Emri i tij ishte lakuar prej kohësh. Në Shqipëri do të vinte një trajner brazilian. Edy Reja kishte bërë mirë, por një trajner matet me rezultate. Këto të fundit kishin qenë plotësisht kundër italianit, i cili arriti të krijonte një grup me futbollistë mjaft cilësorë. Kaq nuk mjaftonte. Shqipërisë i duhet përballja në arenën ndërkombëtare, për të luftuar mes më të mirëve. Kësisoj, Sylvinho kishte marrë ofertën e vet. E kishte studiuar ekipin tonë kombëtar. Financiarisht ishte dakord. Grupi i lojtarëve, më i miri në historinë e Shqipërisë për nga përbërja, e joshte dhe kishte rënë në dashuri me shikim të parë.
“President, unë do të vij të jetoj në Shqipëri”, këto ishin fjalët e para të Sylvinho-s për Armand Dukën. “Dua të prek çdo gjë nga afër”. Befasia kishte kapluar veçanërisht mediet që nisën të raportonin me jehonë për të. Askush më parë s’e kishte bërë. Përkundrazi. Të gjithë të huajt vinin në vendin tonë, duke bërë shëtitje të paharruar si në periudhë lejeje vjetore. Për nga rëndësia, ky ishte vendimi i parë dhe më i drejtë i brazilianit. Me sa duket ka vendosur të shqiptarizohet, të jetojë në vendin tonë për të kuptuar se sa shumë e duam futbollin. Mes një mijë e një halleve, i vetmi sport që ka ecur shumë para të tjerëve, për meritë të Federatës Shqiptare të Futbollit.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.