Rinia e një diktatori që s’e donte artin

Nga liceu në Korçë me nota sa për të kaluar në klasën tjetër, e deri te studimet në Francë e Belgjikë, Enver Hoxha nuk arriti kurrë të shënonte rezultate të mira apo dashuri për artin e guximshëm. Ndonëse u dërgua të shkollohej në një nga vendet ku gëlonin rrethet artistike, në Francë, Hoxhën e tërhiqte gjithnjë populli i varfër shqiptar dhe gjuha e thjeshtë. Nga arrestimi për shitjen e mishit të prishur e deri te puna si orator në varrime, le të zbulojmë diçka për rininë e shthurur të Enver Hoxhës dhe detaje nga ditarët e tij.

“Disa ditë më parë, këndova në gazetë se baleti ynë, duke përgatitur shfaqje për popullin, nuk ka gjetur subjekt tjetër veçse valset e Shtrausit, të sajuara në një kompozim të veçantë, me një temë gjoja të moralit proletar, që s’ka të bëjë aspak me epokën e marrëzishme të valseve në fjalë. Po ç’janë valset e Shtrausit? Një excitant, shprehja e një epoke, shenja e transformimit të shoqërisë në fundin e shekullit të 19-të. ‘Danubi i kaltër’ nuk është i kaltër, po i turbullt, në qoftë se studiojmë gjendjen shoqërore dhe politike të kohës kur ai vals u shkrua. Po muzika është e bukur. Ky është fakt i pamohueshëm dhe unë nuk jam kundër që në radio të vihet ky vals ose edhe të tjera, por që regjisorët tanë, tok me ansamblin e baletit, të rrinë të punojnë muaj të tërë për të sajuar një shfaqje me këto valse, kjo politikisht dhe për edukimin e masave nuk sjell asnjë fitim, pra është punë pa dobi”.