Më 13 qershor 1991 votat e delegatëve të Kongresit X të PPSH vendosën ndryshimin e emrit, programit dhe ekipit drejtues, duke “krijuar” Partinë Socialiste, forca kryesore e të majtës në Shqipëri. Ekipi drejtues i PS më 1991 përbëhej nga një staf profesorësh pa poste të larta në ish regjimin komunist. Fatos Nano, ekonomist dhe prurje në politikë në 1991, u bë i njohur vetëm pas 20 shkurtit 1991, kur u bë kryeministër disamujor. Mënyra sesi ai e manaxhoi kabinetin e tij të parë (shkurt-prill) dhe më pas kabinetin e dytë (prill-qershor) e lejoi të krijojë profolin e një ekonomisti teknik, një politikani jo konfliktual dhe një njeriu që ishte e prirur për bisedime politike, deri në atë pikë sa të kërkonte koalicion të madh politik midis PPSH dhe PD.
Në momentin e zgjedhjes kryetar, Nano ishte ministër në kabinetin Bufi, dhe vetë ai ishte zgjedhja e dytë e R.Alisë për kryetar, pasi kandidati i parë e refuzoi postin. Në krah të tij ishin dy profesorë të filofozisë, Ismail Lleshi dhe Servet Pëllumbi, si dhe gazetari Spiro Dede, gjithëanshtu nga pjesa e lexuar e PPSH. Në kryesi bënin pjesë emra të njohur të jetës kulturore të kohës, Dritero Agolli, Xhevat Lloshi, Namik Dokle, ekspertë ekonomie si Ermelinda Meksi e Shkëlqim Cani, etj. Me përjashtim të Gramoz Ruçit, “dorës së fortë” të bazës së PPSH/PS, i cili u bë sekretar i përgjithshëm, të gjithë të tjerët nuk kishin pasur funksione me rëndësi në strukturat e larta të PPSH. Në Asamble/Komiteti Drejtues u zgjodhën 81 anëtarë, shumica në moshë të mesme, ku asnjë prej tyre nuk ishte pjesë e Byrosë Politike të PPSH. Midis emrave gjenden edhe figura si gazetari Bashkim Zeneli, pegagogët Maqo Lakrori e Ethem Ruka, regjizori Kiço Londo, kompozitori Limoz Dizdari, mjeku Sabit Brokaj, ekonomisti Zef Preçi, etj.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.