Quo Vadis PD

Edhe këtë përvjetor, PD vjen jo e bashkuar, me probleme të mëdha, gati ekzistenciale. Ka arritur për më shumë se një vit t’u qëndrojë shumë tronditjeve e tërmeteve, por plagët e frakturat janë ende aty. Shërimi i tyre, e më tej, përgatitja për të qenë një alternativë e besueshme, dhe ngritja e potencialit për të ardhur në pushtet, nuk duken gjë e lehtë. E teksa po hyjmë në një vit vendimtar, ku në pranverën që vjen kemi zgjedhjet vendore, jo pak vetë, me të drejtë pyesin: Ku po shkon PD? Mbrëmja e të dielës së 11 dhjetorit përveç shqetësimit të rreshjeve e ndonjë aksidenti nuk është se po sillte ndonjë gjë tjetër në media. Kur rreth orës 19.00, nëpër ballina portalesh e në rrjete sociale vërshojnë dy foto. E njëjta datë, i njëjti aktivitet, e njëjta temë. Vetëm se të ndarë. Tek Hotel Tirana festonin 32 vjetorin e themelimit të PD një grup deputetësh dhe mbështetës të tyre, ata që nuk janë me Sali Berishën. Në krye, Enkelejd Alibeaj me Gazment Bardhin. Lulzim Basha kishte bërë kujdes të mos ishte i pranishëm. Ndërsa në Hotel Rogner, lideri historik dhe kryetari aktual, Sali Berisha mbajti fjalimin reflektiv dhe angazhues në 32 vjetorin e themelimit, e po ashtu në 1 vjetorin e rithemelimit të PD. Sepse, 1 vit më parë sak në këtë datë, u mbajt në stadiumin Air Albania kuvendi ku u vendos shkarkimi i Lulzim Bashës, dhe ndryshime në statut, që më pas i hapën rrugë rikthimit të doktorit në drejtim, në zgjedhjet me një anëtar një votë, një javë më pas. Një vit më pas kanë ndodhur shumë gjëra. Por, çka duket sheshit, është se demokratët nuk u bashkuan. Dukshëm, pjesa më e madhe ishin aty në Hotel Rogner, tek ajo sallë. Por sërish, ata që sfidojnë, ndoca kilometra më tutje, në Hotel Tirana, kanë arritur të rezistojnë, duke krijuar në publik idenë se demokratët nuk janë bashkë. Edhe këtë përvjetor, PD vjen me probleme të mëdha, gati ekzistenciale. Sidoqë ka arritur për më shumë se një vit t’u qendrojë shumë tronditjeve e tërmeteve, plagët e frakturat kanë ngelur ende aty. Shërimi i tyre, e më tej, përgatitja për të qenë një alternativë e besueshme, dhe ngritja e potencialit për të ardhur në pushtet, nuk duket gjë e lehtë. E teksa po hyjmë në një vit vendimtar, ku në pranverën që vjen kemi zgjedhje vendore, jo pak vetë, me të drejtë pyesin: Quos Vadis PD? 6 dhjetor, tensioni arrin kulmin Pak pasi kaloi ora 12 e mesditës, në bulevardin që të çon nga PD drejt Hotel Dajtit, pak metra para se të mbërrinte turma që e shoqëronte aty ku do mbaheshin fjalimet, një 31 vjeçar i bëshëm, thyen rrethimin e sigurisë dhe shkarkon të mjatën e fuqishme mbi Sali Berishën, duke i shkaktuar dy të çara një poshtë syrit dhe një në hundë. Berisha, afër të 80-tave, hepohet, por me ndihmën e njerëzve që e rrethojnë, nuk përplaset në trotuar, çka do të kishte qenë edhe më fatale. Grushti i atij të riu, me origjinë nga Tepelena, e rriti kaq shumë temperaturën politike në vend. Stabiliteti politik në vend edhe pa këtë është në teh. Tanimë që vazoja e brishtë mori këtë cifël të fortë, ç’do të bëhet? Si do shkojë kjo punë pyesnin të gjithë, me pezm, të shqetësuar, e të kapur në befasi. Edhe para kësaj, Berisha kishte disa muaj që e pat shpallur Edi Ramën armik. Me ngjarjen e shëmtuar, lideri i PD e akuzoi kryeministrin, tanimë si ekzekutues, si porositës e frymëzues të goditjes ndaj tij. Merret me mend se sot tensioni politik ka shkuar në skaj. Sali Berisha, megjithatë ja doli të ngjitej në podium e të mbante fjalimin që synonte të denonconte korrupsionin e aferat e qeverisë, në sytë e udhëheqësve europianë, të cilët gjendeshin në Tiranë në një ngjarje historike për vendin tonë të vogël, siç ishte mbajtja e një samiti të BE-së. Përtej dramaticitetit, shijes së keqe, dhe tronditjes që ky vend ballkanik arrin të krijojë e prodhojë sa herë t’i teket dikujt, një bilanc politik gjakftohtë i asaj dite, doli jo në favor të qeverisë. Festa e madhe që kishte përgatitur, për të shijuar për interesat, imazhin e propagandën e saj me këtë superevent, u prish. Diçka ngeci në grykë. Një kob, një punë që shkoi keq. Teoritë që qarkulluan pas këtij incidenti qenë të shumta, dhe ato u mëkuan në media në dhjetra variante. Kush fshihej pas kësaj ngjarje që e ka vënë opozitën tanimë në një raport tejet “in-extremis” e agresiv me qeverinë. Rilindja nuk e ka komentuar shumë ngjarjen. Ka qenë një reagim zyrtar i Kryeministrit ditën kur ndodhi goditja, ku dënonte dhunën. Berisha ja doli të qendrojë në këmbë, dhe me gjasë në sytë e publikut ka fituar më shumë kredite pas 6 dhjetorit, edhe për faktin se tregoi vetëpërmbajtje, dhe e ktheu turmën mbështetëse në paqe në seli, duke mos lejuar asnjë konfrontim me policinë, çka mund të kishte qenë me pasoja serioze. Por, provat e mëdha janë përpara. PD po shkon jo e plotë në betejën më serioze zgjedhore në këto 32 vite. Edhe pse qeveria po konsumon vitin e dhjetë në pushtet, me kosto e pakënaqësi në rritje, me korente të brendshme që ziejnë, me skandale e probleme me drejtësinë, sërish ngjan se demokratët nuk po e arrijnë dot zenitin e tyre. Ata që janë në PD që përfaqësohet me Alibeajn, padyshim se janë pakicë, e zor se do të arrijnë të fitojnë ndonjë bashki. Ama qartazi, kuptohet se e kanë potencialin për t’i shkaktuar dëme Rithemelimit. Duke nisur nga procedurat teknike. Nëse formalisht dhe zyrtarisht partia do t’i ngelet Alibeajt (Basha në letra e në gjykatë është ende kryetar), PD e Berishës mbetet sakaq pa komisionerë në qendrat e votimit. Do të ketë mundësinë, të gëzojë vetëm një përfaqësues, atë të PL, duke qenë se do të jenë sëbashku në aleancë në këtë garë të 14 majit. Që këtu nis një problem i madh. Cila është pika e vlimit? Sali Berisha në mesazhet që përcjell, edhe pas goditjes fizike që mori, flet për protesta e rezistencë. Për luftë e sakrificë. Megjithatë, në fund duket se ai e lidh këtë me votën. “Jetën e japim, votën jo”, është refreni. Duke lënë të kuptohet në një farë mënyre, se nuk do të ketë përplasje deri me 14 maj. Dhe, po ashtu, ka bërë të ditur, se, poqese manipulohet procesi, poqese zgjedhjet vendore preken, atëherë beteja do të zbresë në rrugë. Por vëzhguesit e zhvillimeve politike në vend, dhe pranë PD-së, e dinë mirë se një tjetër moment që mund të çlirojë krizë e tension të fortë, është vendimi i Gjykatës për vulën dhe logon e PD. Ka një ide dhe pritshmëri në publik se gjykata do t’ja lërë simbolet dhe firmën zyrtare, Alibeajt. Një vendim që po shtyhet vazhdimisht. Sot që kjo revistë ka dalë në treg, është lënë një prej afateve. Disa besojnë se ky verdikt i gjykatës mund të mënojë të dalë, e të zvarritë pa fund, duke lënë këtë amulli e gjëndje pezull deri në zgjedhje. Presionet e kërcënimet e Berishës besohet se lidhen edhe me këtë moment. Ata që merren me organizimin, po shqyrtojnë e analizojnë, bejnë skenare, se cili do të jetë reagimi i fortë, nëse Apeli nuk e njeh Rithemelimin, e vendos që PD i takon Alibeajt e mbështetësve të Bashës. Primaret, energji e re Me gjithë skepticizmin, me gjithë dyshimet e kontestimet, Sali Berisha e mbajti fjalën, dhe e vuri në zbatim premtimin e tij, tanimë të sanksionuar në statut, për të realizuar primare në përzgjedhjen e kandidatëve dhe emrave për përfaqësim politik. Brenda një viti, demokratëve po u kërkohej për të disatën herë që të paraqiteshin, e të votonin. Kësaj radhe për të preferuarin e tyre në përballje me qeverinë, në zgjedhjet lokale të 14 majit. Pati jo pak entuziazëm. Një forcë e goditur jo pak, e rrahur nga erëra të forta, me dy dekrete non-grata nga shtetet më të fuqishme të botës që peshojnë në kurriz, duket se mbijetoi edhe një herë, dhe mijëra anëtarë e simpatizantë të saj e dëshmuan këtë, duke marrë pjesë në proces, aplikuar për herë të parë. Është e sigurtë se Sali Berishës saktësisht kjo i interesonte. Për të demonstruar se me të, PD bëhet një parti moderne, që beson tek vota, që e ushtron demokracinë. Një imazh i kundërt me atë që po vizatohet prej propagandës së qeverisë, apo prej raporteve të rënda me Uashingtonin dhe Londrën. Pothuajse në gjithë vendin, morën pjesë në këto gara e perballje të brendshme, më shumë njerëz se kur u votua një vit më parë për liderin historik që të kthehej në krye të selisë. Pati rivalitet të fortë. Jo pak bashki kaluan në balotazh, disa u ndanë me fare pak vota mes fituesit e humbësit. Vëmendja kryesore ishte në Tiranë, ku emrat më të fortë qenë Belind Këlliçi, mjeku i njohur Ilir Alimehmeti, dhe demokrati me përvojë, Gert Bogdani. Në raundin e parë, edhe pse me diferencë të thellë, deputeti dhe ish-kreu i FRPD, Këlliçi, nuk ja doli të marrë 50 përqind plus 1 të votave. Por, meqë mbështetja që dukshëm më e madhe për të, i dyti, Alimehmeti vendosi të tërhiqej nga balotazhi dhe shpalli publikisht mbështetjen për fituesin, duke thënë se do të punonin bashkë për të triumfuar ndaj Veliajt në Tiranë. Në fund, do të kemi pra një dyshe, Këlliçi-Alimehmeti, si presidencialet amerikane, nga demokratët, përballë njeriut të qeverisë, në betejën për bashkinë më të madhe në vend, që është edhe qendra e dytë më e rëndësishme e pushtetit. Fataliteti me dy kandidatë nga PD Edhe pse deri vonë, PD e Alibeajt ka prezantuar vetëm dy kandidatë për bashkitë, Kapllanaj në Ballsh, e një në Lezhë, mendohet se numri i tyre do të vijë në rritje. Burime për Newsbomb, thonë se grupimi që është kundër Berishës, po bëhet gati për të pasur përfaqësues në pjesën më të madhe të territorit. Sipas tyre, janë mbështetësit në bazë që ua kërkojnë. Kjo do të ishte fatale për rezultatin final, dhe një rrethanë mjaft lehtësuese për qeverinë, e cila besohet se i ka kuotat në zbritje, duke qenë se mandati i tretë ka nisur të sjellë kalbëzim, mungesë idesh, dhe përplasje të forta brenda rilindjes. Nëse PD e Alibeajt, ose e Bashës, poqese ai rikthehet si kryetar, kandidon kudo në zgjedhjet lokale, do të jetë e interesuar të marrë rezultat maksimal, për interesat e saj, për të treguar se ka njerëz. Dhe në këtë sens, do të kërkojë për figura me potencial. Mundësia për të krijuar kosto tek demokratët e përfitim tek socialistët, është sidomos në Veri. Aty ku ka jo pak bashki që herën e fundit kur është votuar, në vitin 2015, gara është ndarë me një grusht votash. Si ajo e Pukës, apo e Fushë-Arrëzit. E duke marrë këtu në konsideratë edhe faktin se kryetarët e rilindjes, pas votimeve njëpartiake të vitit 2019 ku PS mori gjithë njësitë, janë forcuar shumë me interesat lokale që kanë menaxhuar tash 4 vite, dalja me dy kandidatë nga e djathta e bën seriozisht shumë të vështirë triumfin e demokratëve në maj të 2023. Në rast se kjo ndodh kudo, raportet mes PD-së së rithemeluar dhe PD-së së Alibeajt, në qendër, por edhe në terren, do të njohin ditë shumë të këqia. Tensioni e përplasjet nuk do të mungojnë. Militantët janë ndërkohë mjaft të stresuar e nervozë, duke qenë se prej vitit 2013 nuk gëzojnë asnjë pushtet. Dhe prej vitit 2019, kur u vendos mospjesmarrja në zgjedhje, nuk gëzojnë as edhe një bashki. Në kushtet kur një rikthim në shumë zona është i mundshëm, por dhe kjo do të shpërdorohet pasi shefat në Tiranë nuk janë marrë vesh, gjendja psikologjike e mbështetësve të PD do të rëndohet edhe më shumë, çka do të ndikojë patjetër në betejën finale ekzistenciale, që do të jetë ajo për pushtetin politik, që me ligj dhe afat, do të mbahet në vitin 2025.

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Who’s next?!

Deputeti që Duam: Fllad i ri, apo lamtumirë e të vjetërve?

ERVIN SALIANJI, politikani që u “burgos” prej fjalës

Ethem Ruka “skanon” PS e Ramës: Të vjetrit do mbledhin vota, të rinjtë rigjenerojnë partinë

51 ministrat që Edi Rama u bëri NDERIN E JETËS

“Kurbanët” e telhajos së Kryeministrit sipas analistëve

Artikujt më të lexuar

Çfarë ka Akoma për Rozana RADIN!

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

Një minoritet i braktisur rreth Buretos në Përmet

ERVIN SALIANJI, politikani që u “burgos” prej fjalës

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

KUR ARTISTI RRËFEN DHUNËN/ Serbia e ka humbur Kosovën që në 1989-ën

Kapodistria, kush ishte Gjon Gjika, presidenti i parë i Greqisë

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?