Karateisti “elegant” që u bë këngëtar Ilir Shaqiri, farmacisti që “ilaç” ka zërin

Ilir Shaqirin e takojmë në Tiranë dhe për hir të së vërtetës është i pari rrëfim që po ju sjellim me një personazh nga Kosova. Ilir Shaqiri të lë përshtypjen e një burri shumë të rëndë, një malësori të fortë ( kjo edhe për shkak të këngëve që kemi dëgjuar prej tij) por në fakt është krejt e kundërta sepse me artin dhe muzikën e tij ka thyer mure e na ka ngjallur atë ndjenjën e fortë kombëtare që tek ne shqiptarët “sanguinë” është gjithnjë shumë e fortë. Ilir Shaqiri i kupton më së miri gazetarët, sepse prej vitesh është mbikqyrës artistik në Radio Prishtina ndaj dhe biseda jonë shkoi për mrekulli. Dhe pyetja e parë që më erdhi menjëherë dhe instiktivisht është se si është marrëdhënia e tij me Tiranën dhe Shqipërinë. “Për herë të parë në Shqipëri kam ardhur në vitin 1988. Kam hyrë nga Kapshtica bashkë me një mikun tim (Shaqir Hasin) dhe takimi i parë ka qenë me familjen Kosova, që jetonte në Korçë. Atë natë u bë festë në këtë familje! Erdhën shumë njerëz të na takonin, të kuvendonin me ne. Malli ishte i madh për të gjithë dhe asnjëherë nuk më është dukur më e bukur kënga korçare sesa atë natë, përderisa tingujt shumëzërësh të vëllezërve dhe motrave korçare kapërcenin rrethojat e oborrit të shtëpisë përtrollëse të familjes Kosova. Më dukej se, bashkë me ne po këndonte e tërë Korça” Po në festival kur keni marrë pjesë për herë të parë...?! “Në Festivalin e Këngës të Radiotelevizionit Shqiptar, në vitin 1992, jam prezantuar si krijues muzike i këngës “Mos ma gjuaj diellin me gurë” të cilën e interpretonte Adelina Ismaili, pastaj në vitin 1993 dhe 1994, kam ardhur si interpretues i këngëve “Udhët e mia” dhe “Jam Evropë”. Por le të qëndrojmë edhe pak tek “çapkënia” e muzikës shqiptare, Adelina Ismaili... Si u njoh ai me vajzën e talentuar dhe kontraverse?! “Në vitin 1992, regjisori Isa Qosja po bënte një projekt audio-vizual për fëmijë, me Adelinën dhe më kërkoi që të bëja muzikën e vargjeve të Ymer Shkrelit “Mos ma gjuaj diellin me gurë”. Pas tre muajsh Adelina më merr në telefon shtëpie dhe më njofton se kënga do të interpretohet në Festivalin e Këngës në RTSh. Pastaj kanë vazhduar bashkëpunime tjera. Sot mund të duket e çuditshme, por artistët e Kosovës sakrifikonin shumë për t’u bërë pjesë e festivalit tonë dhe Ilir Shaqiri i kujton kështu ato vite: “Vinim fshehurazi, duke kapërcyer kufirin (herë Pashtrikun, herë Qafëthanën, herë Bunën e herë Liqenin e Shkodrës) në mënyrë klandestine, duke rrezikuar edhe jetën. Radiotelevizioni Shqiptar ishte e vetmja dritare ku ne mund t’i shfaqnim lirshëm krijimet tona të reja muzikore dhe të komunikonim me bashkatdhetarët tanë anekënd botës. Gjej rastin t’i falenderoj drejtuesit dhe të gjithë punonjësit e këtij institucioni shumë të rëndësishëm për ne, të cilët na i hapën dyert dhe na bënë të ndihemi si në shtëpinë tonë. Si u krijua kënga “Jam Evropë”? Suksesi i këngës “Udhët e mia”, të cilën e interpretova në vitin 1993 në festival, sikur përcaktoi bashkëpunimin tim me kompozitorin Naim Gjoshi. Poezinë e poetit Ymer Shkreli “Jam Evropë” ia lash Naimit që ta kompozonte për festivalin e vitit tjetër. Erdhi maji dhe asnjë lajm nga Naimi. Pas një udhëtimi jo të lehtë (duke kaluar kufijtë në mënyrë ilegale, si zakonisht) u gjenda në Librazhd. Naimi zemërhapur përherë! – Ku jemi me këngën?, e pyeta. -Do bëjmë diçka tjetër, më tha. - Jo, i thash unë, kjo na duhet sot! –Do bëjmë diçka tjetër, më tha, duke më propozuar disa tema. Unë këmbëngulja në idenë time. Atë natë nuk prekëm pianon me dorë. Të nesërmen po ecnim me makinë udhëve me gropa brigjeve të Shkumbinit, për të arritur në vendin e preferuar të Naimit për peshkim. Makina ngeci në një prishje rruge dhe shoferi që ngiste makinën hoqi të zinjtë e ullirit deri sa doli. –Ma gjej pa letër, thirri Naimi me zë goxha të lartë. Nga paketa e cigareve shkëputa një copë letre dhe ia dhashë. –Lapsin e ka vetë, tha. Aty shkroi notat e refrenit “Kthema borxhin, kthema diellin”. Mbaruam peshkimin dhe u kthyem në studio. Kënga u finalizua (si krijim muzikor) për dy orë e tridhjetë minuta. Pastaj në Prishtinë, kompozitori Xhevdet Gashi bëri një orkestrim tepër përmbajtësor për kohën. Dilemat për ta interpretuar në festival (nga shumëkush) vazhduan, por këmbëngulja ime ishte e madhe dhe kënga mori dhen. Një këngë e këtyre përmasave, e cila emocionon me të njëjtin intesitet edhe sot është padiskutim një nga këngët emblemë të artistit të njohur, po si ka qenë raporti i tij me çmimet në Shqipëri. A është vlerësuar ai me çmime në Festivalin tonë?! “Po, kam fituar zemrat e shqiptarëve në Shqipëri, në Kosovë dhe në diasporë, kudo jetojnë shqiptarët”, tregon artisti i cili është nderuar nga shteti shqiptarë me titullin “Naim Frashëri i Artë.” Jam mirënjohës për Shqipërinë, mirënjohës për arbëreshët në Kalabri që më kanë nderuar me titullin “Kalorësi i Skëndërbeut”, mirënjohës edhe për vendin tim që më nderoi me titullin “Nderi i Republikës së Kosovës”! Mirënjohës për popullin shqiptarë që më mbajti në skenë plot 45 vjet! Farmacisti që u bë këngëtar… Le të shkëputemi pak nga artisti që njohim dhe adhurojmë dhe le të kthehemi pak pas në fëmijërinë e tij. Ashtu si unë edhe ju do të habiteni kur të mësoni se ai ka studiuar për farmaci në shkollën e mesme, studimet e larta i vazhdoi për Gjuhë-Letërsi dhe befas një ditë të bukur u bë këngëtar… Por si ka qenë fëmijëria e tij: “Me mungesa të shumta të kohës, por e bukura ishte se ishim shumë fëmijë dhe me ato mundësi të vogla që kishim e bënim interesante vogëlsinë tonë. Rryma erdhi në katundin tonë tek në vitin 1968, atëherë kisha mbushur shtatë vjet dhe në shtëpinë tonë babai solli një radio, nga ato të mëdhatë. Aty për herë të parë dëgjova Radio Tiranën. Pak më vonë babai solli një televizor dhe mbaj mend që mblidheshim të gjithë fëmijët e mëhallës, mbyllnim perdet e odës së burrave dhe shikonim Televizionin Shqiptar. Emisionet muzikore, këngët dhe filmat e Kinostudios Shqipëria e Re, ishin frymëzimi më kuptimplotë për rrugën në të cilën do të ecte gjenerata ime” Sa vite keni jetuar në Skënderaj? Në Drenicë kam jetuar dhe punuar nëntë vite rresht. Kam punuar në farmacinë e qytetit dhe kam drejtuar Ansamblin “Drenica” në Pallatin e Kulturës për shtatë vite radhazi. Në vitin 1991 kam kaluar në Prishtinë. Po si ndodhi që studimet e larta nuk i vazhdoi për Farmaci?! “Kam pasur fatin e mirë, jo vetëm unë, por e gjithë gjenerata e shkollës së farmacisë në Prizren, që kujdestar klase ta kemi albanologun e shquar, Avdullah Zymberin. Ai na ka drejtuar të gjithëve në profesionet tona të ardhshme, duke parë te çdo njeri prej nesh dhuntitë e lindura për profesione të caktuara. Kështu ndodhi edhe me mua, duke më drejtuar kah Gjuha dhe Letërsia Shqipe, duke mos lënë anash muzikën, për të cilën kisha shfaqur një talent të admirueshëm nga shokët dhe shoqet e shkollës. I jam falënderues profesorit ton me ndjesi prindërore.” Ju erdhi keq që hoqët dorë nga profesioni i farmacistit, vijoj ta pyes unë: “Edhe si farmacist nuk ka qenë e lehtë ajo kohë, sepse përditë e më shumë shtohej mungesa e barërave. Farmacisti ndjehet i turpëruar kur nuk ka çfarë t’i jap pacientit. Unë kisha miqtë e mi të gjeneratës që punonin në objektin e grumbullimit të barërave “Farmed” në Prishtinë dhe ilaçi mund të mungonte deri të nesërmen paradite kur ata (ndonjëri nga miqtë e mi) ma sillnin në Drenicë. Njerëzit më respektonin shumë për punën që bëja si farmacist, por unë gjithmonë i kam ndarë këto mirënjohje me kolegët e mi që punonin në Prishtinë: Ilmi Pulajn, Sylë Kukajn, Naim Sukën dhe Hysni Guraziun. Kur u ndava nga farmacia, boshllëkun e bamirësisë ndaj njerëzve e zëvendësova me këngën, të cilës ju përkushtova me gjithë qenien time. Njerëzit ekzaltoheshin nga interpretimet tona nëpër koncerte (posaçërisht në ato humanitare) dhe ndjeja, së edhe kënga ka disa cilësi të veçanta që përkojnë me farmacistin e mirë, kur pacientit i shërbehet si duhet dhe në kohë. Në morinë e shumë gjërave që Ilir Shaqiri ka bërë në jetë ka qenë edhe puna si pedagog gjuhë letërsie e cila zgjati… “Dy muaj për shkak de angazhimet e mëdha në fushën e muzikës nuk më lejuan të vazhdoja. Mësimdhënia kërkon përgatitje, angazhim dhe përkushtim të madh ndaj studentëve dhe hapësira e kohës sime në dispozicion nuk më lejonte të merrem me dy profesione njëkohësisht”… Ilir Shaqiri karateisti “elegant” E megjihatë ju s’do ta besoni por në rininë e tij artisti i njohur ka pasur edhe një tjetër pasion… Karatenë…. “Fati e solli të banoja në një shtëpi të vjetër me Habil Krasniqin, trajner i Klubit të Karatesë në Prizren. Një mbrëmje, derisa po lexoja, në dhomën time erdhi Habili. Më kishte blerë kostumin e karateistit, duke më thënë: i bleva për ty dhe kurdo që të mbushet mendja mund t’i bashkëngjitësh klubit tonë. Dhe ashtu u bë, fillova ushtrimet dhe vazhdova të merrja pjesë në gara. Më quanin karateisti elegant. Profesori Avdullah mori vesh dhe nuk i pëlqente fare kjo punë, bile, një herë më qortoi fort, duke më thënë: ti, përveç mësimeve mund të merresh edhe me muzikë dhe me asgjë tjetër! Unë vazhdoja fshehurazi ushtrimet dhe për tre vjet arrita te brezi i kaftë (braun), një hap para se ta merrja brezin e zi (të bëhesha mjeshtër), shkolla mbaroi dhe u ktheva në Drenicë. Ishte refleksion i moshës dhe interesant për kohën…” Më në fund koha për muzikë… Me mbi 600 në repertorin e tij Kosovën e kemi ndjerë gjithnjë më afër falë Ilir Shaqirit. Kënga e tij e parë do të ishte “Zambaku i Prizrenit”, të cilën artisti e interpretoi për ditën e Shkollës së Mjekësisë, në Pallatin e Kulturës në Prizren, në vitin 1978. Do të ishin kështu shokët e shoqet e klasës dhe profesor Avdullahu, ata që do të zbulonin dhe shijonin të parët zërin unik e të mrekullueshëm të tij. Por me kaq shumë prodhimtari në karrierë sa të vështirë e ka ai të sjellë gjithnjë risi… “Krijimet dhe interpretimet e mia gjithmonë i kam mbështetur në traditën tonë muzikore, duke sjell në vëmendje dëshirat dhe përkushtimet e shoqërisë sonë për çlirim dhe dinjitet kombëtar. Jam përpjekur t’i artikuloj këto ndjenja më artin e poezisë dhe muzikës. Pra, këto krijime dhe interpretime kanë qenë jetësime të kohës dhe jam i lumtur që i kanë shërbyer kohës. Natyrisht, nuk ka qenë e lehtë, por përkushtimi ka qenë i madh, duke besuar gjithmonë së për të bërë punë të mëdha duhet të bëjmë punë të vogla dhe atë, çdo njeri në profesionin e vet, pavarësisht pengesave që na dalin përpara.” “Krijimet e mia i kanë ngjarë kohës dhe për këtë jam i lumtur! Jam i lumtur sepse nga ato që kam krijuar dhe interpretuar për 45 vite me radhë, nuk mund t’ua heq asnjë pikë e asnjë presje. Ato janë bërë me shumë përkushtim, me shumë punë, me shumë disiplinë dhe sakrificë”… Në këndvështrimin tim Ilir Shaqiri ka qenë gjithnjë një artist unik në llojin e tij, po ai vetë sa i vetdijshëm ka qenë për këtë fakt… “Kemi qenë gjeneratë me një koloritet zërash, me një larushi krijimesh muzikore dhe kjo ishte e bukura e kohës. Çdonjëri nga ne përpiqej të ishte vetvetja dhe kur bëheshim bashkë i ngjanim si një ylber shumëngjyrësh që del pas shiut”, thotë ai por me cilin nga kolegët do ta dëshironte një bashkëpunim… “Kam pasur fatin e mirë të takohem e të bashkëpunoj me një artist të madh, poetin dhe kantautorin arbëresh Zef Kakoca. Patëm realizuar dy këngë të bukura: Ura mbi det dhe Jam arbëresh, të cilat i interpretuam gjatë një turneu nëpër Kalabri. Projekti ynë ishte ambicioz, për të krijuar një urë lidhëse të fortë që lidhë dy brigjet, por përjetësia e mori Zefin e madh me 20 shkurt 2021 dhe projekti “Ura mbi det” u ndal. Ky është pengu im. Vaçe Zela & Nexhmije Pagarusha… Dy ikonat e muzikës shqiptare të dyja mike të Ilir Shaqirit. Thonë që kur Vaçe Zela ndërroi jetë kërkoi që trupi i saj përpara se të vinte në Shqipëri, kaloi më parë nga Prishtina dhe një grup artistësh si Nexhmije Pagarusha, Ilir Shaqiri etj, e pritën në aeroportin e Prishtinës duke i bërë nderet dhe homazhet e fundit. “Vaçe Zela e madhe më ftoi në shtëpinë saj dhe nga aty, përmes telefonit realizuam një intervistë me Radio Tiranën. Vite më pas, sa herë kam ardhur në Tiranë e kam vizituar dhe çdo herë kam mësuar diçka të re prej saj! Ndërsa me Nexhmije Pagarushën jam takuar për herë të parë në një koncert të përbashkët që u organizua nga Televizioni i Prishtinës në vitin 1985. Që atëherë jemi bërë miq, pa asnjë shkëputje, deri në ditët e fundit të jetës së saj. Asaj i kishte hije çdo gjë, hirplote në skenë dhe në jetën e përditshme! Jeta në Prishtinë, historia e dashurisë me ekonomisten simpatike dhe Ilir Shaqiri si baba e gjysh Është 61 vjeç, aktiv në art e muzikë por jo vetëm… ndaj a jeni kuriozë të dini se si është një ditë e zakonshme e Ilir Shaqirit në Prishtinë… “Zgjohen në orën 7:00 të mëngjesit. Në orën 8:00 filloj punën. Në orën 16:30, kthehem në shtëpi. Pas drekës bëjë një orë pushim. Dy orë të tjera kam dëshirë të merrem me mbesën dhe katër nipërit që vijnë shpesh të më vizitojnë. Pastaj me Korabin në studio, kur kemi të punojmë diçka nga muzika. Dy herë në javë kam dëshirë të shoh ndonjë film, teatër ose koncerte që shfaqen në Prishtinë. Kohën tjetër e shfrytëzoj duke lexuar ndonjë libër, ose duke shkruar diçka nga kujtimet e mia. Fle në orën 1:00, pas mesnate. Sa i lidhur jeni me Prishtinën … ”Qytet që ta merr zemrën me t’parin përqafim”, thotë një këngë e imja, të cilën e kam shkruar para shumë vitesh. Po mirë na lind menjëherë pyetja që mundon vazhdimisht rrjetin pse nuk e publikon kurrë bashkëshorten në rrjetet tuaja sociale? Bashkëshortja ime është ekonomiste me profesion dhe kritikja më besueshme e artit që bëjë. Është e para që dëgjon idetë dhe realizimet e projekteve të mia dhe vlerësimet e saj janë shumë të sakta. Ajo nuk është artiste dhe përkushtimi i saj është shumë i lartë ndaj punës ku punon dhe familjes, duke na qëndruar pranë të gjithëve në çdo kohë. Ajo përdorë rrjetet sociale për punët e veta, ndërsa unë i përdor ato vetëm në raste të veçanta, kur kam çfarë t’i ofroj publikut nga krijimtaria ime. Si jeni njohur ju të dy, vazhdoj ta ngacmoj unë… Ishte viti 1981, kur ajo pat ardhur nga Mitrovica në Shtëpinë e Shëndetit, te vajza e tezes së saj e cila punonte infermiere në pediatri. Qëllova të isha aty për një kafe. U pamë dhe diçka reflektoi mes nesh! Pastaj filloi interesimi im për të, dhe shkoja ta takoja te dyert e Shkollës Ekonomike në Mitrovicë pas mbarimit të mësimit. Për katër vjet u njohëm mirë bashkë dhe u martuam me datën 18 shtator, 1984. Po xhelozë kush bëhet më shumë? “Në asnjë kohë përgjatë bashkëshortësisë sonë nuk kemi krijuar momente për mundësira xhelozie. Mirëkuptimi ka mbizotëruar gjithmonë mes nesh! Botimet e Ilir Shaqirit Ilir Shaqiri është autor i pesë librave . Para shumë vitesh kam botuar punimin tim shkencor “Estetika dhe semiotika në krijimtarinë e nënës”, pastaj romanin “Tan Temali”, Lemza e dheut, poemën “Adem Jashari” me 1200 vargje dhe përmbledhjen poetike “ITH”. Hygoi thotë “Këngët janë gjethet, librat janë rrënja”. Megjithatë edhe djali i tij Korab Shaqiri ka bërë një libër me 200 këngë nga krijimtaria tij muzikore. “Ai zgjodhi ta përuronte në ditëlindjen time (me 6 dhjetor) dhe kjo ishte kënaqësi e dyfishtë. Korabi ka marr përsipër që tërë opusin tim të krijimtarisë muzikore ta sjell të notizuar, me shenja harmonike, me tekstet autoriale, me kohëzgjatjen e këngëve, kohën kur janë inçizuar dhe studiot ku janë realizuar ato. Një punë mjaft e komplekse e Korabit, e vlefshme për muzikantët e rinj që ta njohin më mirë këtë lloj krijimtarie e cila është realizuar në kushte të jashtëzakonshme, në vitet e rëndësishme për Kosovën.” Por si ka qenë Ilir Shaqiri si baba dhe si është sot si gjysh?! “Jam përpjekur gjithmonë të jem baba i mirë edhe pse në kohën e fëmijërisë së fëmijëve të mi kam bërë shumë mungesa në shtëpi për shkak të angazhimeve të mia. Megjithatë bashkëshortja ime Flora, ka bërë punën më të mrekullueshme me ta. Ata sot janë rritur, janë shkolluar, janë martuar dhe punojnë në profesionet e veta. Mua dhe Florës na i kanë sjellë në jetë katër nipër dhe një mbesë, me të cilët po përjetojmë një lumturi të pashpjegueshme. Ndërsa si gjysh përfundon ai përpiqem të mos zbres nga 10-ta”…

Karateisti “elegant” që u bë këngëtar Ilir Shaqiri, farmacisti që “ilaç” ka zërin

Nga Suada Daci

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Drejt Librit, shkrimtarë e politikanë bashkohen në Panair

“TË PUSHTUAR” NGA NJË KAMPION FUTBOLLI DHE ITALIANËT

Më të mirët e këtij panairi

Myfarete Laze, rrëfim për një kohë të ndaluar

Katina Beleri, “Vajza e Valëve” të Himarës, gur i çmuar i Bregut

LILI CINGU, KËMBËT QË VALLËZOJNË ENDE

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

“Krenaria e Kuçovës”, uzina e “shqiponjave” në qiell

Aldor Nini, grabitqari i artit shqiptar dhe fjalës së lirë

Mario Ashiku, një dashuri, shanse të dyta dhe një jetë e jetuar bukur (si vetë ai)

Inva Mula: Unë sopranoja e parë shqiptare në skenat evropiane

“Uno kryqzimo”, kush është lushnjari që bëri “Gol” me banderolën

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Karateisti “elegant” që u bë këngëtar Ilir Shaqiri, farmacisti që “ilaç” ka zërin

Nga Suada Daci

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?