Në 30 vjet të vegjlit që imitojnë të mëdhenjtë

Pas analizës për PS, PD si drejtuese të së majtës dhe të djathtës në 30 vite ka vend dhe interes të shohim edhe kurbën e përfaqësimit të partive të treta dhe më të vogla politike. Ligji ynë elektoral kërkon që partitë e reja krijohen me 3000 nënshkrime, por 87% e partive politike fitojnë në zgjedhje më pak se 3000 vota, pra më pak sesa numri minimal për ekzistencën e tyre. Në zgjedhjet 2021 dy prej partive morën më pak se 2000 vota dhe në total mbi 180 kandidatë morën më pak se 1 votë në zgjedhje. A kemi të bëjmë realisht me parti konkurruese apo parti fiktive, me vota konkurruese apo me kandidatë formalë që gjejnë logo dhe hyjnë në marketingun elektoral për qëllime të tjera? Si ka qenë kurba 30 vjecare e përfaqësimit nga të vegjlit? Zgjedhjet dhe partitë e vogla: risitë dhe statistikat 30 vjeçare Në zgjedhjet e vitit 1991 partia e tretë më e madhe ishte PR me mbi 34 mijë vota, por që për shkak të sistemit 100% mazhoritar, nuk fitoi dot asnjë mandat parlamentar. Nga ana tjetër, partia e katërt politike, Omonia, me vetëm 14 mijë vota fitoi 5 mandate parlamentare për shkak të zonave të lira të dhuruara nga PPSH dhe PD në zonat e minoritetit. Në zgjedhjet e vitit 1992 PSD ishte partia e tretë politike me 73 mijë vota, ndjekur nga PR me 52 mijë dhe PBDNJ me 48 mijë vota. Për shkak të sistemit elektoral PBDNJ me 14 mijë vota mori 5 mandate më 1991, por një vit më vonë me 3.5 herë më shumë vota mori vetëm 2 mandate parlamentare. Zgjedhjet 1991 dhe 1992 dhanë mesazhin se partitë e vogla mund të kenë sukses vetëm nëse përfshihen në skema taktike elektorale me partitë e mëdha ose nëse kanë potencial ta përdorin sistemin zgjedhor në favor të tyre (krijimin e bastioneve lokale dhe votave të përqendruara). Midis vitit 1991-1993 u krijuan disa parti të vogla politike, midis të cilave më të rëndësishmet ishin dy partitë e reja, PSD si fraksion nga PPSH më 1991, Aleanca Demokratike si fraksion i dalë nga PD më 1992, PBDNJ si përfaqësuese e minoritetit grek në Shqipëri, si dhe dy partitë e vjetra historike, Balli Kombëtar dhe Partia e Legalitetit. PSD mori rezultat të lartë më 1992, duke qenë në aleancë me PD. Me mbi 73 mijë vota PSD siguroi 7 mandate, duke u bërë partia e tretë politike më e rëndësishme në vitet 1992-1996. Pas gushtit 1992 fraksioni i PAD siguroi 6 mandate parlamentare, të cilat i humbi tërësisht në zgjedhjet pasuese parlamentare të vitit 1996. PBK dhe PLL nuk siguruan mandate, ndërsa PBDNJ më 1991 me 5 mandate (Omonia) ra më 1992 në 2 mandate. Gjatë viteve 1991-1996 u krijuan rreth 30 parti të tjera të vogla politike, kryesisht fraksione të dala nga partitë ekzistuese, por pa fuqi përfaqësimi. Secila nga partitë e vitit 1992 (PS, PD, PR, PSD, PBDNJ, PLL, PBK, PAD, etj), u ndanë në fraksione më të vogla, kryesisht për shkak të përjashtimeve të kritikëve të kryetarëve. Zgjedhjet e vitit 1996 u kontestuan nga opozita dhe për pasojë, në raundin e dytë PD ndihmoi partitë e vogla aleate, sidomos PR, PBK, PBDNJ të sigurojnë rreth 8 mandate parlamentare nga 1-2 që realisht mund të siguroheshin në konkurrim të drejtë. Zyrtarisht partia e tretë më e madhe më 1996 ishte PBDBJ me 66529 vota. Tendenca e partive fiktive të krijuara për taktika elektorale nga partitë e mëdha u thellua më 1997 dhe sidomos në zgjedhjet e vitit 2005. Më 1997 PD iu dhuroi mandate parlamentare në proporcional katër partive aleate, PS bëri të njëjtën gjë për 4-5 parti të vogla aleate. Në mënyrë paraksale, falë taktikave elektorale, PSD me 32 mijë vota siguroiu 7 mandate parlamentare, ndërkohë që PR me thuajse të njëjtin numër votash mori vetëm 1 mandat. Partia e tretë më e madhe politike në vota proporcionale ishte PLL me 42.598 dhe 2 mandate. Zgjedhjet e vitit 2001 testuan një parti të re politike, PDR (Partia Demokratike e Re) e krijuar si fraksion i PD nën drejtimin e Genc Pollos. Ajo fitoi mbi 68 mijë vota dhe 6 mandate parlamentare, duke shënuar rastin e parë të një fraksioni të rëndësishëm politik që fiton kaq mandate. Skemat zgjedhore të aplikuara nga PSD në zonën 60 (Lushnje) u dhanë nga 3 mandate PAD, PBDNJ dhe PAA, parti që pa këtë zonë nuk kalonin pragun elektoral dhe nuk do të përfitonin mandate. Deformimi i rezultatit coi në krizë dhe më pas në marrëveshje politike më 2002 për zgjedhjen e Presidentit. Zgjedhjet e vitit 2001 aplikuan masivisht skemën taktike “të Dushkut”, përmes të cilës PS e PD konkurruan në mazhoritar, kurse në proporcional ia deleguan votat e tyre partive të vogla aleate. Për rrjedhojë zyrtare të dhënat e këtyre zgjedhjeve janë jo realiste. Për shembull, zyrtarisht partia e parë në proporcional ishte PR me 19% të votave ndjekur nga PSD me 12% ndërkohë që PD e PS përkatësisht kanë 7% dhe 8% në votat proporcionale. Megjithatë në zgjedhjet e vitit 2005 konkurroi për herë të parë LSI, e krijuar si fraksion nga PS më 2004. LSI fitoi vetëm 5 mandate, megjithëse pati 115 mijë vota, numri më i lartë i votave për një parti të tretë midis viteve 1991-2005. Në zgjedhjet e vitit 2009 prurje e re politike ishin vetëm G99 dhe PDIU, të cilat së bashku morën vetëm 27 mijë vota. Zgjedhjet e vitit 2013 sollën dy parti të reja politike, FRD e krijuar nga ish Presidenti Bamir Topi dhe AKZ (Aleanca Kuq e Zi) e drejtuar nga zv/kryetari i KLD Kreshnik Spahiu. Kjo e fundit pati fushatë të suksesshme parazgjedhore, por në javët e fundit elektorale mori goditje të mëdha nga një sërë largimesh në favor të PS, duke mos arritur të fitojë mandat parlamentar dhe duke pasur rezultat rreth 3 herë më të vogël sesa FRD. Në zgjedhjet e vitit 2017, krahas SFIDA, u regjistrua edhe një parti e re me pritshmëri të mëdha, LIBRA, e krijuar nga politikani i njohur i PS-së, Ben Blushi. Për rreth dy vjet Blushi kishte qenë kritiku më i ashpër brenda të majtës ndaj kryeministrit Rama, stilit të tij autoritar, mungesës së demokracisë së brendshme, personalizimit të partisë dhe nivelit të lartë të korrupsionit. Retorika e tij publike pritej të kthehej në vota, por në fushatën elektorale të vitit 2017 ai mori vetëm 19,8 mijë vota, 10 mijë vota më pak sesa FRD e Topit në zgjedhjet e vitit 2013. Drejtimi i LIBRA prej tij rezultoi po aq autoritariste dhe e personalizuar sa akuzat drejtuar kryetarit të PS-së, gjë që solli konflikte dhe përjashtim të numrit dy të partisë, ish deputetes Mimoza Hafizi. Në zgjedhjet e fundit parlamentare (2021) ishin së paku 4 parti të reja politike, dy të drejtuara nga ish zv/kryetarët e PD-së Jozefina Topalli dhe Astrit Patozi, si dhe dy parti të reja, Nisma THURJA dhe PLD e drejtuar nga zv/kryetari i Kuvendit Murrizi. Të gjitha së bashku morën vetëm 30 mijë vota, shumë larg mundësisë për një mandat parlamentar. Partia e tretë e suksesshme më 2021 ishte PSD e drejtuar nga Tom Doshi, e cila me 35 mijë vota mori 3 mandate. Partitë e reja në 10 zgjedhje? Ende pa model referues Tabela ilustruese e partive të reja me potencial konkurrues në zgjedhjet 1991-2021 tregon se në thelb tendenca është negative, pra në rënie të fuqisë dhe mbështetjes për prurjet e reja politike. Dy forcat e treta politike më 1991 morën rreth 50 mijë vota dhe 5 mandate, më 1992 mbi 73 mijë vota dhe 7 mandate, midis 1996 dhe 1997 nuk kishte forca të reja, por koalicione si e Djathta e Bashkuar apo Fronti i Bashkuar, më 2001 PDR mori 68 mijë vota, LSI mori 115 mijë më 2005, PDIU e G99 morën vetëm 44 mijë si prurje të reja më 2009, FRD e AKZ morën 39 mijë si prurje të reja më 2013, Sfida e Libra morën 23 mijë si prurje të reja më 2017 dhe katër partitë e reja më 2021 morën së bashku vetëm 30 mijë vota. Në tri zgjedhjet e fundit asnjë nga partitë prurje të reja nuk fituan mandate. ZGJEDHJE PARTIE E RE VOTA MANDATE 1991 PR/Omonia 49.089 5 1992 PSD 73.820 7 1996 Nuk ka 0 0 1997 Nuk ka 0 0 2001 PDR 68.181 6 2005 LSI 115.498 5 2009 PDIU/G99 44.979 1 2013 FRD / AKZ 39.506 0 2017 SFIDA/LIBRA 23.352 0 2021 BD/LN/THURJE/PLD 30.125 0 Ndikimi i raporteve vota – mandate tek partitë e vogla Një arsye e rënies së fuqive të partive të reja, krahas ndikimit të sistemit elektoral, është edhe paqëndrueshmëria e tyre apo aleancat e gabuara elektorale. Për shembull, FRD megjithëse mori 29310 vota në zgjedhjet parlamentare të vitit 2013 nuk fitoi asnjë mandat parlamentar, ndërkohë që në të njëjtat zgjedhje një parti e vogël në koalicion me PS, Bashkimi Demokristian, fitoi mandat parlamentar me vetëm 7993 vota, pra me së paku 3,6 më pak vota. FRD iu bashkua koalicionit të majtë në zgjedhjet lokale 2015 dhe duke humbur identitetin politik u ndëshkua në zgjedhjet parlamentare 2017, në të cilat fitoi vetëm 5,1 mijë vota ose 24 mijë më pak sesa më 2013. Penalizim pësoi edhe PSD, e cila më 2009 fitoi 26700 vota, por asnjë mandat parlamentar, ndërkohë që PBDNJ me vetëm 18 mijë vota siguroi 1 mandat parlamentar. Bindja Demokratike vendosi të konkurrojë më 2019 në zgjedhjet lokale megjithëse ato ishin bojkotuar nga opozita, duke e penalizuar ndjeshëm në zgjedhjet parlamentare të vitit 2021. Rasti PSD (2021) përbën përjashtim, - një parti që konceptohet si biznes dhe me aleancë fluide me PS-në siguron 3 mandate më shumë se cdo parti tjetër në tranzicion që ka fituar vetëm 35 mijë vota. LSI me 70 mijë vota më shumë mori vetëm 1 mandat më shumë sesa PSD, tregues tipik i taktikave elektorale dhe kurtheve të sistemit elektoral. Për të kuptuar ndikimin e sistemit zgjedhor në dhënien e mandateve për partitë e vogla/partitë e treta, na ndihmon tabela ilustruese. LSI fitoi 19 mandate më 2017 dhe 16 më 2013, por në asnjë rast midis viteve 2005-2021 nuk ka të njëjtin koeficient vota-mandate. Omonia mori 5 mandate me 14 mijë vota më 1991, LSI mori 5 mandate me 115 mijë vota më 2005. Gjithashtu PBDNJ mori 4 mandate me 37 mijë vota më 1997, ndërkohë që PDR iu deshën 101 mijë vota për të njëjtat mandate më 2005. Parti me 30 mijë deri në 90 mijë vota morën nga 3 mandate në zgjedhje të ndryshme, ndërkohë që parti me 28-29 mijë vota nuk morën asnjë mandat më 2009 dhe 2013. PARTIA III VOTA MANDATE LSI (2017) 225.901 19 LSI (2013) 180.470 16 PSD (1997) 32.537 9 PSD (1992) 73.820 7 PDS (2001) 67.349 6 LSI (2005) 115.498 5 Omonia (1991) 14.334 5 LSI (2021) 107.538 4 PDR (2005) 101.373 4 LSI (2009) 73.678 4 PSD (2001) 48.253 4 PDIU (2013) 44.957 4 PBDNJ (1997) 37.191 4 PR (1996) 94.567 3 PDIU (2017) 76.069 3 PBDNJ (1996) 66.529 3 PAD (2005) 65.093 3 PR (2013) 52.168 3 PSD (2021) 35.475 3 PBDNJ (2001) 34.607 3 PAA (2001) 33.993 3 PAD (2001) 33.718 3 PBK (1997) 30.693 3 Partitë e reja si fraksione të partive të vjetra Në numrin e 131 partive politike të regjistruara në Gjykatën e Faktit Tiranë, 91% e tyre janë krijuar si fraksione politike të partive të tjera politike. midis partive kryesore që kanë pasur përfaqësim parlamentar ose kanë qenë prurje të reja gjatë 10-15 viteve të fundit, shihet se shumica absolute e tyre janë parti të krijuara si fraksione nga PD, PS, PSD, etj. Tipike kjo është për PD, ku parti si PAD, PDR, FRD, BD, LN, janë krijuar nga ish zv/kryetarët në PD përgjatë viteve, pra si impakt i përjashtimeve që kryetarët u kanë bërë zv/kryetarëve të tyre. E djathta i zgjidh mosmarrëveshjet duke krijuar parti të reja, (mbi 15 parti kanë dalë nga PD përgjatë viteve), e majta i zgjodh mosmarrëveshjet duke arritur kompromise politike (LSI bën përjashtim ndaj PS). Edhe partitë më të vogla, përfshirë PBDNJ, PLL, PR, PDIU, PDK, PBK, PAD, etj, janë ndarë në fraksione, janë përçarë dhe kanë krijuar së paku një parti tjetër më të vogël politike. Vetëm në një parti politike (PLL) ka ndodhur që kryetari të humbë garën me votë të fshehtë dhe rezultati të pranohet, ndërkohë që në rastet e tjera jo vetëm kryetarët nuk bëjnë zgjedhje ose nuk humbin asnjëherë, por rivaliteti ka çuar kryesisht në krijime të partive të reja më të vogla. PARTIA KRIJIMI PR Krijim i Pavarur BD Fraksion nga PD FRD Fraksion nga PD G99 Krijim i Pavarur LISTA Fraksion nga PS LN Fraksion nga PD LSI Fraksion nga PS PAD Fraksion nga PD PBDNJ Krijim i Pavarur PBK Krijim i Pavarur PBL Fraksion nga PSD PDIU Krijim i Pavarur PDK Krijim i Pavarur PDR Fraksion nga PD PLL Krijim i Pavarur PSD Fraksion nga PP PSD Fraksion nga PSD SFIDA Krijim i Pavarur Përse dështojnë partitë e vogla / të reja? Analiza e tranzicionit tregon se ekzistojnë disa motive përbashkuese të proceseve zgjedhore. Së pari, sistemet zgjedhore janë të dominuara nga PS-PD dhe të kontrolluara përmes pakteve politike kundër partive të reja dhe të treta politike. Një shembull ilustrues: në maj 2017 PS e PD ranë dakord që në kundërshtim me Kushtetutën dhe Kodin Zgjedhor të ndalojnë koalicionet paraelektorale dhe të penalizojnë LSI dhe partitë e vogla. Një kompromis i tillë u përsërit edhe më 2021, përmes ndalimit të koalicioneve dhe detyrimit të disa partive të vogla të konkurrojnë pa siglat e tyre partiake. Më 2008 dy palët ndryshuan Kushtetutën dhe sistemin zgjedhor për të parandaluar fragmentarizmin e përfaqësimit dhe rrjedhjen e votave drejt partive të shumta të vogla, kurse më 2001 dhe 2005 dy palët aplikuan skemat taktike të Dushkut duke krijuar përfaqësim fiktiv në parlament. Argumenti i dytë lidhet me sjelljen zgjedhore dhe perceptimin qytetar ndaj politikës. Sondazhet e ndryshme tregojnë se mbi 95% e qytetarëve duan që partia e tyre politike të vij në pushtet, pra të fitojë me çdo kusht, duke refuzuar modelin e një partie që nuk tenton ardhjen me çdo kusht në pushtet, por synon forcimin nga zgjedhja në zgjedhje derisa të bëhet shumicë. Për shembull prej 1991 asnjë parti e vogël politike nuk e ka refuzuar ofertën për koalicion, pra për ardhjen në pushtet, ndryshe nga p.sh, praktika e Vetëvendosjes në Kosovë që refuzoi pushtetin derisa siguroi shumicën imponuese. Partitë liberale e moderatore nuk preferohen, fushata është agresive dhe i detyron qytetarët të votojnë bardh e zi/pro e kundër njërës prej dy partive kryesore. Tabela e votave PS+PD në raport me votat e mbetura për partitë e tjera të vogla tregon se dy partitë e mëdha kanë pasur gjithnjë më shumë se 75-77% të votave me rekord më 1991 me 94% të votave. Shqipëria është vendi i vetëm ish komunist ku dy partitë e mëdha të vitit 1991 vijojnë të jenë partitë dominuese dhe kontrolluese të sistemit politik. Tabela tregon se megjithëse LSI e shndërroi sistemin politik nga 1+1 parti në 2+1 parti, përsëri përqindja e saj totale nuk ka prekur hegjemoninë e dy partive të mëdha, të cilat në zgjedhjet e fundit parlamentare konfirmuan së bashku 88% të votave, shifër thuajse e njëjtë me zgjedhjet parlamentare të vitit 1992, dhe disa herë më e lartë sesa në zgjedhjet e vitit 2013 dhe 2017. Kjo tabelë tregon se ka shkurajuese janë nismat dhe hapësirat për parti të reja politike. Zgjedhje PS+PD Të tjerët 1991 94,61 5,39 1992 87,83 12,17 1996 75,91 24,09 1997 78,52 21,48 2001 78,31 21,69 2005 83,38 16,62 2009 80,93 19,07 2013 71,99 28,01 2017 77,2 22,8 2021 88,10 11,9 Argumenti i tretë lidhet me krizën e përfaqësimit të vetë partive të vogla. Me ndonjë përjashtim, partitë e reja janë krijuar si fraksione nga partitë e mëdha, nga politikanë, të cilët nuk kanë arritur të krijojnë një profil kritik të besueshëm tek partitë e mëdha. Përjashtimet janë minimale: për shembull, një test jashtë këtij modeli rezultoi i suksesshëm në zgjedhjet lokale 2015 për bashkinë Tiranë: Gjergj Bojaxhiu fitoi i vetëm 16,056 vota, shifra më e lartë e votave për një kandidat të tretë në zgjedhjet lokale. Dy vjet më vonë partia e krijuar prej tij SFIDA mori vetëm 3,5 mijë vota në nivel kombëtar, pra më pak sesa 30% të vitit 2015 në Tiranë. Nga ana tjetër, asnjë prej partive të vogla nuk zhvillon zgjedhje të rregullta, nuk ka konkurrencë, janë kryesisht parti-kryetar, kritikët përjashtohen dhe listat janë klienteliste, pra të ngjashme me partinë “mëmë” që kanë kritikuar para se të krijohen parti të reja. Argumenti i katërt lidhet me modelin LSI, partia që synon ndarjen proporcionale të pushtetit majtas dhe djathtas, në funksion të privilegjeve të burojnë prej tij. Nëse LSI fillimisht kritikohej, më pas të gjitha partitë, përfshirë PDIU, PDBNJ, FRD, AKZ, PSD, PAA, PDK, PBDK, etj, e imituan atë dhe tentuan ta zëvendësojnë atë duke ofruar të njëjtën qasje klienteliste ndaj politikës/pushtetit. Për pasojë, prej viteve 2000 nuk ka më parti që synojnë të sjellin vlera morale në politike, që tentojnë modele të reja politike dhe që refuzojnë ofertat korruptive të tortës së pushtetit. SFIDA ishte një tentativë, por pa sukses, kurse PDR e G99 braktisën retorikën e tillë dhe u shkrinë me partitë kundër të cilave ishin. Argumenti i pestë lidhet me konceptimin e partive si biznes: p.sh, PDIU fitoi 3 mandate më 2017, por të tre ndryshuan menjëherë parti, pasi nuk ishin deputetë politikë me bazë partie apo identiteti, por prurje biznesi për qëllime biznesi. I njëjti fenomen ka ndodhur më parë me PDIU, por edhe me PSD, PBKD, me PAA, me PDR dhe me disa parti të tjera më të vogla, të cilat mandatet përfaqësuese i kanë përdorur kryesisht për të zgjeruar bizneset personale të deputetëve, jo për të përfaqësuar elektoratin mbështetës. Fakti se deputetë nga 10 parti politike pranuan mandatet e PD-LSI më 2019-2021 dhe i përdorën ato në favor të partisë kundër të cilës ishin zgjedhur (PS-së), tregon se natyra korruptive dhe interesi klientelist mbeten dominuese. Së fundi, aktualisht partitë e vogla kanë sukses vetëm nëse përfaqësojnë modele jo vetëm klienteliste, por edhe krahinore ose fetare të zonave të caktuara. P.sh, LSI vijon të fitojë në Skrapar për shkak të përkatësisë së kryetarit të vet, në Shkodër për shkak të një biznesmeni lokal; PDIU fitoi në Elbasan e Dibër për shkak të dy biznesmenëve lokalë mbështetës, por në tërësi merr votat e komunitetit çam, PDBNJ ka sukses vetëm në zonat e minoritetit, PKD ka sukses tek zona e një biznesmeni, PSD ka sukses në zonat ku ka bizneset kryetari i saj, etj, modele që në thelb janë aksidentale në raport me politikën si ide, konkurrencë dhe vlerë të demokracisë. E ardhmja? Kosova ndryshoi liderit kryesorë politikë (VV, LDK, PDK, etj) brenda një viti, Sllovenia, Kroacia madje dhe Mali i Zi e Maqedonia ndryshuan hegjemoninë e partive të mëdha nga parti të reja politike, në Bullgari një parti e re politike fitoi zgjedhjet, në Greqi, Spanjë deri në Itali partitë e reja politike ndryshuan skenën tradicionale politike. Shqipëria ende përbën përjashtim. Për të krijuar një sistem më efektiv dhe më konkurrues do të duhet të ketë dy elementë, një sistem zgjedhor më të hapur dhe më të barabartë për shanset e partive të reja e kandidatëve të pavarur, si dhe një qasje të re të zgjedhësve, prirje për të kërkuar përgjegjësi dhe për të gjetur rrugëzgjidhje të tjera nga praktika e deritanishme e zgjedhjes midis të keqes më të madhe dhe të keqes më të vogël. Vota e diasporës mund të sjellë ndryshim dhe larmi më të madhe, vetingun ë politikë, ndryshimi i brezave të votuesve mund t’i bëjë votuesit më të përgjegjshëm për votën e tyre apo praktika non grada mund të imponojë ndryshime thelbësor në PD e PS (rënia e partive të mëdha është në interes të demokracisë, sepse e bën sistemin më pluralist dhe më të kontrollueshëm). Shqipëria me siguri do të ketë në të ardhmen parti të reja nacionaliste dhe lokale, por për të sjellë ndryshime cilësore në sistemin politik ajo ka nevojë për parti kombëtare dhe moderatore, të prirura nga politika si ide, vizion e alternativë dhe jo si qëllim pushteti e përfitimi me çdo kusht, të nxitura nga dialogu dhe respekti institucional dhe jo nga konflikti permanent, të mbështetura nga modeli i ekipit dhe jo i partive-kryetar. Do të duhet kohë, por zhvillime të tilla do të jenë të pashmangshme. Debati është vetëm: kush, kur dhe si.

Në 30 vjet të vegjlit që imitojnë të mëdhenjtë

Nga Afrim Krasniqi

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Agon Maliqi: Shantazhet e Vuçiç mbaruan, por Perëndimi duhet të jetë i qartë

TË FSHETAT E ZGJEDHJEVE 2023: ROLI I FISEVE, OLIGARKËVE, PARTIVE DHE ODIHR

“GOGOLI” McGonigal dhe vullkani i ndezur i Ballkanit

GJERMANI – SHQIPËRI, Një marrëdhënie e veçantë?

RAPORTI SEKRET, Britanikët: “18 mijë çam u dëbuan, 800 u vranë”, si u krye genocidi grek në Shqipëri

Presidenti i ri, historia dhe skenarët

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

“Krenaria e Kuçovës”, uzina e “shqiponjave” në qiell

“Uno kryqzimo”, kush është lushnjari që bëri “Gol” me banderolën

Mario Ashiku, një dashuri, shanse të dyta dhe një jetë e jetuar bukur (si vetë ai)

Aldor Nini, grabitqari i artit shqiptar dhe fjalës së lirë

Inva Mula: Unë sopranoja e parë shqiptare në skenat evropiane

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Në 30 vjet të vegjlit që imitojnë të mëdhenjtë

Nga Afrim Krasniqi

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?