Ishte ndër Uzinat e pakta në Shqipëri që veç bakrit prodhonin dhe flori, ar. Ata që kanë punuar aty nuk kanë parë gjë me sy, por procesin e punës e njihnin të gjithë. Bakri, ndërsa vinte nga Gjegjani futej në uzinë, aty përpunohej dhe vendosej në kallëpë me 50 kile secili. Mandej zbriste në Rubik, ku përpunohej: bakri nxirrej më vete dhe floriri, (që sipas rrëfimeve të punonjësve ishte gati 5 përqind) nxirrej më vete. Po të mendosh se janë nxjerrë 18 mijë tonë bakër në ditë!!! Se ku ka shkuar ai flori, (Ar) askush s’di të thotë asgjë. E vodhën pushtetarët, thonë ata që janë ende gjallë. Por, të dhëna të qarta nuk ka. Jemi mes rrëfimeve të ish-punonjësve, në Uzinën e Bakrit në Kukës. Prej saj, sot si relike e çmuar ka mbetur vetëm Oxhaku, 75 metra i lartë. Askush nuk është marrë me të, as për ta prishur
Avniu sot ka kapur 78 vitet e jetës. Mbahet ende mirë dhe kur e pyet për uzinën ku filloi të punojë për herë të parë në vitin e largët 1965, tregon me krenari se ishte ai që merrte flamurin kombëtar dhe e vendoste te maja e një oxhaku të lartë 75 metra. Po po, vetë ai. Madje edhe kur e kujton sot, i qesh fytyra, i ndriçohet shikimi, ngre dorën lart e kokën e mban nga qielli sikur të na e tregojë sërish atë oxhak.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.