Përjetimi i një pabesie, si e pashë 8 janarin e protestuesve!

Janari paska qënë muaji i nxehtë i politikës. U bënë disa të tillë. Por ky 8 Janar do të mbahet mend më gjatë dhe krijoi një precedent të panjohur më parë, por që do ndryshojë politikën shqiptarë përgjithnjë. E shtuna dukej një ditë normale. Në vitet e fundit nuk kam munguar në asnjë protestë kombëtare të organizuar nga demokratët, jo vetëm për bindjet e mia apo kontributin e dhënë në PD, por edhe për rëndësinë që ka protesta në një vend si Shqipëria. Në telefon nisën lajmet e mbledhjes së protestuesve nw selinw e PD, para orës së lajmëruar. Mendova se diçka po ndodhte, dhe u nisa menjëherë. Rrugës, pranë Kishës Katolike, u ndesha me grupin e protestuesve që shoqëronin Sali Berishën dhe më pas me vështirësi hymë në seli pasi turma ishte e pakalueshme. Ishte e vështirë të numërojë pjesëmarrësit për shkak të zonës së kufizuar. Por menjeherë nisa të dallova fytyra familjare. U takova me disa demokratë nga Pogradeci dhe Korça. I njoh prej vitesh dhe ndjeva një admirim për ta pasi kanë qënë palca e demokratëve. Kanë dhënë shumë për PD, në ditë të mira e të këqia, dhe atë ditë ata ishin aty. Me ardhjen e Berishës në protestë, turma nisi të lëvizë dhe të kërkojë të hyjë në seli. Dyert ishin të mbyllura dhe më pas nisën shqelmat e para për t’i hapur. Qëndova në krah të selisë, mes demokratëve të Pogradecit, në pritje që dyert do hapeshin shpejt. Pavarësisht lajmeve për blindime, pritshmëria nuk ishte që ato do ishin fortifikuar si kështjellë bizantine, ku nga pas dyerve, njerëz me kapuçë nisën të hedhin gaz të bardhë. Besoja se demokratët e protestës me hyrjen në seli, do qëndronin në zyrat e lira, dhe se askush nuk do guxonte të shkonte tek zyra e Bashës. Selia do ndahej në mes, dhe secili grup do vijonte me të vetën. Të paktën kështu besoja. Por më pas ndodhi diçka e papritur. Nga brenda nisën të thyenin xhamat mbi derën nga krahu i Parlamentetit, duke krijuar një skenë paniku pasi copat po binin mbi protestuesit. Kjo e irritoi turmën pa masë. Nisën të hidhin gurë drejt selisë, por sërish një pjesë e vogël e tyre. Pavarësisht këtij provokimi, kishte vetëpërmbajtje të madhe, aq sa edhe makina luksoze e Lulzim Bashës që ndodhej aty, nuk po prekej nga protestuesit në atë moment irritimi legjitim. Dera më në fund u shqye dhe pati një brohoritje nga turma. Madje, shumë nisën të mbanin radhë të hynin në selinë e tyre. Por një zë i regjistruar, nisi të brohorasë nga ana e oborrit të Kuvendit. “Shmangni aktet e dhunës. Do ndërhyjmë për të shpëtuar jetën e deputetëve”. Ishte megafoni i Policisë së Shtetit. Fillimisht m’u duk si një paralajmërim pa vlerë. Nuk e besoja kurrë se Policia do të ndërhynte ne oborrin e PD-së. Kur befas, dera u hap nga ana e Kuvendit dhe mësyri makina e ujit e Policisë bashkë me dhjetëra policë të veshur si për luftë. Nisën të hedhin ujë dhe tek këmbët e mia mbërriti një granatë gazi lotsjellës. Turma nisi të vrapojë në panik duke krijuar një gjendje ankthi të frikshëm. Disa ishin më fëmijë në protestë dhe nisën të bërtasin nga frika. Një i moshuar u rrëzua pranë hyrjes së selisë dhe u shkel frikshëm duke i rrezikuar jetën. Falë këmbënguljes së tij, ia doli të çohet dhe të mbijetojë ndonëse ishte në gjendje të vështirë. Nisa ta ndihmoj të ecnim më tutje pasi gazi lotësjellës po bënte punën e tij. Të gjithë vraponin dhe kolliteshin. Nuk mungonin të sharat dhe mallkimet për Bashën dhe Ramën. Miku im Genti Çela ishte rrëzuar më tutje dhe ishte dëmtuar rëndë në dorë. Trotuarët nisën të populloheshin me njerëz që po uleshin për të marrë veten. Një situatë paniku dhe pabesie. Në shtëpinë e tyre ishin sulmuar me gazin e frikshëm që kishin përjetuar në protestat e Bashës kundër Ramës. Veçse tani gazin po ua lëshonte Basha. Ishin të njëjtët demokratë, të njëjtët njerëz që kishin dhënë gjithçka për Bashën. Është e vështirë të përshkruash atë zemërim. Qindra demokratë nuk po lëviznin nga rrugët dhe u tentua sërish të shkohej në seli. Por Policia u tregua brutale. Makina e ujit nisi t’i shpërndajë dhe granatat e gazit u hodhën në bulevard dhe sheshe. Ekranet dhe portalet nisën të mbusheshin me lajme dhune, akuza dhe pretendimet e Policisë së Shtetit. Orët më pas do të ishin komike. Selia e PD e dorëzuar tek shteti dhe prokurororja e akuzuar ashpër nga Basha po bënte ligjin në oborr. Ndarja e madhe ndodhi. Nuk u pranua mjeti demokratik i votës por i fortifikimit dhe i dorëzimit tek pushteti. Një pamje groteske teksa deputetë liste dilni nga selia e fortifikuar duke u kollitur nga gazi që kërkuan vetë të hidhej mbi votuesit e tyre. Kështjella e fundit ra. Muajt e ardhshëm do sjellin e realitet të ri politik. Sfida e parë do te jetë e demokratëve të cilët dukshëm dhe në shumicë janë kundër kastës ilegjitime të selisë të cilën e dorëzoi për të ruajtur atë pak privilegj që u jep mandati i deputetit. Ata e dinë se nuk kanë më të ardhme politike mes demokratëve ndaj janë shndërruar si opozita e pas 2019 për të kapur ç’të mundur. Personalisht kam besuar se selia dhe vula nuk kanë asnjë rëndësi. Mbajtja e tyre me thonj vetëm sa ka shtuar irritim tek demokratët. Por e ardhmja e shkurtër nuk dihet se ku do çojë. Me shumë gjasa, mund të kemi një lëvizje të re e cila do garantojë numrat natyralë të së djathtës historike shqiptare dhe një “LSI” të re nga e djathta e cila do mund të gëzojë privilegje pushteti për pak kohë. Të humbësh një betejë është e vështirë, por të poshtërohesh është diçka tjetër. Historia nuk ka falur askënd që ka dorëzuar kalanë nga brenda.

Përjetimi i një pabesie, si e pashë 8 janarin e protestuesve!

Nga Erald Kapri

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Tigri nxjerr dhëmbët, drejton gishtin drejt Veliajt

Gratë që vunë përpara burrat

Veliaj vs Belind, Kush mashtron më shumë?!

Fushatë “pa ethe”, Minxhozi, Çani, Abilekaj e Rakipi skanojnë zgjedhjet

Revolucioni i ftohtë i shkurtit

Gratë që tradhëtuan “Rilindjen”

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

“Krenaria e Kuçovës”, uzina e “shqiponjave” në qiell

Aldor Nini, grabitqari i artit shqiptar dhe fjalës së lirë

Mario Ashiku, një dashuri, shanse të dyta dhe një jetë e jetuar bukur (si vetë ai)

Inva Mula: Unë sopranoja e parë shqiptare në skenat evropiane

Nano, beteja e një jete

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Përjetimi i një pabesie, si e pashë 8 janarin e protestuesve!

Nga Erald Kapri

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?