Betonizimi i demokracisë

Kur më ra në dorë ky titull i revistës së dikurshme “Mapo” si një shprehje e përdorur nga disidenti i fundit që frymoi në Shqipëri për të gjitha kohërat e regjimet që jetoi, Maks Velo, më shkrepëtiu në kokë ideja se Maksin e kanë dashur të gjithë se ishte i aftë të shihte dhe tek e ardhmja duke folur troç për të tashmen. Fundja, Maksi për aq sa jetoi e vuajti e pa sesi një nga një po binin “kështjellat” e bukura të arkitekturës italiane në Tiranë. Madje madje, ai sikur ta kishte parandjerë se edhe disa prej veprave të tij, sapo ai iku në atë botën tjetër, u prishën, u zhdukën, u harruan.

Por ja që fjalën nuk mund tia harrojë kush. Ndaj dhe shprehja “Betonizimi i demokracisë” merr kaq shumë kuptim këto kohë, kur fushata e ethshme e kryeqytetit por në tërësi në Shqipëri, qaset ndaj këtij realiteti.