SHAMIZEZAVE, NË 80-VJETORIN E ÇLIRIMIT

Radanji është një fshat, sot gati i shuar, në Kolonjë. Bulja, ishte një nga nënat e këtij fshati, që kish sjellë në jetë pesë djem dhe jetonte me ëndrrën t’i rriste, t’i martonte e pleqëronte. Qeshibesi është një fshat, sot i vogël, në Dangëlli. Taméja, ishte një nga nënat e këtij fshati, që kish sjellë në jetë katër djem dhe jetonte me ëndrrën t’i rriste martonte e pleqëronte. Të dyja ishin nga ato gratë e dikushme shqiptare që u qeshte pak buza veç në vegjëli e rini dhe që më pas pastaj, e kalonin jetën duke u shërbyer pa bërë zë burrave e bijve, brez pas brezi e mot pas moti.

Por ëndrrat e nënave të vuajtura rrallë realizohen, sepse jeta ka të tjera plane. Një pjesë e djemve të Radanjit u lidhën me Ballin Kombëtar, ashtu sikundër një pjesë e djemve të Qeshibesit u lidhën me Partinë Komuniste në vitet e Luftës II Botërore. Të asaj Luftës që përfshiu gjithshka, mbretërira, Perandorë e Presidentë, Fyhrer nazistë, Duçe fashistë e Sekretarë të Parë Bolshevikë, që nga Moska, Londra, Tokio e Washingtoni dhe që e gjeti shtegun të depertonte deri atje thellë, në gërxhet e Kolonjës e të Dangëllisë.