Ti Shqipëri më jep nder! Gjermani na prit, po vijmë…

Tirana vlonte, Shqipëria gëzonte. Vetiu, banka e kujtimeve të çdo shqiptari kishte rritur kapacitetin pa e ditur se çfarë do ta priste në mbrëmjen e së enjtes mes modernitetit të stadiumit “Air Albania” dhe spektaklit të djelmoshave kuqezi. Euforia dhe gëzimi ishin ulur këmbëkryq qysh prej fitores me Poloninë. Besimi dhe optimizmi ishte i madh. Shpesh të trembte, duke çuar padashur mendjen edhe tek e keqja. Fundja njerëzit përgatiten për të gjithë skenarët. Por, me sa duket një tifoz dhe veçanërisht, ai kuqeziu nuk ka ndërmend të dorëzohet kurrë. Dhe në fakt, paska pasur të drejtë…

Rrugët gumëzhinin. Kryeqyteti ishte shndërruar në arenë festimesh. Shqipëria do të luante me Çekinë një ndeshje që do të vendoste shumë për fatin e kualifikuesve të Europianit “Gjermani 2024”. Trajneri Sylvinho bënte sikur i trembej kësaj atmosfere, për të mbajtur me “këmbë në tokë” të tijtë. Të gjithë kishin besim te më e mira. Çdokush me gjak shqiptari u bë mbështetësi dhe dëshmitari i një magjie të paharruar në ish legjendarin “Qemal Stafa”.