Vlora e përgjakur, Tragjeditë e1991, Eksodi i Shqipëtarve dhe humori i zi i muajve të vështirë

Një rikthim në muajt e vështirë në kapërcyell të ndryshimit të sistemeve politike; eksodi, politika dhe jeta në post-diktaturë. Çfarë ndodhte në Vlorën e “Pavarësisë”, ku Ramiz Alia zgjodhi të bëjë “Mea Culpa” për gabimet e komunizmit. Si u rrëmbyen anijet në port dhe pikpyetjet që nuk morën përgjigje sot e kësaj dite.

Afrimi dhe Agroni e kujtojnë të përmalluar të shtunën e 2 Marsit 1991. Afrim Agalliu ishte 42 vjeç, në kulmin e moshës dhe emër i dëgjuar me “Parodistët e Vlorës” atëkohë. Ata të katërt, që asokohe simbolizonin shkëlqimin e qytetit bregdetar, vraponin. Përjetonin dhe ata lemerinë e kohës që po jetonin. Në njërën anë, shihnin radhët e gjata në teatrin “Petro Marko” aty ku po vendosej në skenë shfaqja e 15-të e Estradës Profesioniste të qytetit, “Dhëndrri me proteza”. Me qindra e qindra njerëz në radhë të malluar për pak humor e për të prerë një biletë për shfaqjen. Nga ana tjetër kishte radhë në port për të kapur një anije që do t’i dërgonte matanë detit. “Nuk kuptoheshin, nëse qeshnin me humorin tonë, apo qanin për largimin me dhimbje nga vendi i tyre. Përnatë teatri plot. Shumica e njerëzve kur mbaronte shfaqja shkonin përsëri në Skelë, në pritje të ndonjë anijeje për të ikur në Itali”, kujton sot pas 30 vjetësh ato ngjarje, parodisti i Vlorës.