Viti 2023 nuk pritet të jetë një vit i rëndësishëm për Shqipërinë. Shqipëria ka nisur rrugën e gjatë të bisedimeve për anëtarësim, po konsumon mandatin në Këshillin e Sigurimit dhe nuk është pjesë e ndonjë nisme apo projekti të madh. Brenda vendit do të kemi zgjedhje lokale, të nëntat në 32 vjet. Zgjedhjet bëhen për të ofruar zgjidhje. 14 maji nuk do të ketë mundësi të ofrojnë zgjidhje të rëndësishme, ndaj konsiderohet më shumë si një proces rutinë sesa proces historik. Efekti i vetëm që mund të sjellë 14 maji është rikthimi i opozitës në sistem, pas bojkotit masiv të procesit më 2019, si dhe impakti i rezultateve tek dy grupet rivale të opozitës. Nuk pritet të ketë dorëheqje dhe as ndryshim në hirearkinë politike, të njëjtët do gjejnë arsye e argumente për të mbijetuar deri në zgjedhjet parlamentare të vitit 2025.
Në sistemin tonë qeverisës kryetarët e bashkive dhe sidomos këshillat bashkiakë kanë kompetenca minore për të zgjidhur problemet e qytetarëve, por paradoksalisht, potenciali i tyre për të dëmtuar interesat qytetare vijon të jetë i madh. Pushteti vendor ka sukses kur ka mbështetjen e qeverisë qendrore, dhe në një sistem vertikal klientelizmi politik ai ka dështuar të kthehet në pushtet i qytetarëve. Tirana dhe Durrësi janë raste tipike, ku interesi i pakicës i lidhur me klientelizmin dominon interesin e shumicës qytetare. Kjo përvojë nuk ka opozitë, qasja është e njëjtë nga të gjithë krahët politikë. Shqipërisë ende i mungon një kryebashkiak reformator, që sjell ndryshim në modelin e qeverisjes, në masat antikorrupsion dhe në mbrojtjen e interesit të qytetarëve të tij. Nuk e ka pasur, nuk pritet ta ketë as pas 14 majit.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.