Plaku Gjerman i humbur në velierën e Karpenit

Një natë pa hënë në bregdetin e harruar të Karpenit, ku zhurma e dallgëve ishte e vetmja muzikë që prishte qetësinë e një nate të fillim shtatorit, një velierë e bardhë si fantazmë lundronte drejt bregut. Asnjë dritë. Asnjë tingull nga brenda. Një siluetë e heshtur që dukej sikur mbante një sekret në çdo cep të saj. E frikshme! Njëkohësisht të joshte për të mësuar sa më parë se ç’përmbante në arteriet e veta. Veliera dukej sikur kërkonte një liman, por jo për të pushuar shtatin e saj. Ky ishte një shtrat në errësirën e natës, një “vend-pushimi” ku gjërat përfundonin në heshtje.

Policia e kufirit kishte vërejtur se diçka nuk shkonte teksa ajo po lundronte pa kontroll. Efektivi në shërbim, ishte një burrë me fytyrë të ashpër dhe sy që kishin parë më shumë sekrete deti nga sa do të kishte dashur të tregonte.