ERVIN SALIANJI, politikani që u “burgos” prej fjalës

Kanë kaluar më shumë se 3 javë që një prej njerëzve më aktivë në politikën shqiptare, ai që ishte gjithnjë në lëvizje, në takime, që nuk shihej një herë të ndalej, i kalon ditët dhe netët në një qeli të ngushtë, tek një nga seksionet e Burgut të madh të Fierit, në atë anë ku vuajnë dënimin 11 persona. Ervin Salianji e priste ndëshkimin, për shkak se kishte guxuar shumë. Kryeministri ja pat thënë në sy në Parlament se çfarë e pret, një javë para verdiktit. Por as ai, dhe askush nuk besonte se do të ishte 1 vit burg. Të gjitha gjasat janë që qendrimi në izolim do të jetë të paktën 8 muaj, derisa të mbushet afati për të kërkuar lirim para kohe me kusht. Por, penaliteti më i ashpër e i padurueshëm, është privimi nga pasioni i tij i madh, angazhimi politik, mandati, përfaqësimi, gjëra që do të jenë të ndaluara, të pamundura, deri në vitin 2033, për shkak të ligjit të dekriminalizimit, ligj që e ka investuar partia e tij. Një prej njerëzve më luftarakë të Opozitës, denoncuesi më i zëshëm, dhe një fitues në zonat që ka mbuluar, në një dekadë kur demokratët humbin rregullisht përballë rilindjes, pas mesnatës së 26 shtatorit po qethej dhe po bënte gati ato rroba e libra që do të merrte me vete, të nesërmen. Vendimi i Gjykatës së Apelit ishte dhënë në mesditë, duke lënë në fuqi dënimin me 1 vit burg, me akuzën e Kallëzimit të Rremë, dhe fabrikimin e provave, në bashkëpunim. Ka rënë në sy të miqve të tij që e kanë shoqëruar deri në fund, se ishte i qetë, dhe në humor. Ai po përgatiste veten për një realitet krejt tjetër, totalisht të kundërt me hapësirën e ambjentin e viteve të fundit. 36 vjeçari që mund të bënte deri në 20 takime në ditë, e të bridhte nga njëri qytet në tjetrin, të merrte pjesë sa në një protestë në Belsh, e në një mbledhje në Tiranë, do të futej tanimë në një regjim të përmbysur. Ai refuzoi sugjerimin e PD, që të ngujohej në seli e të mos respektonte vendimin që konsiderohet si politik. Dhe darkën e 27 shtatorit, pasi tha dhe fjalët e fundit në komunikimin me median, ku çmontoi sipas tij procesin farsë, e pa prova, u dorëzua në Drejtorinë e Policisë së Tiranës, ku më pas u shoqërua drejt Fierit. Këto 24 orë ai ishte imazhi më i ndjekur. Të gjithë prozhektorët po binin mbi të. Ishte hera e parë që një njeri publik, një deputet nuk po dënohej për abuzim me detyrën, për korrupsion, apo ndonjë krim që shoqëron karrierën e një dinjitari. Por për një konferencë për shtyp Ervin Salianji siç kishte talentin e grintën për të bërë miq kudo, pati dhe aftësinë për të bërë kundërshtarë. Jo të gjithë njerëzit kanë simpati për të. Por në Tiranë, dy ditët e fundit të Ervinit në liri, pati një si mpiksje të opinionit. Njerëzit nuk ishin dakort me këtë burgim. Si i hyri politikës Që nga maji 2005 kur u shfaq për herë të parë në podiumin e një mitingu elektoral me të rinjtë gjimnazistë, ndërsa Sali Berisha shpaloste platformën “Koha për Ndryshim” po kalojnë afërsisht dy dekada. Atëkohë ishte 17 vjeç dhe ishte kaq i dhënë pas politikës, sa vitet e adoleshencës i kalonte duke u aktivizuar në fushata të ndryshme zgjedhore, duke blerë përditë gazetat, duke krahasuar platformat e kandidatëve që atëkohë ndaheshin në zona shumëemërore dhe jo të caktuar nga kryetarët e partive. Ky shesh kishte emocionet e veta. Përfshihej në takime, në kontakt me gjimnazistët e tjerë dhe me natyrën e vet përherë të buzëqeshur e gjithmonë në lëvizje, ku e shihje në një moment, nuk e shihje në një tjetër. Derë më derë. A thua se atë kohë e dinte se kjo ishte parathënia e një rruge të gjatë që do të niste për të mos e ndalur asnjëherë. E vetmja gjë që mund të shënohet në këtë fillim rrugëtimi është se hyri në PD kur ishte në opozitë kjo parti, dhe më parë iu desh të provonte derën e burgut, sesa shijen e një kolltuku të rehatshëm nga zyrat e qeverisë. Në këtë angazhim, bëri atë që di të bëjë më mirë, marrdhëniet me njerëzit. Takimin dorë më dorë me qytetarët: herë duke shkuar tek një nënë që është gjobitur nga policia bashkiake; herë tek një gjysh që vendos kapelen në kokë për t’u mbrojtur nga era dhe policët i kanë shkuar te dera për ta thirrur në prokurori për tjegullat e çatisë që kishte nisur ti rregullonte para dimrit të acartë në Korçë; apo edhe tek debatet e ethshme mediatike e vizive, ashtu sikurse në memorjen e vet patjetër do ta mbajë mend atë shpullë që i ka dhënë një ish-deputeti të LSI-së ndërsa dolën nga një emision në 2019-tën në kulmin e krizës e kontraditave politike. Ervin Salianji, politikën e kuptoi shumë shpejt; e ushtroi me pasion prej të marri; e përdori për interesin e qytetarit dhe në respekt të kundërshtarit. Ajo që nuk e kishte menduar se do të duhej ta kryente në kohën kur ushtronte detyrën opozitare, ishte burgu. Por ja që ajo ndodhi. Madje Ervini, përkundër gjithë atyre që e morën me shaka, si një veprim që nuk do të ndodhte, e kishte kuptuar, nuhatur, dhe më tepër, kish përgatitur veten se më e keqja në betejën e luftës së tij politike nuk kishte ardhur akoma. Por ai e di shumë mirë edhe aksiomën tjetër se ai që pak zotëron, aq më pak zotërohet. Ndaj veprimet e veta ishin në logjikën e një jete të lirë, pavarësisht izolimit të qelisë së ftohtë të burgut. Nuk donte ta kursenin armiqtë e tij më të mëdhenj, që në betejën e ashpër politike kalojnë caqet. Në betejën politike kërkoheshin luftëtarë. Ndaj e vuri veten në rradhë të parë. Por tanimë kjo situatë nuk varej më prej tij. Tre gjyqtarë i kishin thënë burgut “hapu” për të. Dhe për shumëkënd kjo do të përkthehej si betejë politike jashtë dyerve të burgut. Për të ishte privim i lirisë, por absolutisht përkulje. “Që jeta të ketë pamje të bukur, loja e saj duhet luajtur si duhet, dhe për këtë duhen palaço të zotë”, shkruante Niçja. I rritur në parti Kush e njeh nga afër Ervin Salianjin ia njeh mirë atë temperamentin impulsiv. Tradita familjare ia donte që ai vetë të përqafonte Partinë Demokratike. Ashtu ishin rritur prindërit. Ashtu u rrit edhe ai. Me fillesat e veta në Korçë, Tirana do t’i jepte një natyrë tjetër aktivitetit të tij politik. Më të konturuar, më të pjekur dhe më të qartë për të kuptuar se politika është art i së mundshmes, shërbesës, por edhe kompromiseve, edhe pse këto të fundit i kishte të vështira për t’i realizuar, saqë në fund i rezultoi egërsisht kundër realpolitikës së vet. Ishte ndër të rinjtë që e spikati veten tek Universiteti Evropian i Tiranës ku mbaroi për Drejtësi, por të qenurit njeri i ligjit nuk e tejkalonte dot dëshirën e tij për të qenë aktivist i paepur. Ndoshta edhe për shkak të natyrës së fortë komunikuese me njerëzit. Elokuent e i artikuluar, miqësor dhe dashamirës, aktivist dhe angazhues, ishte nga të parët të rinj që po hynin në politikë pa qëllime makiaveliste, por me përulësinë e një shërbëtori që sheh se duhet të jetë aty për të ndryshuar sadopak realitetin. Dhe hyrjen në politikë e bëri me një dukshmëri të madhe kur kandidoi për kryetar të forumit rinor të Partisë Demokratike në vitin 2015. Tek Ervini ranë në sy cilësitë e të folurit në publik, bashkëbisedimit duke pritur pyetje të gjithfarllojshme, dhe çiltërsia. Me këdo që takohej shihej sy më sy. Nuk kishte ndonjë mbështetje nga drejtuesit e PD, aq më tepër të flitej për fonde që i duheshin jopak një të riu si ai që duhet të udhetonte në të katër anët e vendit për të bërë fushatë, për të shpalosur platformën, e për të bërë vota për kandidaturën e vet. Humbi në një garë shumë të ngushtë përballë Belind Këlliçit e kjo siç u bë e qartë, ndodhi për shkak se Belindi mori më shumë vota në Tiranë, prej nga ishte dhe vet. Ervini vinte nga Korça e ndoshta, demokratët tiranas që bënë diferencën, ishin të parimit të shihnin djalin e tyre në krye më shumë sesa një të ardhur. Nuk e deziluzionoi kjo humbje 27-vjeçarin që si aksiomë të fushatës së vet me të rinjtë e PD kishte zgjedhur një nga fjalitë e shkrimtarit të madh Ismail Kadare se PD ishte “Partia më e bukur e Lindjes”. Përkundrazi, as nuk kishte kohë të mendonte për humbjen. Sepse dy ditë pas zgjedhjeve për kreun e FRPD, duhet të drejtonte shumë prej të rinjve që kishin votuar për të, në megamitingun e 8 dhjetorit 2015 në bulevard, kundër qeverisë së Edi Ramës. Nëse gjejmë gjurmë të thella në fillesat e ushtrimit të politikës prej Ervinit, debati i fortë dhe me argumenta pa u tërhequr, gjendet kollaj në çdo fjalim, diskutim apo paraqitje publike të tij. E në këtë pikë, duhet ta ndajmë pjesën e Çezarit nga ajo e Zotit. Dy pushtete, mirëfillimi me detyra të ndryshme. Komunikimin qytetar e ka dhunti nga Zoti; debatin politik e ka fituar stërvitur ecejakeve nëpër Shqipëri e përtej kësaj. Dhe pikërisht këtë debat e bëri mirë aq sa u katapultua si kandidat për deputet dhe më pas u zgjodh në Kuvend në zgjedhjet e vitit 2017. Ishte një sukses i pjesshëm, një precedent në jetën e tij politike që ishte fillimi i një pikënisjeje për realizime më ambicioze. Të paktën këtë mendoi kur hyri për herë të parë në Kuvend, pa emocionin e djaloshit të ri që vuri këmbën për herë të parë në tempullin e debatit dhe demokracisë. Kështu kishte edhe debatet e herëpashershme me Edi Ramën që në fakt nuk ia kursente epitetet duke i kujtuar përherë si një çengel varur në gozhdë proceset për shpifje. Ashtu sikurse ndodhi në nëntorin 2022, kur në interpelancën në kuvend për Portin e Durrësit, Edi Rama iu drejtua personalisht si një “bedel pasionant” që “tund flatrat e një mize të bezdissshme”. Ervini iu përgjigj nga vendi e pa mikrofon (meqë nuk lejohej), por Rama kishte një të vërtetë në artikulimin e tij: ai ishte kthyer në një mizë të bezdishme për maxhorancën: Bezdiste Ervin Salianji kur për herë të parë hynte mes plantacioneve të hashashit dhe tregonte lulëzimin e bimës kur qeveria krenohej se kishte luftuar; Bezdiste edhe kur dilte mes tregtarëve dhe fermerëve të Korçës e protestonte bashkë me ta deri në bllokimin e rrugëve kur prodhimet e tyre shkonin për dreq; bezdisi edhe në 2017 kur mori në dorë një peshk të stërmadh dhe e futi në parlament për të ironizuar përpjekjet e drejtësisë së re për të kapur “peshqit e mëdhenj” që nuk binin te rrjeta e drejtësisë. Ishte bezdi e madhe edhe kur thërriste kamerat në qendër të Tiranës që të tregonte me gisht nga kullat e larta dhe 7 katet pa leje ndërtuar përpara syve të kryebashkiakut dhe të gjithë bënin sikur nuk shihnin. Derisa erdhi kulmi me atë që u konsiderua “Dosja Babale”, për të cilën, edhe pse ishte një denoncim i vetë Partisë Demokratike, me udhëzimin e veçantë të ish-kreut të PD, Lulzim Basha, askush prej tyre nuk i doli dot për zot. E mori përsipër vetëm Ervin Salianji. Kështu ishte stërvitur gjithë këto vite rinie politikisht, duke u përpjekur, i detyruar nga vështirësitë e një opozitari të ri, të ndërmerrte edhe veprime të “rrezikshme”. Të tjerët, rrinin e vështronin nga larg e kjo, edhe për shkak të kontradiktave të mëdha që kishin nisur tanimë në Partinë Demokratike dhe palët kishin ndryshuar totalisht qëndrime e drejtime. Por “Babale” shkoi përtej çdo reagimi: një ish-ministër i brendshëm dha dorëheqjen dhe vëllain e vet e dorëzoi në burg pas kallzimit publik të Ervin Salianjit në foltoren e selisë së PD. Denoncimi ishte krimi i Ervin Salianjit që sot po e paguan me burg. Kishte marrë një rrugë që askush nuk e detyronte ta ndiqte deri në fund, përveç egos së tij të pasionit e politikës. Disa ditë përpara vendimit të fundit të gjykatës së Apelit, Ervin Salianji vazhdonte aktivitetin e vet politik denoncues. Nga njëri televizion në tjetrin; nga një debat tek tjetri. Në redaksi televizionesh me natyrën e tij miqësore dhe të buzëqeshur takohej me gazetarë, me të cilët kishte një miqësi që i buronte prej natyrës së tij. “Do më dënojnë. Do të shkoj në burg”, i kishte thënë kujtdo, dy – tre ditë para vendimit, jo vetëm duke parandjerë kufizimin e lirisë, por duke e pritur ndoshta jo qetësisht (sepse kjo tregohej nga cigaret që kishte filluar ti shtonte si pasojë e nervozizmit të kësaj çështjeje), por me një lloj qëndrimi burrëror sfidues që nuk është karakteristikë për shumë politikanë që struken e nuk e nxjerrin kokën. - (Madje Edi Rama shpeshherë ua kujton të vetëve në mbledhje me dyer të mbyllura se kanë frikë të përballen me debatin parlamentar; madje shumë syresh, edhe ish-ministra, e kanë humbur toruan dhe flasin edhe kundra në tavolina). – E pra, Ervini po e priste vendimin me dinjitet dhe po ndahej si para burgut me shumë njerëz të dashur të tij. Disa që ishin frikacakë, e këshillonin siç do të këshillonin vetveten. Të tjerë që ishin lajkatarë e servilë, i jepnin mendime që atij i pëlqenin më shumë. Kishte fare pak që i vunë në dukje dinjitetin, përballjen, - politikën, në fund të fundit, - vetë karrierën politike. Kishte pak nga ata që i tregonin sesi nga ky vendim i guximshëm, mund të pasonin shumë veprime të tjera akoma më të forta. Liria e tij nuk ishte në shitje. Ai nuk do të donte kurrë të ndërpriste një karrierë politike, i turpëruar. E kjo e burgut është një sprovë që do ta kuptojë shumë shpejt se ku do ta çojë. Për shumëkënd që analizon sot gjithë këtë që ka ndodhur ka veç dy alternativa: ose burgu e rrënon psikologjikisht dhe ia zbeh dëshirën e të marrurit me politike (që në fakt nuk ngjan me temperamentin e Ervinit); ose do të dalë prej andej me një kredo më të fortë, me një sakrificë më shumë për një karrierë politike më të ndritur. Dhe shigjeta e tij mund të shkojë shumë lart, nëse do të arrijë të rrëzojë fajësinë e dy gjykatave deri tani. Dhe muajt në burgun e Fierit, mund ti shndërrohen në një disidencë të çmuar, që do ta garantojë rrugën e tij në politike në të ardhmen. Si nisi e si bitisi dosja “Babale” Eshtë në fakt një nga çështjet më të komplikuara. E gjitha nisi në tetorin e vitit 2017 kur në oborrin e PD u shfaq, Albert Veliu, një njeri problematik, që pranohet se kishte hatërmbetjet e tij me Geron Xhafën. Ai po i ofronte partisë që denonconte trafikun e drogës dhe lidhjet e qeverisë me krimin, dëshmi se vëllai i Ministrit të Brendshem, organizonte transport kanabisi drejt Italisë. Çështja u ndjek nga Ervin Salianji, deputet dhe Sekretar i Aksionit Qytetar, i cili besohet se e lidhi Veliun, dëshmitarin x, ose Babalen, me gazetarin Olldashi. Po ashtu, deshmitari x, shkoi dhe tek Krimet e Renda. Dhe nisi një aksion për të investiguar implikimin e Xhafës në trafik, e për të vërtetuar pretendimet e Babales. Në një nga ditët kur Babalja kërkonte të takonte e të regjistronte Geronin, thuhet se u krye dhe puna. U bë materiali. Që me pas i mbërriti Ervin Salianjit. I cili doli me 14 maj të vitit 2018, në konferencën për shtyp, (sebashku me Alibeajn e Bardhin) ku publikoi materialin audio, dhe akuzoi Ministrin e Brendshëm, se vëllai i tij ishte në krye biznesit të kanabisit në Vlorë. Pas kësaj bombe, vëllai i Ministrit, dorëzon zërin në polici, bën kallëzim, për kallëzim të rremë, dhe ikën në Itali të vuajë denimin që kishte lënë përgjysëm. Ai ikën nga skena. Drama u luajt më pas në Tiranë. Prokruria e Krimeve të Renda, sakaq, po hetonte në dy pista njëkohësisht; Geronin për trafik narkotikësh, dhe Veliun, Olldashin dhe Salianjin, për kallëzim të rremë. Të gjithë në përgjim. Një nga pikat e forta të akuzës, doli Fredi Alizoti, një keqbërës i zakonshëm e i njohur, i cili pretendon se ishte ai që kishte imituar, kishte improvizuar sikur ishte Geron Xhafa, në këmbim të një shpërblimi. Prokuroria arriti në konkluzionin se dëshmitari x, pra Babalja, nuk u takua kurrë me vëllain e Ministrit. Edhe pse, pati dy tre biseda të shkurtra me të në telefon. Përgjimet nxjerrin Alizotin që fillon të kërkojë pagesën për “punën që kishte kryer”, dhe kërcënon se do të flasë, e se do të kalojë nga ana tjetër. Pikërisht, lëkundshmeria e luhatja e një personazhi si ky, është nga ana tjetër dhe një nga pikat e forta të avokatëve të Salianjit. Ata thonë se e gjithë akuza është ngritur mbi disa dëshmi të një mashtruesi. Me gjithë bindjen që kanë, avokatët dhe Salianji, nuk e kanë provuar dot se Babalja është takuar me Geronin. Sipas tyre, qelizat telefonike të atyre ditëve kur po tentohej regjistrimi, tregojnë se Veliu dhe Xhafa ndodhen në të njëjtën zonë, në Vlorë. Premisat llogjike sipas tyre nuk e përjashtojnë. Çështja e zërit të audios, është një tjetër moment kritik i këtij procesi. Sipas avokatëve, laboratori në Angli, me të cilin u mburr dhe Rama në publik, nuk e konfirmon se personi në bisedën kompromentuese, është Agron Xhafaj, por as nuk e mohon kategorikisht. Akuzës i kanë ardhur në ndihmë bisedat telefonike të Babales me Salianjin, për ta proceduar për bashkëpunim në këtë histori. Sipas hetuesve, është Babalja që i ka dhënë në dorë deputetit, materialin dhe paisjen që është kryer regjistrimi. Avokatët e hedhin poshtë këtë, duke thënë se ditën që supozohet se kjo ka ndodhur, qelizat telefonike tregojnë se Veliu s’ka qënë fare në Tiranë. Pra ai takim, ai shkembim, nuk ka ndodhur. Por karta më e fortë, i vjen më vonë në dorë akuzës. Prokuroria e Krimeve të Renda e drejtuar asokohe nga Donika Prela, pushoi çështjen për trafik droge ndaj Xhafës. Sipas tyre, ata nuk gjetën prova të implikimit të vëllait të Ministrit. Në këto kushte, e patën edhe më të lehtë ta çonin deri në fund pretencën për Kallëzim të Rremë. Ky vendim i Donika Prelës, as nuk është parë, as nuk është njohur nga avokatët e Salianjit. Eshtë një befasi, që sipas tyre e mori në konsideratë dhe Gjykata e Apelit, duke e administruar si provë, në kundërshtim me procedurën. Vendimi i shpallur me 26 shtator, nuk ishte zbardhur derisa ky numër reviste u nis për në shtypshkronjë. Avokatët e Salianjit, po e presin për të bërë rekursin. Ata shpresojnë se në Gjykatën e Lartë do të vendoset për rigjykim. Kanë dhe pretendime për ankim në Kushtetuese, për shkelje gjatë procesit. Në çdo rast, sipas tyre, prokuroria nuk e ka provuar dot dashjen, pra qëllimin e Salianjit, edhe nëse ka patur fabrikim të provës. Nuk ka asnjë rrethanë që ta implikojë atë, në këtë synim keqdashës. Kjo do të bënte që akuza për kallëzim të rremë, dhe sajim të rrethanave, me qëllim nisjen e një procesi penal ndaj Geronit, me pasojë dëmtimin e figurës së vëllait të tij, të rrëzohej. Pa këtë, e gjitha do të ishte pastaj një gjyq për shpifje. Një nga ato dhjetra raste, e denoncime me të cilat Ervin Salianji është mesuar në të paktën 11 vite angazhim zyrtar në PD. Ditët në burgun e Fierit për Ervin Salianjin Eshtë e çuditshme në fakt sesi mund të qëndrojnë në të njëjtën qeli ata që po hetohen për korrupsion nga drejtësia e re, dhe Ervini si opozitar. Në qelinë e burgut të Fierit është i vetëm, por në sektorin ku po kryen dënimin janë edhe të akuzuarit për kompaninë 5D, apo ish-drejtorët e Bashkisë së Tiranës Taulant Tusha, Mariglen Qato e Redi Molla. Aty, në të njëjtin vend, gjendet edhe ish-zyrtari i lartë i policisë së shtetit Olti Bistri, e ish-ministri i Mjedisit Lefter Koka. Këta dy të fundit me procese të përfunduara, ndërkohë që tre të parët, ende në hetim nga prokuroria e Posaçme SPAK. Këto javë të para kanë qenë intesive për të. Nëna, babai dhe vëllai shkojnë dhe e takojnë në burg. Aty mes godinave të ndryshme të burgut, është krijuar një ambient me tavolina në shesh të hapur dhe aty është edhe vendi i takimeve. Ulen e bisedojnë. Dhe siç e tregojnë situatën, nuk ka lëvizur aspak nga qëndrimi i tij i fortë. Nuk është vetëm familja. Të gjithë deputetët e PD kanë gjetur kohën dhe mundësinë në ditë të ndryshme të takojnë kolegun e tyre deputet. I gjithë debati patjetër vërtitet te aksioni opozitar dhe veprimet që kanë pasuar arrestimin e tij. Shumëkush i çon libra, të ketë mundësi të vrasë kohën. Por a mundet! Ata organizohen në grupe nga 2 apo 3 apo 4 deputetë dhe shkojnë e takojnë. Të paktën këto takime nuk e lënë të demoralizohet. Pavarësisht se gjithkush prej tyre tregon se edhe vetë Ervini nuk e ka humbur sensin e humorit. Patjetër që brenda regjimit ku po vuan dënimin ka komunikim dhe kontakt me të akuzuarit e qeverisë. Fundja, ndajnë të njëjtin ambient, dhe kur hapen dyert e qelive janë të detyruar të qëndrojnë me njëri-tjetrin. Flasin e komunikojnë me njeri tjetrin. Por pavarësisht gjithçka mund të bëjë e të thotë, është burg. Ervin Salianji është i bindur në vetvete për drejtësinë e tij. Dhe është një bindje kaq e fortë saqë nuk mund të dëgjohet pasivisht, e bash për këtë arsye ka krijuar një reagim kaq të madh tek njerëzit apo në artikulimin publik të emisioneve të mbrëmjes apo në debatin politik. Në fund të fundit, nuk mund ta vuajnë dënimin njëlloj ata që janë akuzuar për korrupsion apo kanë kryer korrupsion, me denoncuesin e tij.

ERVIN SALIANJI, politikani që u “burgos” prej fjalës

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Basti i Ramës me brezin e ri

Listë hallesh për 11 Maj, Quo Vadis PD?!

MUNDESIA e Erald Kaprit

Muzeu i Luftës: Nga MIG-ët te NATO, si ka evoluar ushtria shqiptare!

TRE DITËT E PARA MES DEMOKRACISË DHE TMERRIT

Arabia Saudite, resortet luksoze që të lënë pa frymë

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

Prangat e Veliajt, skenari i zgjedhjeve

EKSKLUZIVE/ Spiunët e televizionit

Damasku, kryeqyteti i paqes së humbur

Si e (vetë) vranë Vladimir Shehun, ku është letra e fundit???

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Muzeu i Luftës: Nga MIG-ët te NATO, si ka evoluar ushtria shqiptare!

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

ERVIN SALIANJI, politikani që u “burgos” prej fjalës

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?