Flutura Açka: NJË GRUP DERBEDERËSH, S’MUND TË DJEGIN PD-në

E kisha menduar prej ditësh dhe në fund zgjodha t’i shkruaja. Ajo ishte njëjtë sikurse e kemi parë gjithmonë. “Po, patjetër. Është kënaqësi”, u pa në ekranin e smartfonit mesazhi i dërguar nga Flutura Açka. Ishte gati të rrëfehej për gjithçka dhe shumëçka. E ndërsa fliste, unë humba nëpër rreshtat e saj aq brilant dhe tërheqës. Në një mbështje të ndezur të diellit, drita që ndriçonte zyrën e saj e bënte të dukej si një figurë e shenjtë e zbritur nga qielli për të ndarë një pjesë të zemrës së saj. E njohur për guximin dhe përkushtimin për të shëruar Shqipërinë, Flutura na shoqëroi në një udhëtim të thellë dhe emocional. Por, prapa këtij zemërimi dhe forcës së jashtëzakonshme, preku edhe historinë që ka shënjuar përjetësisht rrugën e saj, humbjen e djalit. “Unë jam një njeri i batuar nga dhimbja ime. Tani luftoj për fëmijët e të tjerëve, për të cilët kam po aq përgjegjësi sa ç’do të kisha për fëmijën tim”, tregon ajo, duke theksuar se kujtimet me Jerinin janë të vetmet që e ndihmojnë të ecë përpara. Kujtime që i ka përjetësuar edhe në librin e saj “Biri ” . Në një intervistë të mrekullueshme për Revistën Newsbomb.al, Flutura Açka shpërthen në një valë emocionesh që ndërthurin historinë e dhimbshme të jetës së saj. Në çdo fjalë dhe thënie, ajo rikujton ngjarjen e ashpër, duke i dhënë një përmasë të thellë humaniteti. Ndërkohë që dëshirat flasin për ndryshime dhe vizione për të ardhmen e vendit, ajo nuk mund të mbajë të fshehta ndjesitë. “Mbaj mend një herë pas udhëtimit tonë të parë dhe të fundit në Çamëri, pas disa ditësh gjatë të cilave mund t’i kem folur shumë për historinë e trojeve tona, tek hynim në Shqipëri dhe po kalonin në makinë në Qafë Botë, më tha: ‘Mam, ky udhëtimi yt nëpër Epir, ishte i gjithi një vajtim i madh!’ Në ma tha këtë fjalë me shaka apo për të më ngushëlluar mua, nuk kishte aq rëndësi”, thotë Flutura duke u përpjekur të zgjedhë mes kujtimeve të bukura që ruan. Përmes fjalëve dhe syve të ndezur nga emocioni, ajo na kujtoi edhe një herë se jeta është një shkallë e vështirë për t’u kapërcyer, por që mbart dhe shumë vlera. Përkundër dhimbjes së thellë, në këtë rrëfim enkas për Newsbomb, na mëson se guximi dhe përkushtimi mund të shndërrojë edhe ndryshimet më të mëdha. Një vajzë, një grua, një nënë e mrekullueshme, Flutura nuk lë pa prekur edhe zhvillimet e fundit politike në vend. Në një kohë kur Partia Demokratike duket se po lëngon nga ndarjet, ajo nuk ka gati “recetat” për kurimin e saj, por këshillat dhe mendimet se si mund e duhet bërë më mirë. Ashtu sikurse në letra, me pasionin dhe përshkushtim është gati të japë kontributin e vet në dobi të shoqërisë shqiptare. Shpreson siç thotë, të ruajë “higjenën” në rrugëtimin e saj në politikën shqiptare, ku baltën nuk ta kursejnë qoftë edhe pa shkak. Teksa e pyes për zhvillimet në Partinë Demokratike, Flutura kujton një fjalim në Kuvend, për partinë që solli demokracinë në Shqipëri por që tani ka mbetur viktimë e 3B-ve. Njëra, thotë ajo duke ju referuar Lulzim Bashës, është e vaksinuar në Europë dhe në këtë grup bën pjesë dhe vetë, me bindjen se është në anën e drejtë të historisë. Sot, mazhoranca dhe opozita kanë një marrëveshje mes tyre dhe pjesë e takimit të parë në Kuvend ishte dhe Flutura Açka. Me ironi, e përshkruan me një fjali të vetme gjithë çfarë u diskutua mes socialistëve dhe demokratëve. “Unë isha vetëm dhe bëra sehir se si hidhej sheqeri i dasmës, ndërkohë që ‘nusja’ kishte kohë që ishte me barrë”, shprehet politikania demokrate. Një poete, një shkrimtare, por dhe një deputete. Emëruesi i përbashkët është dëshira për të përçuar dijet dhe gatishmërinë tuaj në të mirën e shoqërisë shqiptare. Zonja Açka, a mund të na thoni, si kanë qenë këto vite në aspektin profesional, por edhe personal? Të çuditshme. Ka ndodhur një lloj kondensimi tek unë, mes seriozitetit termik me të cilin i marr unë punët dhe përgjegjësitë si njeri dhe shkujdesjes së akullt me të cilën e kupton politika shqiptare rolin e politikanit. Ka qenë një gjë e mundimshme ta pranoja këtë. Vetja ime jashtë politikës, ka qenë më e nxituar, më kritike, më këmbëngulëse, më e sinqertë, ndërsa brenda saj herë-herë kam ndier ngalje, mpirje të gjuhës kritike, lodhje të interesimit, ndonjëherë zhgënjim nga të ndjerit e sinqertë. Kjo, sepse kur je vetëm, je zot i vetes dhe asaj që do të bësh, ndërsa politika është ansambël, është zeje që bëhet në komunitet, ku të gjithë duhet të punojnë në mënyrë që të punojë e tëra. Por jo të gjithë punojnë në politikë. Edhe pse të zgjedhur, ka shumë që kanë ardhur të mbarojnë punët e tyre, ndokush të pasurohet, të tjerë për ndonjë shëtitje parlamentare, të tjerë një Zot e di përse. Siç ka edhe politikanë seriozë mes tyre. Unë shpresoj të hyj te ky grupi i fundit. Natyrisht që fjala dhe pena, janë një nga armët tuaja më të forta. Shumë iu njohin dhe iu vlerësojnë për atë që keni “gdhendur” nëpër letra. Të tjerë për angazhimin tuaj në politikë. Nëse do të vendosnit një rend, çfarë do të zgjidhnit të parën? Letërsinë, padyshim, të parën. Por politika po më pëlqen gjithnjë e më shumë, madje kam miq që më thonë se më ka hije. A ka politika hije te njeriu? Shpesh letërsinë e kam parë edhe si politikë, si qëndrime në ndihmë të komunitetit të cilit i takon, një detyrim që të vjen mbase nga arma e fjalës që kam, po të përdor termin tuaj. Kjo është arsyeja që ndonjëherë në librat e mi është edhe nervi i një publicisteje të shqetësuar, mbase edhe i politikanes së paqetë, e cila e percepton edhe botën reale sikurse realitetin e trilluar ku ajo baret, i cili duhej të ishte më i mirë se ç’është, më bujar se ç’është, më perfekt se ai që ka para syve. I përmbysur, ky raport është krejt ndryshe, pra politikën nuk e shoh kurrë si letërsi, sepse as vetë letërsinë nuk e marr shkujdesur. Unë jam një politikane – nëse jam e tillë – e përgjegjshme, mbase më e tepruar se ç’e do politika shqiptare dhe padyshim me petka e arkitekturë mendore dhe emocionale si një politikane në Europë. Kjo ndoshta ka lidhje me jetën time, ose me fatin që unë hyra “e bërë” në politikë, pra, pasi e kisha bërë karrierën time dhe politika nuk ka asnjë fuqi të më ndryshojë, të më zhbëjë, të më denatyrojë, përpos të m’i theksojë tiparet e mia njerëzore. Nuk kam hyrë për t’u provuar, por t’iu shërbej të njëjtëve njerëz që nuk i njoh, që më kanë lexuar, që më kanë ndjekur, që më kanë pranuar nga larg. Nëse fjala shërbim tingëllon ende me ndonjë kuptim në politikë, unë dua të shërbej: me ligje të mira, me veprime ndershme, me vendime të drejta dhe me një staturë të dinjitetshme. Ky nuk është qëllim, por detyrim. Fillimisht na pëlqen t’iu njohim ju ashtu gjerësisht, sikurse botëkuptimi juaj ecën paralel me këto dimensione. Zonja Açka, si është për ju të shkruani? A ndikoheni nga jeta sociale, ekonomike apo politike kur provoni të hidhni idetë tuaja mbi letër? Po, e shpjegova edhe më lart, në librat e mi ka shumë Shqipëri, të shqetësuar, por edhe të gjallërishme, të brengsur, por edhe festive, të paduruar, por edhe pritëse. Angazhimi juaj në aspektin profesional ka qenë relativisht i lartë. Nëse do të kthenit kohën pas, a do të bënit diçka ndryshe? Në kuptimin profesional, jo shumë. Për të tjerat, i falemi diçkaje që nuk e shohim, por që e besojmë dhe ngandonjëherë nga arsye që as vetë nuk e kuptojmë, përpiqemi ta pranojmë edhe kur na lëndon, edhe kur na shkul mish, edhe kur na rrënon. A mendon se shumë minuta, shumë orë, shumë ditë iu mungojnë? A ka ndonjë moment kur mediton dhe thua: “Prit, çfarë po bëj. Më duhet të kaloj më shumë kohë me familjen”? Tanimë familja nuk është totemi im, ka qenë dikur me të gjithë fuqinë e saj. Unë jam një natyrë workagolic -e, pra dikush që punon shumë dhe me kënaqësi. Ndonjëherë më duket se prej intensitetit të punës dhe të jetuarit, unë nuk e kam moshën e regjistrit civil, por njëfarë moshe fizike që i afrohet të tetëdhjetave, aq sa besoj se trupi im do të epet më shpejt. Moshë e thyer mund të jetë një moshë e pakryer për mua, nuk do të mund ta përballoj dot. Prej disa vitesh keni një ëngjëll që është me ju kudo dhe kurdo. Gjashtë vite pa djalin tuaj, që Zoti e deshi pranë vetes. Si e keni gjetur forcën për të vazhduar përpara? Po mbështetjen dhe solidaritetin që keni marrë nga bashkëpunëtorët tuaj politikë, miqtë dhe komuniteti në përgjithësi gjatë kësaj periudhe të vështirë? Më shumë se forcë, është përgjegjësi, mbase ndaj së shkuarës sime, të tillë që çfarëdo laryshi ngjarjesh e kuptim të ketë pasur pas ikjes së djalit, do të ketë peshën batisëse në jetën time. Po, unë jam një njeri i batuar nga dhimbja ime. Tani luftoj për fëmijët e të tjerëve, për të cilët kam po aq përgjegjësi sa ç’do të kisha për fëmijën tim. Kur hyn në politikë, duhet të zhvishesh nga lëkura jote e të veshësh tunikën e njerëzve që të kanë besuar votën. Pështjella e ngrohtë njerëzore, ka qenë gjithnjë aty, mbase e heshtur, por pas botimit të “Birit” e kam ndier me të gjithë fuqinë dhe praninë njerëzore. Ndoshta pas atyre qindra lexuesve që më kanë shkruar, mund të jenë mijëra njerëz që na bashkon dhimbja, me të gjitha format e humbjeve dhe qasjeve që kemi ndaj tyre. Ne jemi zotër vetëm të kujtimeve, dhe një ndër zejet që na ndihmon të rrimë në këmbë pas humbjeve të mëdha, është të qenët kujdestarë të ruajtjes së freskisë së tyre. Meqenëse kjo është një temë e ndjeshme, por sigurisht nuk mund të mos ketë vëmendjen e merituar. Cilat janë kujtimet më të bukura që mbani për djalin tuaj dhe si kujtohen ato në punën tuaj të përditshme? Kam shumë kujtime, një pjesë e tyre janë edhe në librin “Biri”. Por mes tyre kujtimet për udhëtimet tona nëpër trojet shqiptare, janë më të bukurat. Mbaj mend një herë pas udhëtimit tonë të parë dhe të fundit në Çamëri, pas disa ditësh gjatë të cilave mund t’i kem folur shumë për historinë e trojeve tona, tek hynim në Shqipëri dhe po kalonin në makinë në Qafë Bote, më tha: “Mam, ky udhëtimi yti nëpër Epir, ishte i gjithi një vajtim i madh!” Në ma tha këtë fjalë me shaka apo për të më ngushëlluar mua, nuk kishte aq rëndësi. Rëndësi kishte që më kishte ndjekur me kureshti dhe pas kësaj edhe vetë ai u bë shpejt një njohës i mirë i historisë shqiptare. Tani, aq shumë zënë vend kujtimet në jetën time, sa jam shndërruar edhe vetë në një kujtim që ecën. Si ka qenë rëndësia e letërsisë dhe shkrimit në ato momente për ju? Në çaste të dobëta, njeriu ka nevojë të shprehet, ndoshta dhe të shpërthejë... A janë shndërruar ato shkrime apo poezi në burim force për ju? M’u desh një kohë e gjatë të kthehesha te libri, përveç një ditari të shkurtër që kisha mbajtur muajve të fundit nëpër spitale. Pas humbjes, po përjetoja një gjendje të vjerdullt, të përhumbur. Erdhi një çast kur e kuptova se nuk mund të vazhdoja lidhjen me lexuesin pa folur për zinë time, për humbjen time. Nëse nuk do ta bëja, nuk do të shkruaja më kurrë. Unë DUHEJ të kaloja në këtë urë të varur mbi humnerën e jetës. Kështu, pa e kuptuar as vetë, nisa të shkruaj “Birin”. Nëse do ta nisja tani, do të ishte një libër tjetër. Për t’iu shmangur disi emocioneve, le të bëjmë disa hapa për të folur për politikën, që duket se hallet e kanë përfshirë në një vorbull të madhe plot me labirinte. Na shuaj kuriozitetin, si është të punoni me Lulzim Bashën? Me Lulzim Bashën unë kam ndenjur pak në këto tre vite për shkak të gjithë atyre ç’kanë ndodhur, dhe në të shumtën e herës vendimet dhe veprimet e mia politike kanë qenë më shumë intuitive, se sa kolegjiale. Kështu që e njoh pak si personazh politik, por e besoj misionin e tij. Në skakierën politike ku jam endur, i kam njohur pothuajse të gjithë në këtë anën tonë të djathtë dhe mund të them se ka pak politikanë me sjellje europiane si të Lulzim Bashës. A është kjo një staturë e parakoshme për mjedisin politik shqiptar, ku balta dhe fyerjet e parakalojnë çdo shenjë politike? Mbase, dhe kjo mund të jetë pafatësia e tij, dhe e grupit të tij. Cili është mendimi juaj për gjendjen aktuale të Partisë Demokratike? Si e përshkruani situatën e perçarjes dhe konfliktit brenda partisë? Çfarë mendoni se ka sjellë këtë perçarje në PD dhe cili është roli juaj si politikane në këtë kontekst? Kjo është një histori shumë e gjatë dhe me shumë detaje për të folur. Lutem ndonjëherë të kem kohë të mjaftueshme ta rrëfej diku, dikur. Përçarjen e ka sjellë mungesa e plotë e demokracive në partitë politike shqiptare, një shkollë që do të jetë në modë ende, sa kohë ato nuk duan të reformohen. Një klasë politikanësh që erdhën në krye, nuk duan dhe nuk duan të largohen. Kjo nuk po e shkatërron vetëm Partinë Demokratuke, por të djathën në përgjithësi, edhe vetë demokracinë shqiptare. Partitë janë viktima të hegjeonisë së instinkteve të “pronarëve” të saj dhe jo të arsyes politike të grupit apo i sjelljes në shërbim të së mirës publike. Për popullin flasin, por populli i bezdis me ankesat e tij. Si do të përshkruani qëndrimin tuaj për të sjellë unitet në PD dhe ndërmjet qytetarëve? Duke thënë vetëm të vërtetën, që di dhe njoh, për vete dhe për demokratët, pasi “e vërteta,” siç thotë Mark Twain “nuk mësohet përmendësh”, dhe kjo të jep besueshmëri. Si politikë dhe shoqëri, ne kemi nevojë për modele të mira, të cilëve më së shumti nuk ua hapim dyert dhe ekranet. Unë do të doja të isha një model i mirë. Dhe kjo nuk është pak. Cilat janë hapat konkrete që ju dhe ekipi juaj planifikoni të ndërmerrni për të adresuar divergjencat në PD dhe për të rivendosur besimin e njerëzve në parti? Ka shumë për të bërë, por ende nuk jemi shëruar nga plagët që kemi marrë në këtë kohë armiqësimesh dhe shfytyrimesh të diktuara nga shkolla e vjetër politike që kemi trashëguar. Ngritja e një fryme të re, promovimi i një grupi të rinj politikanësh të papërlyer, të përgjegjshëm, të shkolluar, të kulturuar, do të krijonte një mjedis ku shqiptarët të besonin fort, mu si në një pasqyrë e pastër ku e sheh veten të vërtetë. Cilat janë synimet tuaja për të rindërtuar imazhin dhe besueshmërinë e PD-së në sytë e qytetarëve dhe për të fituar zgjedhjet e ardhshme? Nuk kam ndonjë synim për këtë, është detyrë e atyre që kanë shumë më shumë përvojë se unë në politikë. Unë kam vetëm një synim modest: të ruaj higjienën time, të mos eci nëpër baltë. Po ece në rrugë të artë, mund të mos marrësh shkëlqim, por, së paku, mbetesh i pastër. Dhe përvoja të tilla të mira ky Parlament ka pasur, madje në mes tyre, edhe shkrimtarë. Ç’është e vërteta të shohësh PD-në të ndarë në 3 grupe, është sa komike por dhe e dhimbshme. Lulzim Basha mban vulën juridikisht, Gaz Bardhi tenton bashkimin e grupimeve, ndërsa Sali Berisha i mbledh te “Rruga e Shpresës”. A është vërtet kjo Partia Demokratike? Në syrin e politikanës, si do ta “kuroje”? Po në syrin e shkrimtares, si do ta përshkruaje? Po bëj përshkrimin që kam bërë gjatë një seance plenare. Partia Demokratike është viktimë e 3B-ve të tërbuara, nga të cilat njëra B është e vaksinuar me “Europë”. Në grupin që drejtohet nga B-ja i vaksinuar, bëj pjesë edhe unë, e bindur se jam në anën e drejtë të historisë. Nisur nga ngjarja e 8 janarit, nga dita e zenitit të tërbimit demokrat, dhe nga gjithçka rrodhi e që po ndodh përditë. Ndonjëherë kam zor nga e gjitha çfarë ka ndodhur, por mbase unë i gjeta kështu, të shkokluar. Punoj edhe lutem që të paktën të mos i lë kështu. Kolegët tuaj të Rithemelimit janë duke negociuar me mazhorancën socialiste, duket se grupimi zyrtar i PD është kundër. Përse mendoni se mund të jetë "ndonjë skenar i errët"? A janë të mjaftueshëm dy komisionet hetimore që ka lëshuar PS? Duke e njohur dinkërinë e shumicës dhe egon e pakontrolluar të Edi Ramës dhe duke i njohur thuajse shumë mirë negociatorët demokratë, e di se çfarë do të gatuajnë. Që të jenë të besueshme, negociatat bëhen transparente dhe faqe shqiptarëve, jo si mbrapshtitë, kulisave. Ju keni marrë pjesë në takimin e parë të negociatave, a është i sinqertë qëllimi i deklaruar i palëve për normalizimin e jetës parlamentare? Unë isha vetëm dhe bëra sehir se si hidhej sheqeri i dasmës, ndërkohë që “nusja” kishte kohë që ishte me barrë. Me një fjalë, shumë më përpara se 5 tetori i vitit të shkuar. Marrëveshja me grupimin e përfaqësuar nga Sali Berisha, a është "një plan" për "të djegur" politikisht Lulzim Bashën? Politikisht të djegin shqiptarët në votime, jo një grusht derbederësh. Shqiptarët janë shumë të të mençur nga ç’mendon politika. Kur hyra në politikë, zbulova se Parlamenti ynë ishte nëna e intrigave, por me kohën mësova se aty e kishte shtëpinë edhe Nëna e nënës së intrigave. Një politikane dhe një artiste, janë raste të rralla që nuk para i shohim në vendin tonë. Mirëpo te ju, të dy këto profesione kanë gjetur vend dhe ecin në sinkron me njëri-tjetrin. Si e menaxhoni balancimin mes jetës politike dhe asaj kreative, dhe si e ndikon njëra në tjetrën? Në përgjithësi jam njeri me disiplinë pune. Thjeshtë punoj, sikur të jetë dita e fundit dhe nuk dua të lë punë pa mbaruar. Si e shihni të ardhmen e artit dhe letërsisë në vend, në kontekstin e zhvillimeve politike dhe shoqërore? Po të ardhmen e politikës? Nën thjerëzën time, ndonjëherë gjërat duken zymt dhe kjo nuk vjen nga qëndrimi politik dhe sa për retorikë zhurmuese, por nga dhimbja që kam për pamundësinë e zejes sonë dhe të artit në përgjithësi që të rrijë në këmbë në kohëra të tilla. Përderisa ka më pak pará për artin, ose e përfshijnë atë në një ministri me ekonominë, ose ia heqin apo zvogëlojnë platformat ku të mbështetet – prishen teatro, ca institute shkencore sajohen në tetro, ulet cilësia e tyre pas rikonstruksionit, mbyllen me vite me kinse rregullime – arti fiket. Se nuk po flas për Trashëgiminë kulturore ku po bëhet batërdia, për të mos thënë se po iu deformohet historia dhe po iu dhurohet si trashëgimi fqinjëve tanë me një bujari tronditëse. Përse ndodhin këto? Mos ka ndonjë projekt për të shkatërruar thelbin tonë kombëtar? E mendoj, me trishtim, edhe ketë skenar, që të jem e sinqertë me ju. Një pyetje e fundit: A do të qëndrojë në pushtet PS-ja deri në 2030 sikurse kryeministri Edi Rama pretendon? Një megalloman si ai, edhe e mendon. Por kur ka sigurinë se mund të bejë “platforma” që do ta mbajnë në pushtet, përse të mos e thotë? Jo, Edi Rama, politikani më i paturpshëm i shtetit shqiptar qysh nga krijimi i tij, njeriu që korruptoi deri një agjent të FBI-së, do të japë një ditë llogari. Dhe kjo ka më shumë rëndësi se sa deri kur do të rrijë në pushtet ai.

Flutura Açka: NJË GRUP DERBEDERËSH, S’MUND TË DJEGIN PD-në

Nga Ilir Xhafaj

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Basti i Ramës me brezin e ri

Listë hallesh për 11 Maj, Quo Vadis PD?!

MUNDESIA e Erald Kaprit

Muzeu i Luftës: Nga MIG-ët te NATO, si ka evoluar ushtria shqiptare!

TRE DITËT E PARA MES DEMOKRACISË DHE TMERRIT

Arabia Saudite, resortet luksoze që të lënë pa frymë

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

Prangat e Veliajt, skenari i zgjedhjeve

EKSKLUZIVE/ Spiunët e televizionit

Damasku, kryeqyteti i paqes së humbur

Si e (vetë) vranë Vladimir Shehun, ku është letra e fundit???

Muzeu i Luftës: Nga MIG-ët te NATO, si ka evoluar ushtria shqiptare!

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Flutura Açka: NJË GRUP DERBEDERËSH, S’MUND TË DJEGIN PD-në

Nga Ilir Xhafaj

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?