20 vjet nga ardhja e Familjes Mbretërore në Shqipëri, Si u siguruan 74 vota në Parlament

Më 28 qershor të vitit 2002, me një avion “Boing 727” i cili fluturoi për rreth 13 orë, mbërriti në Shqipëri, për tu vendosur një herë e përgjithmonë, Familja Mbretërore, ndërsa në bordin e avionit udhëtonte dhe mbretëresha Geraldinë në atë kohë 87 vjeç. Vetëm pak muaj pas ardhjes së Shqipëri në Tetor të po atij viti, gruaja e Mbretit Zog, Geraldina Apponyi u nda nga jeta pas një sëmundje të rëndë në mushkëri, megjithatë sipas mbretërorëve ajo iku e lumtur sepse vdiq në vendin e saj. Detajet e ardhjes së Leka I në Shqipëri na i tregon në një intervistë për revistën “News Bomb”, ish-kryetari i PLL Ekrem Spahiu. Kur ishte rrugëtimi i parë i Lekës në Shqipëri? Mbreti Leka që ishte larguar nga Shqipëria, më 7 prill 1939 nga pushtimi fashist, foshnje dy ditësh dhe që gjithë jetën e tij ia kishte kushtuar atdheut e kombit, me rënien e diktaturës komuniste donte sa më parë të kthehej në Shqipëri, por e kishte të pamundur për shkak të koniukturave të kohës. Ai nuk mund të rrinte duarkryq e të priste për shumë vite. Në koordinim dhe me mbështetje nga faktorë të rëndësishëm ndërkombëtarë, të interesuar edhe për të testuar demokracinë në Shqipëri, Mbreti Leka vendos që në momentin më të përshtatshëm të vijë dhe vizitojë Shqipërinë. Rasti më i volitshëm u konsiderua 50-vjetori i krijimit të O.K.L.L. (Organizata Kombëtare e Lëvizjes së Legalitetit) në kongresin e Zall-Herrit. Më 21 nëntor 1993 bëheshin 50 vjet nga kjo ngjarje e rëndësishme për lëvizjen mbretërore në Shqipëri. Kjo datë u konsiderua si oportune që Mbreti Leka të kthehej në atdhe për herë të parë që prej largimit në 7 prill 1939. Kështu, më 19 nëntor 1993, rreth orës 16:00, me një avion të posaçëm, mbërrin në Rinas Mbreti Leka, i shoqëruar nga stafi i vet, shqiptarë dhe të huaj. Pas kryerjes së procedurave të hyrjes në aeroport, niset drejt Tiranës dhe akomodohet në suitën 214 të Hotel “Dajti”. Lajmi i mbërritjes së Mbretit në Tiranë u përhap si rrufe në gjithë vendin. Mijëra mbretërorë, nga të katër anët, udhëtojnë për gjithë natën dhe, në orët e para të mëngjesit, ishin para Hotel “Dajti” dhe përgjatë bulevardit e deri te Pallati i Kongreseve, ku në sallën e madhe të kësaj ndërtese, në ora 10:00, do të kremtohej 50 vjetori i O.K.L.L. por në thelb do të realizohej takimi i ëndërruar me Mbretin Leka. Po pse nuk e pame fare në publik, këtë ardhje të tij në 1993? Të alarmuar nga interesimi i jashtëzakonshëm i mbretërorëve për t’u takuar me Mbretin, pas mesnate, rreth orës 03:00, funksionarë të lartë të SHIK-ut dhe Policisë së Shtetit, shkojnë në Hotel “Dajti” dhe kërkojnë kthimin në Rinas dhe largimin e Mbretit nga Shqipëria, për shkak të “problemeve” me “dokumentet e udhëtimit dhe armatimeve personale”. Për të evituar ndonjë përplasje të mundshme mes mbretërorëve dhe policisë, Mbreti Leka respekton “kërkesën” e zyrtarëve të shtetit dhe në ora 08.30, del nga hoteli, niset për në Rinas dhe largohet nga atdheu, pa mbushur 18 orë. Ky ishte largimi i dytë traumatik pas atij të 7 prillit 1939. Kur ishte hera e pare që ti je takuar me Lekën dhe si e shihte ai Shqipërinë? Unë për herë të parë e kam takuar Mbretin Leka në verën e vitit 1996 në Amman, kryeqyteti i Jordanisë. Ishte një takim i organizuar më s'miri, ku Mbreti Leka së bashku me Ministrin e Oborrit Mbretëror z. Abedin Mulosmanaj kishin ardhur nga Johanesburgu, ndërsa një delegacion i lartë i PLL shkuam nga Tirana. Sigurisht ishte ëndërra e çdo mbretërori të takonte Mbretin e Shqiptarëve dhe emocionet e impresionet ishin të jashtëzakonshme. Kemi qëndruar në Amman rreth dy javë dhe të gjitha bisedat ishin të përqëndruara në çështjen kombëtare, zhvillimet politike në vend dhe të ardhmen Shqipëri. Shqipërinë e vlerësonte si të begatë në të gjitha drejtimet dhe kishte projekte konkrete për çdo fushë të jëtës së saj. Takimet e tjera me Mbretin Leka në cilësinë e Kryetarit të Partisë "Lëvizja e Legalitetit", deri sa është kthyer në atdhe, i kam zhvilluar herë pas here në Johanesburg por edhe në Amman të Jordanisë. Si sot 20 vite më parë, Familja Mbretërore kthehet në Shqipëri, a kishte prapaskena dhe si u realizua? Megjithëse diktatura komuniste ra si regjim në pranverë të vitit 1991 dhe në Shqipëri nisi të ngrihej një sistem demokratik, Familja Mbretërore shqiptare ende nuk lejohej të kthehej në atdhe nga pushtetarët e kohës. Asokohe politika gjente justifikim në absurditetin e mbajtjes në fuqi të vendimit të udhëheqjes komuniste në Kongresin e Përmetit, të 24 majit 1944, ku i “... ndalohej Mbretit Zog dhe Familjes Mbretërore kthimi në Shqipëri”. Por arsyeja e vërtetë dihej se cila ishte... Familja Mbretërore dhe personaliteti i Mbretit Leka, mund të ndryshonte shumë gjëra në skenën politike, madje mund ta përmbyste statusquo-në e dakordësuar. Droja ndaj këtij faktori madhor politik ishte e prekshme, qoftë në artikulimet publike të politikës së kohës, qoftë në frymën e përgjithshme që sundonte e kontrollonte median. Në fillimvitet ’90-të nuk u lejua madje as veprimtaria politike e Partisë së Legalitetit në atdhe. Aprovimi i PLL-së u bë rreth 15 muaj mbas lejimit të partive politike në vend. Sot, në distancën e kaq shumë viteve, kthimi i Familjes Mbretërore shqiptare, mund të duket si një proces i natyrshëm, e pa ndonjë ngarkesë të posaçme, por siç do ta shtjellojmë më poshtë, nuk ka qenë aspak e lehtë. Ky kthim u bë i mundur si rezultat i kombinimit të një përpjekjeje madhore të faktorit mbretëror/legalist në Shqipëri, ndërhyrjes së miqve ndërkombëtarë të Mbretit Leka e gjithashtu edhe rrethanave të brendshme. *** Mbasi Familja Mbretërore shqiptare e detyruar nga pushtimi fashist ishte larguar nga Shqipëria, më 7 prill 1939 dhe Mbreti Leka I pa mbushur 18 orë, më 20 nëntor 1993 largohet nga atdheu nga strukturat e shtetit shqiptarë, vjen viti 1997. Në një moment shumë të vështirë për Shqipërinë dhe popullin shqiptar, partitë politike, në marrëveshjen e 9 marsit 1997, për të përfituar nga kredibiliteti që kishte Mbreti nga jugu në veri të vendit (socialistët nuk mund të shkonin në veri, ndërsa demokratët nuk mund të shkonin në jug), lejuan “kthimin e Mbretit Leka I në atdhe”, madje edhe “zhvillimin e referendumit për formën e regjimit”. Mbreti mbërriti në Shqipëri për herë të dytë më 12 prill 1997, duke përdorur po ato dokumente udhëtimi si në 1993. Referendumi do të zhvillohej më 29 qershor 1997, në të njëjtën ditë me zgjedhjet parlamentare. Mbreti zhvilloi një fushatë shumë dinjitoze në mbarë vendin dhe fitoi referendumin me votën e shqiptarëve. Politika e kohës, e befasuar nga rezultati surprizë, urdhëronte KQZ-në, të mos shpallte fitoren e Monarkisë dhe të zgjaste procesin e numërimit, deri sa të manipulonte votat pro Republikës. Përballë këtij manipulimi të hapur, mbështetësit e Mbretit që votuan pro Monarkisë, vërshuan në një tubim-proteste në sheshin “Skënderbej” dhe përgjatë bulevardit “Dëshmorët e Kombit”, duke kërkuar shpalljen e rezultatit. Policia ndërhyri me armë për të shpërndarë protestuesit, duke vrarë njërin prej tyre dhe plagosur shumë të tjerë. Prokuroria urdhërohet të nisë hetimet, duke e akuzuar Mbretin Leka "Për organizim e grumbullim të manifestimit të paligjshëm për rrëzimin e rendit kushtetues dhe armëmbajtje pa leje". Mbreti Leka, për të evituar konfliktet e provokacionet, fiks pas tre muajsh detyrohet të largohet përsëri nga atdheu më 12 korrik 1997, me premtimin se ishte i gatshëm të kthehej në momentin që do ta kërkonte populli shqiptar. *** Një nga prioritetet kryesore të Partisë “Lëvizja e Legalitetit”, ka qenë kthimi i Familjes Mbretërore në atdhe. Momenti i parë, shumë i rëndësishëm, i këtij procesi, ishte hartimi dhe firmosja e një rezolute në 04.06.1998 nga kryetarët e të gjitha partive (të djathta dhe qendrës së djathtë) opozitare parlamentare dhe joparlamentare, ku ndër të tjera kërkojnë: “...i bëjmë thirrje Mbretit Leka I për t’u kthyer në atdhe, pasi edhe procesi gjyqësor i ngritur ndaj tij është një farsë politike e koalicionit të majtë”. Ndërkohë vjen dhe momenti më i mirë për ta realizuar kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe. Në vitet 2001-2005, Partia “Lëvizja e Legalitetit” ishte në pikun e fuqisë së saj politike dhe me një kredibilitet të madh në elektorat, jo thjeshtë se ishte parti parlamentare, por edhe për shkak të qendrimeve të mbajtura dhe kompaktësisë së grupit parlamentar. Shkurt, PLL ishte faktor real në politikën shqiptare. Me nismën e grupit parlamentar të PLL, në pranverën e vitit 2002, filloi përgatitja e infrastrukturës së duhur institucionale për kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe. Pas një lobimi të gjatë me drejtuesit e partive parlamentare, u arrit një marrëveshje politike ku kryetarët e 9 grupeve parlamentare të Kuvendit të Shqipërisë, më 17 qershor 2002, firmosën një dokument të përbashkët, ku ndër të tjera shkruhej: ”Duke respektuar Familjen Mbretërore Shqiptare, jemi të bindur se respektojmë themelimin e shtetit modern shqiptar nga Mbreti Zog I. Me kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe, merr fund një padrejtësi e shkaktuar nga pushtimi fashist dhe diktatura komuniste”. Deklarata e grupeve parlamentare u shoqërua me kërkesën e 74 deputetëve firmëtarë (nga 140 që kishte Kuvendi), ku kërkohej: “Ne, deputetët e Kuvendit të Shqipërisë, të mbështetur në vlerësimin që kemi për historinë e Shtetit Shqiptar dhe vazhdimësinë e tij juridike, si dhe në zhvillimet e sotme demokratike, paraqesim kërkesën tonë që Nëna Mbretëreshë Geraldina dhe Familja Mbretërore Shqiptare të vijnë e të jetojnë përgjithmonë në Shqipëri”. ` Pse duhej firma e 74 deputetëve? Partia Socialiste kishte mazhorancën dhe drejtonte Qeverinë dhe Kuvendin, ndërsa opozita kishte gjithsej 53 deputetë. Mbreti Leka vazhdonte të ishte nën akuzë për ngjarjen e 3 korrikut 1997 dhe vazhdonte procesi farsë i seancave gjyqësore. Në këto kushte pasigurie, për të shmangur votimin në Parlament ku mund të kishte rrjedhje votash, me shumë negocime u arrit të merren 74 firma = 52.9% të numrit të deputetëve të Kuvendit, duke e bërë të panevojshëm një votim formal. Edhe pse kanë kaluar shumë vite, në cilësinë time si ish-deputet e kryetar grupi, por edhe si ish-kryetar i PLL, gjej rastin të rifalenderoj të gjithë deputetët firmëtarë për atë akt politik e patriotik, por edhe njerëzor njëherësh. Pas kësaj arritjeje të madhe politike, Partia “Lëvizja e Legalitetit” me gjithë strukturat e saj, filloi organizimin dhe përgatitjet për një pritje dinjitoze të Familjes Mbretërore. Më 28 qershor 2002, ditë e premte, që në orët e para të mëngjesit kishin ardhur në Tiranë me mijëra legalistë dhe qytetarë të ndryshëm nga të gjitha rrethet e Shqipërisë dhe trevat shqitare. Nisja e organizuar për në Rinas u bë nga sheshi “Nënë Tereza”. Në aeroportin “Nënë Tereza”, atmosfera ishte e jashtëzakonshme - festë kombëtare. Me flamuj kombëtarë dhe të Legalitetit, me pankarta në duar, me kostume të larmishme kombëtare, nën muzikën e orkestrës frymore dhe asaj popullore, me këngë e valle, të pranishmit festonin dhe i uronin mirëseardhjen Familjes Mbretërore në atdhe. Në ora 11.15, ulet në Rinas avioni "Boeing 727" i kompanisë "Million Air", që transportoi nga aeroporti “Lanceria” i Johanesburgut, Familjen Mbretërore Shqiptare të përbërë nga: Nëna Mbretëreshë Geraldinë, Mbreti Leka I, Mbretëresha Suzan, Princi trashëgimtar i kurorës Leka II dhe Kontesha Virxhinia (motra e Nënës Mbretëreshë Geraldinë). Mbreti Leka, sapo zbriti në Rinas u shpreh për mediat e shumta: “Dua të falënderoj popullin shqiptar, shtetin shqiptar që na dha këtë rast me u kthye në atdheun tonë”. Karvani i gjatë i makinave të simpatizantëve të mbretërisë shoqëroi nga aeroporti “Nënë Tereza” e deri në Tiranë, pjesëtarët e Familjes Mbretërore, që përshëndeteshin nga qytetarët e shumtë të vendosur përgjatë gjithë rrugës. Ekzaltimi arriti kulmin kur Familja Mbretërore mbërriti në Vilën Nr. 4 dhe pjesëtarët e familjes zbritën nga makinat për t’u akomoduar në këtë rezidencë, që ishte fill pas Hotel "Rogner", 100 metra larg selisë së qeverisë shqiptare dhe një ndër më modernet ndërtesa në kryeqytet. Kështu, pas 63 vitesh mërgimi të detyruar nëpër vende të ndryshme të botës, Familja Mbretërore shqiptare u kthye përfundimisht në atdhe me të gjitha nderimet e duhura, ashtu sikurse e meritonte, jo thjeshtë për kontributet e jashtëzakonshe që kishte dhënë për shtetin dhe kombin shqiptar, por edhe për të ardhmen e shqiptarëve. Një tjetër tentativë e tij disa vite me vone? Një shoë tragjikomik i sekuestros se armëve. Disa thonin ka ardhë për revolucion popullor? Na riktheni pak në kohë… Po, me kthimin e Familjes Mbretërore në atdhe, iu bllokuan për disa kohë koleksioni i armëve në Rinas. Me nismën e deputetëve të Partisë "Lëvizja e Legalitetit" (PLL) dhe mbështetjen e partive të tjera opozitare, Kuvendi i Shqipërisë miratoi projektligjin "Për Statusin e Familjes Mbretërore Shqiptare". Sipas këtij ligji, trashëgimtarët e Familjes Mbretërore Shqiptare kishin dhe kanë të drejtë të mbajnë dhe pasurojnë koleksionin e armëve. Koleksioni i armëve ndodhet në një pavion të veçantë në Rezidedencën e Familjes Mbretërore. Po Nënën Mbretëreshë Geraldinë si e keni njohur, për fat të keq rrojti vetmm disa muaj pas kthimit në Shqipëri? Kam patur fatin e madh që e kam njohur nga afër Nënën Mbretëreshë Geraldinë që në Johannesburgun e largët dhe deri sa mbylli sytë në Tiranë. Absolutisht është personi më i veçantë që kam takuar në jetën time, duke më lënë mbresa të jashtëzakonshme, për dashurinë njerëzore që kishte ndaj shqiptarëve dhe Shqipërisë. Gjatë periudhës njëvjeçare të mbretërimit Kontesha Geraldinë, jo thjeshtë si Mbretëreshë, por me dashurinë, bukurinë dhe humanizmin e saj, u shndërrua shumë shpejt figura më e dashur dhe simbol për popullin shqiptar. Në 63 vitet e mërgimit të detyruar, Ajo i kushtoi gjithë kohën, lutjet dhe shpresat vetëm për Shqipërinë. Nëna Mbretëreshë Geraldinë donte ta shihte përsëri këtë vend dhe më thoshte sa herë që e takoja, “Ahh biri im, Shqipnia është vendi im dhe i tim shoqi - Mbretit Zog. Unë jetoj në çdo moment me Shqipërinë se më ka dhënë këtë emër, të cilin e ruaj si thesarin më të madh të jetës time. Unë i lutem zotit që të më japë jetë deri sa të kthehem në Shqipëri e të vdes atje si një shqiptare dhe në mesin e popullit shqiptar”. Zoti ia realizoi këtë lutje dhe më 28 qershor 2002, Ajo dhe e gjithë Familja Mbretërore u kthyen në Atdhe. E emocionuar shumë edhe nga pritja madhështore në Rinas dhe përgjatë gjithë rrugës deri në Tiranë, sapo mbërriti në rezidencën ku u akomodua Familja Mbretërore, si besimtare e devotshme që ishte, duke j’u lutur zotit të gjithëpushtetshëm, tha “… tani jam e qetë ...". Nëna Mbretëreshë Geraldina ndërroi jetë në moshën 87 vjeçare, më 22 Tetor 2002, si pasojë e një sëmundje të rëndë të mushkërive. Një fakt shumë interesant, fiks 18 vite më pas, më 22 Tetor 2020 lindi LSM - Princeshë Geraldina. Sot kemi një familje mbretërore të shëndoshë dhe me influencë? Po, ashtu është. Familja Mbretërore Shqiptare gëzon një reputacion shumë të madhë te shqiptarët, jo vetëm në Shqipëri por në të gjitha trojet shqiptare. Shqiptarët, kudo që janë nuk e duan Familjen Mbretërore thjeshtë për të shkuarën por edhe për të ardhmen e tyre. H istoria e gjatë e Famijles Mbretërore në arrati Italia fashiste kishte kohë që përgatitej për pushtimin e Shqipërisë qoftë në mënyrë “paqësore” nëpërmjet presioneve në fushën politike, ekonomike, ushtarake dhe financiare, qoftë edhe me forcën e armëve. Mbasi dështuan përpjekjet e vazhdueshme dhe ultimatumi i fundit për ta detyruar Mbretin Zog, parlamentin dhe qeverinë shqiptare që të nënshtroheshin, qeveria italiane vendosi të përdorë forcën e armëve për të pushtuar Shqipërinë. I gjendur përpara provës më të vështirë të kohës, Zogu ideoi qëndresën. Në rastin më të mirë, parashikohej një qëndresë serioze duke shpresuar edhe te mbështetja e ndërkombëtarëve. Në mungesë të kësaj mbështetjeje, sigurisht që qëndresa shqiptare do të ishte simbolike. Për këtë, duke sensibilizuar çfarë po përgatiste Italia kundër Shqipërisë, u bëri thirrje fuqive të Antantës Ballkanike, Fuqive të Mëdha të Europës dhe SHBA që të ndërhynin në Romë, për të ndalur sulmin e Italisë, ose të jepej mbështetja e duhur për të përballuar rrezikun që po i kanosej Shqipërisë. Ndërkohë, ai kishte filluar të organizojë qëndresën ushtarake, duke ndërtuar një koncept të qartë të mbrojtjes strategjike: qëndresë sa të ishte e mundur në vijën bregdetare me qëllim rraskapitjen e forcave pushtuese dhe pastaj, përballimi i tyre me luftë guerilje, duke u mbështetur në terrenin malor të vendit, në patriotizmin shqiptar si dhe në mbështetjen e mundshme nga jashtë. Duke mos pranuar kushtet dhe ultimatumet e Musolinit, por fatkeqësisht edhe duke mos patur mbështetjen ndërkombëtare dhe as forcën e brëndshme për përballimin e agresionit fashist, Parlamenti shqiptar dhe Mbreti Zog vendosen për ta pritur Italinë fashiste me armë në dorë, ndryshe nga Austria që i ishte nënshtruar Gjermanisë në vitin 1938 pa asnjë kundërshtim apo Çekosllovakia që nuk kishte shkrepur asnjë pushkë më 15 mars 1939 kur u pushtua po nga Gjermania. Duhet theksuar se këto dy shtete ishin shumë më të mëdha se sa vendi ynë dhe të armatosura me armët më moderne të kohës. Pushtimi i Shqipërisë nga Italia Fashiste, më 7 Prill 1939 shënon edhe fillimin e Luftës së Dytë Botërore. Mbreti Zog deklaroi përpara Asamblesë Kombëtare se; “...nuk kam lënë mjet pa përdorur për sigurinë e Shqipërisë” dhe me vendim të Parlamentit, më 9 prill 1939 u largua nga vendi për të shmangur dorëzimin e tij pa kushte. Gjatë shpërnguljes së detyruar nga atdheu, më 10 prill 1939 Ahmet Zogu vendoset në Greqi ku ndjek rezistencën si dhe organizon funksionimin e qeverisë; më 3 maj 1939 mbërrin në Turqi, ku pritet nga autoritet më të larta të vendit dhe nga shqiptarët; më 30 qershor 1939 niset për në Europë; më 2 korrik 1939 mbërrin në Rumani, ku pritet nga Mbreti Karol i Rumanisë; më 15 gusht 1939 mbërrin në Paris, ku akomodohet në Rezidencën e përkohshme Mbretërore dhe fillon kontaktet zyrtare me autoritetet më të larta të Francës; më 22 qershor 1941 mbërrin në Mbretërinë e Bashkuar, ku qëndroi deri në përfundim të luftës; më 18 mars 1946 vendoset në Egjipt, pas një ftese dashamirëse qëndrimi dhe akomodimi të garantuar zyrtarisht nga Mbreti Faruk i Egjiptit; më 29 gusht 1955 mbërrin në Francë. Kohët e fundit të jetës së tij, Mbreti Zog vuajti nga një sëmundje e pashërueshme dhe më 9 prill 1961, ndërroi jetë në spitalin “Foch” të Parist. Më 10 prill 1961 u bënë homazhe dhe më 11 prill 1961, u zhvillua ceremonia e përcjelljes së trupit të tij me një kortezh madhështor. Madhëria e Tij Zog I - Mbret i Shqiptarëve, u varros në varrezat e “Thiais Parisien". Në shtator 1962, Familja Mbretërore la Francën për t’u vendosur në Spanjë ku vendosi kontaktet me Mbretin Juan Carlos të Spanjës dhe Mbretin Simeon II të Bullgarisë. Gjatë kësaj periudhe aktiviteti i tij politik merr një kurbë ngjitëse që kulmon me thirrjen e Konferencës së Madridit më 2-3 korrik 1972, ku marrin pjesë të gjithë faktorët politikë të diasporës antikomuniste. Në këtë takim të organizuar nën ndrejtimin e Mbretit Leka, arrihet krijimi i një fronti të përbashkët nacionalist kundër regjimit të Tiranës dhe aprovohet ideja që të luftohet për një Shqipëri Etnike dhe për përmbysjen e regjimit antikombëtar komunist të instaluar dhunshëm në Shqipëri. Me 23 korrik 1975 me rastin e fillimit të Konferencës së Helsinkit - KSBE, Mbreti Leka i dërgon një telegram këtij organizmi ku midis të tjerash thotë se, “nuk do të ketë kurrë paqe e mirëkuptim në Ballkan, po nuk u njoh integriteti territorial i Shqipërisë Etnike”. Më 8 tetor 1975, Mbreti Leka kryen ceremoninë civile të martesës në Biarritz të Francës me një fisnike të re australiane, Susan Cullen-Ëard, në prani në një numri të madh shqiptarësh, ndërsa në 10 tetor, në Toledo të Spanjës, përfaqësuesit e klerit musliman shqiptar, të kishës ortodokse dhe katolike si dhe nje prift anglikan, bekojnë martesën e çiftit mbretëror. Në vitin 1976 Mbreti Leka themeloi Këshillin për Çlirimin e Shqipërisë Etnike, dhe njëherësh zgjidhet edhe Komandat i Ushtrisë Kombëtare për Çlirimin e Shqipërisë Etnike. Gjatë vitit 1977 ai i intensifikon aksionet dhe demarshet politike kundër regjimit komunist të Tiranës. Por ky aktivitet do të bëhej shkak që Spanja (një aplikante e zjarrtë për t’u anëtarësuar në Europën e Bashkuar), të tërhiqej përballë trysnisë së disa vendeve që ankoheshin se rrëzimi i qeverisë komuniste në Shqipëri, do të sillte si efekt edhe destabilizimin e Jugosllavisë. Prandaj, qeveria spanjolle kërkoi ndërprerjen e aktivitetit të Mbretit Leka duke e detyruar të largohej në janar të vitit 1979 drej Rodezisë e më pas në Johanesburg, Afrikën e Jugut. Më 26 mars 1982, do të vijë në jetë trashëgimtari i Kurorës Mbretërore - Princ Leka. Kornizë Nga 18 orëshi i parë në Tiranë te 13 kutitë me armë, çfarë shkruante shtypi i kohës për Leka I Veshur me këmishë të tipit ushtarak, shtatin 2 metrosh dhe me cigaren që s’e ndante kurrë ndër duar, Leka Zogu I, mbërriti në Shqipëri në vitin 1993. Ai u vendos në Hotel “Dajti” ndërsa të nesërmen do të merrte pjesë në eventin e përkujtimit të krijimit të PLL, e asnjë nga gazetarët e kohës nuk e prisnin që të mos e takonin trashëgimtarin e fronit i cili, natën për gjithë natën u detyrua të kthehej në Johanesburg. Në Gazetën Shqiptare të vitit 1993 shkruhet sipas burimeve të policisë se ndalimi i tij erdhi si pasojë e pasaportës e cila mbante vitin 1939. Po në këtë gazetë të vitit 1997, muaji qershor, gjenden një sërë artikujsh mbi ardhjen e dytë të Leka I në shqipëri, vit që përkonte me zgjedhjet parlamentare. Në fillim të korrikut 1997, Leka I i ndjekur nga përkrahësit rrethon KQZ atëherë i vendosur te Pallati i Kongreseve, ndërsa në krye të këtij institucioni ishte Kristaq Kume. Pas përplasjeve me policinë mbeti i vrarë një person ndërsa 5 të tjerë u plagosën. Ai u akuzua për “Organizim dhe grumbullim të paligjshëm dhe armëmbajtje pa leje”. Leka I u largua nga Shqipëria ndërsa gjyqin e ndoqi avokati Vladimir Gërmenji. Djali I Ahmet Zogut u dënua me 3 vjet heqje lirie ndërsa vendimi u apelua. Më 5 prill 2002 Apeli vendosi 2 vjet liri me kusht për Leka I. Më 28 qershor 2002 trashëgimtari i fronit bashkë me familjen mbretërore arriti në atdhe. Por me të shkelur në tokën shqiptare, policia e aeroportit konfiskoi 13 arka me armatime të cilat ishin koleksion privat. Referuar Gazeta Shqiptare e datës 29 qershor, Leka I ishte një ndër 10 koleksionistët më të mëdhenj të armëve në botë. Koleksioni iu nënshtrua një kontrolli të imtësishëm ku të pranishëm ishin specialistët më të mirë nga Ministria e Rendit si dhe tre përfaqësues të Familjes mbretërore, Granit Leka, Beqir Plaku dhe shoqëruesi I mbretit, nënoficer Eddie Samson. Ndërkaq tendering për ruajtjen e familjes mbretërore e fitoi “Alsig” një firmë e përbëre nga ish-gardistë e policë, ndërsa në krye ishte Komandant Henri Elmazaj. Gjithësesi familja mbretërore që prej 20 vjetësh u vendos në Tiranë për të mos u “përzënë” më. POLITIKANËT E PS QË TAKUAN LEKA I Ndre Legisi Ministri I Shtetit për Arntikorrupsionin ishte I pari që takoi Lekën e Parë kur u vendos në Shqipëri. Ai deklaroi në ato kohë se takimi ishte bërë me leje të kryeministrit të athershëm Pandeli Majko ndërsa makina e ministrit me targë RSH 064 u pa dz herë në vilën Bardha ku jetonte familja mbretërore. Një tjetër deputete e PS, Monika Kryemadhi priti Nënën Mbretëreshë, Geraldinën ndërsa takimi u bë me të mbërritur në tokën shqiptare, në avionin që i solli në Shqipëri. ARBNORI, I VETMI PD-IST QË PRITI LEKËN I Pjetër Arbnori ishte i vetmi anëtar i lartë i Partisë Demokratike që priti Lekën I. Në shtypin e kohës nuk rezulton që Sali Berisha dhe Jozefina Topalli ta kenë takuar Leka Zogun në ditët e para të ardhjes në Shqipëri. Grupet parlamentare përshëndesin ardhjen e Leka I Të gjithë kryetarët e grupeve parlamentare, përshëndetën ardhjen e familjes Mbretërore në Shipëri. Në kuvendin e Shqipërisë ekziston ky dokument nga ku duket se përveç Arben Malaj, kryetar i grupit socialist të gjithë të tjerët janë shprehur pro ardhjes së familjes mbretërore në atdhe. Gjithësesi sipas infrmacioneve të marra, Arben Malaj nuk firmosi por njëkohësisht nuk ndaloi grupin e PS të jepte votën pro kthimit të tyre.

20 vjet nga ardhja e Familjes Mbretërore në Shqipëri, Si u siguruan 74 vota në Parlament

Nga Rezarta Delisula

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Pasuria e Ahmet Zogut

50 vite si Mjeshtra të Parodisë… jo vetëm në Vlorë

Meti, Mania, Agroni dhe Afrimi, parodistët që na frymëzuan

Pasion dhe pushtet, gratë në jetën e Ahmet Zogut

Perëndesha Shqiptare e Spiunazhit botëror, historia e panjohur e Zejnep Vlorës

PËR HERË TË PARË 95 vjet i “fshehur”, zbulohet fjalimi pro-komunist i FAN NOLIT

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

SONDAZHI/ Si ndahen votat për Tiranën e Shqipërinë

Mimika Luca, Jetoi dhe dashuroi historinë e saj

Milioneri amerikan që zhvati 250 mijë franga ari nga Banka e Shqipërisë

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Perëndesha Shqiptare e Spiunazhit botëror, historia e panjohur e Zejnep Vlorës

“GOGOLI” McGonigal dhe vullkani i ndezur i Ballkanit

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

20 vjet nga ardhja e Familjes Mbretërore në Shqipëri, Si u siguruan 74 vota në Parlament

Nga Rezarta Delisula

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?