Jo Çështje Mode

Mbështetja tek gazetaria në informimin e drejtë për konsumatorin ka kohë që është parë si një domosdoshmëri vlerash që nuk mund të tjetërsohen apo të huazohen nga ndonjë profesion tjetër, sado i veçantë, sado i nderuar, sado i pavarur. Kjo sepse sot gazetaria është kthyer në një pasuri publike, kombëtare, është oksigjeni i mendimit publik dhe po ashtu edhe i mendimit përfaqësues popullor në çdo vend të përgjegjshëm dhe demokratik. E parë nën prizmin e sigurisë ushqimore, gazetarinë sot ne e shohim si një nga tre mburojat kryesore apo vendimtare të cilat krijon dhe mirëmban çdo vend: mburoja ushtarake, ajo kibernetike dhe mburoja informative (mediatike) . Dhe jo për t’u bërë qejfin gazetarëve, por edhe mburoja ushtarake, edhe ajo kibernetike kanë nevojë për informacion. Dhe informacioni është atribut eksluziv i gazetarisë. Ky fakt e vendos gazetarinë në majën e trekëndëshit mbrojtës të çdo vendi. Sepse gazetaria mbledh fakte, vëzhgon, raporton, përhap, ndikon dhe formëson kësisoj edhe një momentum deciziv si për një ndërgjegje të re shoqërore, për interesa të reja dhe këndvështrime të caktuara të shoqërisë, por edhe për momentet e vështira sado tangente apo të tejzgjatura në ditët e jetës së një kombi. Në nevojat e përditshme të publikut gazetaria është një dëshmitar i mirëqenë i historisë ditore të publikut, por më së shumti gazetaria është njëkohësisht edhe gjyqtari i asaj historie dhe si rrjedhojë detyra e gazetarisë është e lidhur ngushtë me moralin e shoqërisë në të cilën operon. Këtu do të veçonim moralin për të qenë pararoja e informimit të drejtë të konsumatorit, sidomos në planin ushqimor . Në misionin e vet si ent publik mbikëqyrës i ushqimit të sigurtë për popullatën, mund të shprehim pa rezerva modestie se sot AKU ka arritur një shkallë profesionizmi bashkëpunues me gazetarinë pikërisht për shkak të standardit që ka përqafuar ndaj së vërtetës, së drejtës, sado e ashpër apo e hidhur që ka qenë, gjithmonë e mirëkuptuar dhe e vlerësuar për ndihmën që jep me anë të raportimit apo edhe denoncimit publik. Madje jo vetëm AKU, por edhe çdo ent shtetëror ndjehet i përulur përpara auditimit real dhe në kohë reale që i bën gazetaria punës së këtyre enteve, sepse gazetaria është në fakt kriteri i së vërtetës sociale në cdo vend. Më shumë se kushdo gazetarët janë konsideruar aleatë strategjikë për AKU edhe për shkak të aftësisë se raportimit apo informimit në kohë reale të çdo pakënaqësie qytetare, ndaj cilësdo praktike abuzive të biznesit ushqimor, duke dhënë mundësi reale për marrje masash të menjëhershme në trajtim të rastit. Dhe po ashtu, tek AKU gazetaria tashmë e ka pohuar se gjen çdo ditë një aleat që ka të njëjtin vizion vëzhgimi dhe monitorimi, gjen të njëjtën cilësi aksioni administrativ , ashtu siç ka gazetaria cilësinë e aksionit informativ , duke krijuar së bashku aksionin qytetar për garantimin e sigurisë ushqimore. Për më tepër, bashkëpunimi AKU-Media është aleancë e dëshiruar nga të dy palët, e vlerësuar reciprokisht në çdo element të bashkëpunimit dhe pazgjidhshmërisht jetëgjatë për sa kohë secili prej nesh e zbaton qartësisht detyrën morale ndaj profesionit dhe shoqërisë. Sepse kjo aleancë është një aleancë e natyrshme dhe e prekshme. Një aspekt tjetër po aq i rëndësishëm është edhe mbrojtja që krijon dhe duhet të krijojë gazetaria në parandalimin e përhapjes së panikut gjatë raportimit të krizave. Në fokusin e natyrshëm informativ të gazetarisë në raste krizash, në fakt mbizotëron përgjegjësia qytetare dhe morale për frenim të përhapjes së panikut në publik dhe kjo kërkon një nivel empatie njerëzore të cilën në kushtet e një krize e gjen vetëm mes mjekëve dhe gazetarëve. Jo me kot shumë herë gazetarët cilësohen si mjekët e ndërgjegjes së një kombi. Por në shqetësimin e gazetarisë së vërtetë mbetet kujtimi i penalizimit të padrejtë qe në krizat e fundit i është bërë një institucioni si AKU, që përherë e më tepër po merr rolin e pararendësit të një morali më të ngritur cilësisht, parimisht, të një zbatuesi më të përgjegjshëm ligjor dhe administrativ. Gazetaria e vërtetë nuk duhet të krijojë sensacione për klikime, bujë, thashetheme, dënime publike, gjykime kaotike dhe gjysmake, fryrje drastike opinionesh të pavërtetuara, goditje mohuese të së vërtetës, etj. Gazetaria e vërtetë duhet të mbajë në cdo moment të pacënuar statusin e komandantit klasor, jo atë të armikur klasor sic fatkeqsisht është parë në disa raste. Për këtë duhet që segmente të caktuara të medias kombëtare të bëjnë një pause në marshimin gjykues ndaj enteve të administratës publike, të ulen për të marrë frymë thellë, të kuptojnë që revanshet e gazetarëve të caktuar nuk duhet të shërbejnë si oksigjen i punës së tyre, të kenë më shumë respekt për punonjësin e administratës publike dhe të mos flirtojnë me mendimin malinj që disa gazetarë kanë se nëpunësi civil mund të dhunohet psikologjikisht. Të tëra këto sepse e vetëdijshme për rolin e vet, media, redaksitë dhe vetë gazetarët kanë arritur shumë herë të shërojnë edhe plagën e panikut që kolegë të papërgjegjshëm kanë përhapur, të shërojnë edhe plagët e fyerjes së dinjitetit të punonjësit të administratës publike, pikërisht sepse manaxhimi psikik dhe trajtimi me vërtetësi i situatave është një nga atributet më të vyera të cilat gjithë shoqëria vlerëson tek gazetaria . Dhe kjo është një nga kredot më absolute të gazetarisë së të gjitha kohërave. Kjo kredo ka triumfuar përherë mbi çdo cinizëm teatral të servirur nga mungesa e moralit shoqëror dhe e profesionizmit gazetaresk në raste të caktuara dhe ai triumf e ka vendosur prej kohësh gazetarinë e vërtetë në piedestalin e historianit dhe shkruesit më objektiv që njeh njerëzimi deri më sot, duke u bërë dritarja kohore me e vlefshme e çdo populli, për çdo moment rënieje apo ngritjeje historike, për çdo fazë dhe çdo epokë zhvillimi dhe ndryshimi, për çdo klasë, për çdo sistem, për çdo trashëgimi ku brezat mbështeten dhe krijojnë vizione të rinj të së ardhmes.

Artikuj të ngjashëm Artikuj

“Zoja e randë” azil, jeta e re e “yllit” që nuk është vetëm i Shkodrës

“Safe2Eat”, fushata që na çon më pranë BE me ushqimin

Damasku, kryeqyteti i paqes së humbur

0800 26 26, zëri i ri i konsumatorit shqiptar

NewsBomb 10-vjeç

Parashqevi Simaku/ Nga “yll i skenës” te Paranoja Skizofrenike

Artikujt më të lexuar

Zonjat pas Liderit/ Linda dhe Liria: Eleganca e një pushteti të pazëshëm

“Zoja e randë” azil, jeta e re e “yllit” që nuk është vetëm i Shkodrës

Todi e Fatos LUBONJA,13 vitet e burgut pa asnjë takim

Si e (vetë) vranë Vladimir Shehun, ku është letra e fundit???

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

Basti i Ramës me brezin e ri

Neritan Liçaj, artisti që refuzon të jetë një qytetar që hesht!

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?