonë dhe shpresat për të shkuar një grup më lart në Nations League. 90 minuta që u duk se “fshinë” atë ekip kuqezi që na krenoi në EURO 2024. Por, të gjithë gabuan. Humbja që dukej se do të zvarritej duke sjellë një seri negative dhe fundin e ciklit të “Silvinhos”, i karikoi dhe i motivoi më shumë Shqipërinë tonë. Dy ditë më vonë pas përballjes në Pragë, nuk u fshi ekipi kuqezi që shkëlqeu në Gjermani, përkundrazi shkëlqeu fort duke marrë një kthesë dramatike që të kujton ringjalljen epike të Liverpool-it në finalen e Stambollit në 2005-sën. Ashtu si anglezët, që përmbysën një disfatë dhe situatë në disfavorin e tyre kundër Milanit, edhe Shqipëria tregoi se nuk dorëzohet kurrë. Në përballjen ndaj Gjeorgjisë, zemra u vu në fushë dhe pakti në heshtje i fitores brenda familjes së madhe u shpërfaq nëpër arteriet e gëzimit të gjithë shqiptarisë.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.