Parashqevi Simaku/ Nga “yll i skenës” te Paranoja Skizofrenike

Në rrjedhën e zhurmshme të dhjetorit, kur të gjithë përpiqeshim të gjenim ngrohtësinë mes dritave festive të fundvitit, një figurë e harruar prej kohësh u shfaq ashtu krejt papritur. Ajo ishte e madhja Parashqevi Simaku, dikur simbol i dashurisë dhe shpresës, tani një grua që mbante mbi supe peshën e viteve të humbura dhe dhimbjen e një nëne që priste të birin. Ishte 15 dhjetor 2024 kur Elvira Tata, një grua që jeton në Nju Jork, para se të shkonte në punë, në një stacion metroje gjeti Parashqevi Simakun. Rrjetet sociale gëlonin nga një video e shkurtër botuar nga gazetari Blendi Fevziu për një zonjë në metro në Penn Station që merrte ndihma, me pyetjen: A mund të më thoni se kush është kjo? Shumica e njerëzve e komentuan njëzëri se ishte këngëtarja ikonike e viteve ’80-’90 Parashqevi Simaku. Këtë video e kishte parë edhe Elvira Tata, e cila, siç rrëfeu më vonë në televizionet që e intervistuan live, kishte 10 ditë që nuk shkonte në punë duke u kujdesur për të ëmën të shtruar në spital. Ditën që vendosi të shkonte në punë, kaloi nga stacioni i metrosë dhe gjithmonë hidhte vështrimin nëse do ta shihte zonjën e shfaqur në video, me një kapuç ngjyrë gri që i mbulonte kokën e me një çantë të mbushur plot me shalle, ndihma që amerikanët “zemërgjerë” i jepnin, e mbase tek-tuk aty kishte futur thellë e ndonjë dhuratë të vogël për të birin, të cilin prej vitesh e priste t’ia ndjente sërish aromën e trupit. Rrëfimi i saj tanimë është publik. Ajo e gjeti Parashqevinë, i ofroi për të ngrënë, i dha dhe një shall të madh që e ndihmoi më pas për ta rigjetur, madje edhe një të kuq buzësh: Christian Dior, që Parashqevia të lyhej e të dukej bukur ndërsa priste avokatin në stacion. Pas këtij takimi e kësaj videoje që Elvira e hedh në rrjetet sociale pa e ditur se në fraksione të sekondave do të merrte dhenë mes shqiptarësh, gjithçka në jetën e Parashqevisë është publike. Por vetëm ajo që duket. Pyetja më e madhe e të gjithëve është: A ka një skenar në rastin e Parashqevi Simakut? A është ndokush që po luan me këtë gjendje të saj, shumë të depresuar, edhe pse të rrethuar tanimë me njerëz që e duan dhe në çdo moment dalin një foto me të dhe këndojnë? 58-vjeçarja Parashqevi Simaku, që në video dhe foto shfaqet duke buzëqeshur, por që lodhja e gjithë këtyre viteve e tregojnë më të madhe në moshë, duket se nga gjendja “homeless”, po përjeton ekstremin tjetër: atë të qenurit e rrethuar nga shumë njerëz dhe që prej 5 janarit të këtij viti me një tjetër status, të diagnostikuar nga mjekët tanimë: atë të paranojës skizofrenike! Jeta e Parashqevi Simakut në Shqipëri dhe ëndrra për në “Hollywood”! Parashqevi Simaku lindi më 1 shtator të vitit 1966. Ajo u rrit në një lagje të thjeshtë të Kavajës, në një familje ku varfëria ishte ulur këmbëkryq. E teksa avash-avash rritej duke parë dy prindërit e saj teksa strapacoheshin, Parashqevia kuptoi që jeta nuk është asnjëherë e lehtë, por është një udhëtim i mbushur me sakrifica, mund dhe shpresë. Që në fëmijëri, ajo shihte prindërit e saj, dy njerëz të mrekullueshëm, teksa ngriheshin herët, në orën 05:00 të mëngjesit, për t’u nisur drejt punëve të rënda dhe të lodhshme, ku çdo ditë kërkohej shumë mund, por shpesh paguheshin më pak seç e meritonin. Ata ishin njerëz të thjeshtë, me duart e tyre me kallo, e këmbët e bëra plagë nga këpucët e arnuara e me shuallin e holluar, por zemrat e tyre ishin plot dashuri dhe ëndrra të mëdha për vajzën e tyre e cila që aso kohe kishte shfaqur talentin në muzikë. Jo vetëm për të, por edhe për dy djemtë e tyre, vëllezërit e Parashqevisë. Në shtëpinë e vogël, ku kishte gjithmonë më shumë nevoja sesa mundësi, Parashqevia kishte mësuar vlerën e punës dhe sakrificës, por mbi të gjitha dashurinë dhe respektin. Prindërit e saj, pa folur shumë, me ato pak klasë shkollë që kishin, i kishin dhënë një mësim të rëndësishëm, se çdo ëndërr ka nevojë për punë dhe se dashuria është ajo që mbush çdo boshllëk të jetës, pavarësisht se sa e varfër mund të jetë ajo. Ndonëse ishte një çupëlinë e vogël, Parashqevia shihte përpjekjet e prindërve të saj dhe me kalimin e viteve e kuptoi se varfëria nuk është një barrierë e pamundur, por një mundësi për të ndërtuar një të ardhme më të mirë. Ajo nuk hoqi asnjëherë dorë, duke u ngritur ngadalë, por me një vendosmëri drejt rrugës për tu bërë një yll i skenës shqiptare. Vitet kaluan dhe Parashqevia arriti që të siguronte vendin e saj të triumfit në Shqipërinë e izoluar, ku nuk duhet të thoje atë që mendoje e shpesh herë duhet të gëlltisje padrejtësitë që bëheshin. Vajza e varfër nga Kavaja, arriti majat e suksesit në vitet 1980 duke fituar zemrat e publikut shqiptar me zërin dhe interpretimet e saj unike. Ajo mori pjesë disa herë në Festivalin e Këngës në Radio Televizionin Shqiptar ku fitoi çmimin e parë në vitin 1985 me këngën “Në moshën e rinisë” dhe në vitin 1988 me këngën “E duam lumturinë”, një këngë e cila vazhdon të dëgjohet e sot dhe ka rritur me dhjetëra breza. Parashqevia u bë në një simbol frymëzimi, ajo arriti të siguronte vetë të ardhura dhe ashtu si dhe ka treguar dikur me lekët e para i bleu të atit një pallto dhe nënës së saj një palë këpucë dhe i mori për herë të parë në Recitalin e Tiranës. Por, Parashqevia ishte një vajzë moskokëçarëse dhe një zog i lirë. Ajo kishte një shpirt që kërkonte të fluturonte, të shkrinte kufijtë e realitetit dhe të shkonte përtej çdo pengese që i dilte para. Në Shqipërinë e kohës, mundësitë për artistët ishin të pakta dhe rrugët për të arritur deri në majat e suksesit ishin të mbushura me vështirësi. Megjithatë, Parashqevia nuk pranoi që të mbyllej brenda këtij rrethi të vogël. Ajo kishte një vizion të qartë, të dëgjohej përtej oqeanit dhe të bëhej e njohur në arenën ndërkombëtare. Dëshira e saj për të thyer barrierat që e mbanin të lidhur dhe ëndrra për “tokën e përbetuar të mundësive”, e shkëputën atë nga Shqipëria. Ishte viti 1991 kur Parashqevi Simaku udhëtoi drejt Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Familja dibrane e Salaudin Erbelit hapi dyert për artisten e madhe shqiptare dhe e priti atë me të njëjtën ngrohtësi që shqiptarët e duartrokitën dhe e përcollën. Për Parashqevinë jeta në Amerikë nuk ishte ashtu si dhe ajo e kishte menduar. Këmba e saj nuk u ngjit në skenat plot drita, por iu desh që të punonte shumë fort me qëllim për të siguruar të ardhurat për të jetuar në një qytet të shtrenjtë si New York, por edhe për t’ i dërguar sado pak para prindërve të saj në Shqipëri. Artistja e cila ngrinte në këmbë festivalet në vendin tonë, u desh që të këndonte muzikë popullore nëpër restorantet e shqiptarëve me shpresën që një ditë të klasifikohej mes yjeve në Hollywood! Dashuria e saj e pamundur me politikanin dhe propozimi për martesë në restorantin ku u kurorëzua Marilyn Monroe! Nga Shqipëria, Parashqevia u largua “zemërthyer”. Zëri i veçantë që për dekada magjepsi një komb, mbarte brenda vetes një histori dashurie që tingëllonte si një këngë e pambaruar. Një dashuri e heshtur dhe e ndaluar. Ajo dhe ai, një politikan i njohur shqiptar, ishin njerëz të cilët i përkisnin dy botëve të ndryshme, të destinuar për të mos u bërë bashkë e për të pasur një fund të lumtur. Rrethanat e kohës, pengesat politike, madje dhe shoqëria e aso kohe ngritën mure të pakapërcyeshme midis tyre. Në një intervistë të dhënë vite më parë, pikërisht në vitin 1997 për gazetaren Rudina Xhunga, Parashqevia pranoi se zemra e saj “lëngonte” kur u largua nga Shqipëria. “Nga Shqipëria ika zemërthyer prej lidhjes me një njeri i cili dukej se ecte në një rrugë krejt të kundërt nga e imja. Kur kuptova se sado të përpiqesha, rrugët tona s’do e kishin kurrë një pikë të përbashkët, sakrifikova dhimbjen time, për t’u larguar drejt së panjohurës, por jo me ide krejt të paqarta, pse ajo që gjithmonë më ka udhëhequr, ka qenë ambicia për të ecur në rrugën e artit”, ka thënë këngëtarja vite më parë. Por, ashtu si dhe të vjetrit e thonë që zemra rigjen sërish dashurinë, kështu ndodhi dhe për Parashqevinë. Një djalë zeshkan, bukurosh e shtatlartë i “vodhi” sërish zemrën vajzës shqiptare e cila pa çka se ndodhej në Amerikën e largët nuk kishte harruar këshillat e prindërve dhe “kokëfortësinë” e vajzës shqiptare. Në New York, ajo u takua me Robertin, Robert Nolfe. Nuk ishte një dashuri me shikim të parë, apo një djalosh çapkën që përpiqej t’ i vjedhë zemrën me lule e çokollata. Njohja e tyre erdhi krejt spontanisht. Roberti ishte instrumentist, i binte kitarës dhe këndonte në grupin që dhe Parashqevia këndonte në Amerikë. E nga një ditë në tjetrën, ai mori guximin dhe i kërkoi artistes shqiptare që të dilnin së bashku, jo për punë, por për të njohur njëri-tjetrin më shumë dhe për tu bërë shokë jete. E si një vajzë shqiptare përgjigja e Parashqevisë nuk ishte menjëherë “Po”, pasi vajza duhet të kërkohet fillimisht te prindërit. “Unë i shpjegova që më parë duhet të respektonte traditën e vendit tim, pra t’i kërkonte dorën e vajzës, prindërve të mi, me anë të një letre. Kjo në fillim s’i pëlqeu shumë, por duke shkruar një letër të gjatë, nisi t’i dukej gati zbavitëse fakti që iu shkruante dy njerëzve të panjohur, kundrejt të cilëve ndjente detyrim shpirtëror. Prindërit e mi i kthyen përgjigje pas dy javësh dhe pasi u prezantova në familjen e tij, për të dy nisi një jetë tjetër, një jetë e përbashkët që na duket sikur do të vazhdojë përjetësisht”, kështu ka thënë vite më parë Parashqevi Simaku në një nga pak intervistat e dhëna për “Koha Jonë”. Për Parashqevinë Roberti plotësonte kërkesat dhe virtytet që ajo dëshironte që princi i saj i kaltër të kishte. Ai i propozoi për martesë më 14 shkurtin e vitit 1996 në një restorant jo dosido, por pikërisht aty ku ishte martuar Marilyn Monroe! Roberti xhentëlmen i dhuroi gruas që do të kalonte jetën unazën e trashëguar nga familja dhe iu betua për një dashuri të përjetshme. Pas dasmës, në vitin 1996, Parashqevia dhe Roberti erdhën edhe në Shqipëri për Fest35. Puthja e parë skenike e dhënë në buzë, nuk ishte aq e modës atë kohë, madje “si thyerje tabush”, e shfaqje e modernizmit. Parashqevia u rikthye në Amerikë. Kishte marrë me vete të atin e të ëmën. Babai ndërroi jetë shpejt, ndërsa e ëma, u detyrua të kthehet në Shqipëri pas një ekspulsi që pati nga SHBA për shkeljen e vizës. Nga martesa e të dyve erdhi në jetë LUKAS, që sot e gjithë ditën, është qendra e vëmendjes për të gjithë dhe bota mbi të cilën rrotullohet Parashqevia. Nuk dihet qartë se cila ishte shtysa që e detyroi Robertin të ndahej nga Parashqevia. Por fakt është se nga ky divorc, Roberti mori dhe kujdestarinë e djalit. Roberti e braktisi Parashqevinë. Ai u kërkonte familjarëve të saj në Shqipëri që të vinin ta merrnin duke u treguar se nuk do të vazhdonte të paguante qiranë e shtëpisë së saj. Ai nuk e pagoi më, dhe kjo e fundit, nën një traumë të madhe emocionale e psikologjike, doli e pastrehë rrugëve të Nju Jorkut duke e orientuar mendjen vetëm në një drejtim: Të gjente djalin e saj dhe gjithmonë në pritje të një avokati. Nëna e Parashqevisë, i qau me lot të përmalluar vitet që humbi kontaktet me të bijën. Herën e fundit që ishte në Amerikë, qëndroi me të dhe Robertin. Por pas marrjes së ekspulsit, nuk arriti më të merrte vizë e të udhëtonte. Nëna e Parashqevisë e priti të bijën për 15 vite me radhë. Sikurse pret Parashqevia djalin e saj. Mbylli sytë nga kjo botë me dhimbje të madhe në zemër. Nëna vdiq me shpirtin e plakur prej mungesës së kontaktit me vajzën e vet. Parashqevia pas divorcit dhe marrjes së djalit nga Roberti, ka tentuar të shkojë në shkollën e tij. Të shikonte djalin. Por ka qenë përpara “një muri” të madh. Përballej me mësueset që i thoshin se nëse i afrohej djalit, do të dënohej me tre muaj burg. Mes frikës së burgut, frikës së humbjes së djalit, frikës së mungesës së një strehe dhe asnjë të ardhure për të siguruar të birin, ajo, e re, në moshën 40 vjeçare duket se i humbi të gjitha. E më së pari shëndetin mendor. Video që trazoi Shqipërinë dhe shpëtimtarët në ndihmë të Parashqevisë! Një video e publikuar krejt rastësisht, apo ndoshta jo dhe aq, nga një televizion amerikan ku shfaqej një nga ikonat e muzikës shqiptare të viteve ’80, Parashqevi Simaku do të trondiste mbarë shqiptarët atë mëngjes dhjetori. Ishte gazetari Blendi Fevziu i cili në llogarinë e tij në “Instagram” publikoi videon e transmetuar në kanalin ABC7 të New York-ut, ku Parashqevia shfaqej larg imazhit që ishim mësuar dhe e kishim ruajtur me fanatizëm në kujtesën tonë. Kësaj here ajo shfaqej duke marrë ndihma si e pastrehë në një nga stacionet e metrosë në qytetin gjigand amerikan. Ylli muzikës shihej në këtë intervistë, jo ashtu siç do ta dëshironin shqiptarët rikthimin e saj, por si një e pastrehë ku disa vullnetarë i japin një çantë me veshje dhe ndihma. E veshur me bluzat dhe xhaketat njëra përmbi tjetrën, në kokë mbante një kapuç ngjyrë gri dhe një shall i stërmadh i mbulonte pjesën para. Mosha kishte bërë të vetën, por pavarësisht pamjes së saj dhe rrudhave të cilat i kishin zënë vendin e make up-it dhe shkëlqimit të dikurshëm, shqiptarët arritën të dallojnë yllin e skenës së tyre nga zëri dhe buzëqeshja. Ajo kishte të njëjtën buzëqeshje si dhe dikur! E teksa Shqipëria po “ziente” dhe bashkatdhetarët filluan të lëvizin “gurët” e tyre për të gjetur të madhen Parashqevi, ishte Elvira Tata, një grua deri dje e panjohur për publikun, ajo e cila e gjeti artisten pikërisht në stacionin e metrosë, aty ku dhe prej vitesh qëndronte e priste avokatin që t’i sillte Lukën e saj. Që prej atij momenti si Elvira, e cila përpos jetës së saj ka dhe nënës për t’u kujdesur, pasi ndodhet në gjendje të rëndë shëndetësore, po ashtu dhe Elton Ilirjani, nuk i janë ndarë për asnjë moment këngëtares, (madje edhe Eltoni vetë këto kohë që merret me Parashqevinë ka të sëmurë nënën). Që nga ajo ditë ata na kanë treguar përmes videove të shumta nëpër rrjetet sociale se e kanë transformuar të madhen Parashqevi duke i rikthyer shkëlqimin që ajo ka pasur dikur. Të shumtë ishin dhe ata shqiptarë të cilët menjëherë filluan të sensibilizohen për të Parashqevinë. Ndihma të premtuara nga Shqipëria dhe Kosova, madje dhe shqiptarët në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Qeveria shqiptare u vu në lëvizje. Ministri i Shtetit për Marrëdhëniet me Parlamentin, Taulant Balla dhe stafi diplomatik në New York, u tha se u angazhuan për t’i siguruar dokumente identifikuese artistes, e cila nuk dispononte asnjë të tillë pas viteve të fundit që kishte kaluar në gjendje të rënduar. Nga ana tjetër biznesmeni Behgjet Pacolli shprehu gatishmëri për t’i ofruar artistes shqiptare mbështetje të plotë. Ai tha se do t’i siguronte një banesë dhe do të mbulonte shpenzimet për transferimin e këngëtares në Kosovë ose në Shqipëri. Madje do të siguronte dhe një vend pune ose një pension mujor për të. Ndërkohë, as shqiptarët në SHBA nuk mbetën mbrapa. Parashqevi Simaku vizitoi shoqatën “ Vatra” ku dhe bisedoi dhe shkrepu disa foto me bashkatdhetarët e saj. Kryetari i “Vatrës”, Elmi Berisha i shoqëruar nga Ilir Cubi dhe Kujtim Funiqi e vlerësuan dhe falenderuan divën e muzikës shqiptare për vizitën e saj si dhe për kontributin e çmuar në muzikën shqiptare dhe përçimin e vlerave më të larta të kulturës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Një tjetër biznesmen u përfshi në lojë: Kadri Morina, i cili ka në SHBA edhe djalin e tij që shfaqet në disa foto krah Parashqevisë. Dhe ky i fundit, premtoi se nga 1 janari 2025, Parashqevia do të kishte një shtëpi të sajën, qiranë e së cilës do ta paguante Kadriu. Gjithashtu, pas gjetjes së Parashqevisë një llogari në “Gofundme” u hap për të. Ishte Elton Ilirjani ai i cili hapi këtë llogari duke u kërkuar shqiptarëve të kontribuonin për të ndihmuar një nga yjet e skenës shqiptare. Por, përpos fotove të buzëqeshura, videove dhe ndihmës që na është servirur këto ditë nëpër rrjetet sociale nga vetë Eltoni dhe Elvira, qëndrojnë dhe qindra pikëpyetje të ngritura nga ndjekësit. A ka qenë ndihma e tyre pa shpresuar diçka në kthim mbrapa, apo mos vallë gjithçka është bërë për show? Frikë apo dëshirë? Takimi i Robertit dhe Lukës me Parashqevinë! Robert Nolfe doli me zë dhe figurë ku rrëfeu se vetë Parashqevi Simaku kishte refuzuar takimet me të birin. Gjatë një interviste në emisionin “Top Story” ai zbuloi se këngëtarja shqiptare gjatë procesit të divorcit kishte ndërmarrë pozicion ekstrem dhe nuk pranonte asnjë propozim nga Gjykata. Si rrjedhojë kjo e fundit i dha kujdestarinë e Lukës Robertit dhe jo Parashqevisë. “Kur Parashqevia u zhduk, u zhduk nga të gjithë, nga unë dhe nga Luka”, tha ai. Në një cep të intervistës ish-bashkëshorti i artistes shqiptare pohoi se asnjëherë nuk do të largonte fëmijën e tij nga nëna, teksa më tej u bëri thirrje artdashësve të Parashqevisë që të ndalonin me kërcënimet e bëra në adresë të tij dhe bashkëshortes së tij, Katherine Nolfe. E pas kësaj interviste u deshën plot 17 ditë të që ndodhte takimi i shumë pritur mes Parashqevi Simakut dhe Lukës. Pas shumë viteve ndarje, këngëtarja përjetoi momentin më të veçantë dhe emocionet më të forta të jetës së saj, takimin me të birin, të cilin nuk e kishte përqafuar prej kaq shumë kohësh. Me zemrën që i rrihte fort, ajo priti çastin kur do ta shihte përsëri. Dera u hap ngadalë dhe në prag të saj qëndronte ai. Djali i saj. I rritur. Burrë tani. Një grimë e botës së saj që ajo s’e kishte prekur prej vitesh. Nga videot e publikuara Parashqevia u pa teksa nuk mundi të lëvizte menjëherë dhe ndjeheshin emocionet e një nëne që kishte mbajtur brenda shpirtit mallin dhe dhimbjen nga mungesa e tij. Lotët që ajo kishte grumbulluar brenda për kaq kohë, shpërthyen si një lumë. Fjalët ishin të pakta, por nuk kishin rëndësi. Ajo që fliste ishte zemra. Ishte dashuria e një nëne, e cila pavarësisht gjithëçkaje, kishte mbetur po ajo e fortë, e përkushtuar dhe e gatshme të japë gjithçka për birin e saj. Edhe Luka e përqafoi, e teksa Parashqevia falenderonte Zotin për këtë takim, i biri iu drejtua me fjalën “nënë”. I pranishëm në këtë takim ishte dhe Roberti, i cili u pa teksa fshinte lotët. Por a ndodhi ky takim me dëshirën e të dyve, apo mos vallë erdhi për t’i treguar shqiptarëve se gjithçka është në rregull? Prapaskenat e errëta të kornizës “së bukur” që na është servirur! Parashqevi Simaku nga takimi me të birin në krevatin e spitalit! Askush nuk e kishte çuar nëpër mend se e gjithë kjo histori do të kishte një vazhdim të trishtë! E teksa të gjithë po shpresonim që e madhja Parashqevi Simaku t’i rikthehej sërish publikut shqiptar, ajo është duke vuajtur në krevatin e një spitali. Që prej datës 5 janar 2025, Parashqevi Simaku është shtruar në “Jacobs Hospital” në New York ku dhe është diagnostikuar me paranojë skizofrenike. Shëndeti mendor i artistes shqiptare u rëndua pas takimit me djalin e saj, Lukën. Një ditë pas këtij takimi, ajo është shtruar me urgjencë në spital. Kriza e saj u bë e pamundur që të menaxhohej nga njerëzit që i qëndronin pranë, duke kërkuar kështu ndërhyrjen e stafit mjekësor. Ajo u tjetërsua, fliste pa kuptim dhe nuk ishte më ajo Parashqevia e buzëqeshur. Ndonëse më herët ishte vizituar nga mjekë shqiptarë, pasi refuzonte të kishte konsultë me mjekë amerikanë dhe këta të fundit i hiqeshin si fansa të saj, Parashqevi Simaku nuk e pranonte që ishte e sëmurë. Nga po të njëjtat burime mësohet se djali i saj 20-vjeçar, i cili punon si kamarier në Shtetet e Bashkuara të Amerikës është treguar indiferent ndaj kësaj situate dhe sëmundjes të së ëmës. Ky kalvar i gjatë vuajtjesh për Parashqevi Simakun i ka zanafillat këtu e 20 vite para. Bëhet me dije se këngëtarja shqiptare prej 20 vitesh ka shfaqur probleme të çregullimeve mendore, duke preferuar kështu të largohet nga të gjithë e duke u mbyllur në “guaskën” e saj. Madje, dy vëllezërit e saj, shumë herë janë përpjekur që ta heqin nga rruga, mirëpo ajo nuk pranonte dhe pas disa ditësh qëndrimi në banesat e tyre i rikthehej sërish jetës të së pastrehës. Ndonëse në rrugë, Parashqevia vazhdonte me mendje të jetonte në historinë e bukur të dashurisë me të shoqin, në strehëzën e ngrohtë familjare ku Luka sillej vërdallë nëpër shtëpi dhe ajo kishte rolin e nënës dhe bashkëshortes. Për Parashqevinë nuk ka pasur ndarje, e kjo tablo e bukur familjare ishte gdhendur thellë në mendjen e saj, pa çka se realiteti ishte krejt tjetër dhe iu “përplas në fytyrë” atë pasdite të shtune. Si familjarët e këngëtares, po ashtu dhe Elton Ilirjani dhe Elvira Tata prej ditësh kanë qëndruar në spitalin ku dhe Parashqevia ndodhet duke pritur me “dorë në zemër” që ajo të pranonte mjekimin. Pas shumë lutjesh në adresë të saj por dhe Zotit, këngëtarja pranoi të kurohet. Ky vendim i saj erdhi në një moment kyç, teksa Gjykata Supreme në New York do të vendoste për mjekimin e saj, pasi sipas ligjit amerikan askush nuk mund të marrë qoftë dhe një kokërr mjekim pa vullnetin e pacientit, Parashqevia vendosi që të fillonte trajtimin. Se çfarë do të ndodhë me jetën e yllit të dikurshëm të skenës shqiptare do ta zbulojmë në vijim por ajo që dua të theksoj në fund të këtij shkrimi është fakti se jeta qenkërka e pamëshirshme, teksa ëndërron dhe shpreson për të kapur majat, të hedh tutje aty ku nuk e kishte menduar ndonjëherë. Por, Parashqevi Simaku ashtu si dhe dikur, kur ishte një vajzë e re plot jetë, forcë e dëshira të mëdha do ta kalojë dhe këtë sfidë. Duke u kthyer kështu sërish ajo gruaja që simbolizonte shpresën, dashurinë dhe lirinë! Parashqevi Simaku, from “Star” to the Street and… Paranoid Schizophrenia By Françeska Kordalli In the festive chaos of December, as the world sought solace in the glow of holiday lights, a forgotten figure from Albania's past suddenly emerged. Once a radiant symbol of love and hope, Parashqevi Simaku—the iconic singer of the 1980s and ’90s—reappeared, burdened by years lost to obscurity and the unbearable pain of a mother yearning for her son. The story began on December 16, 2024, when Elvira Tata, a New York resident, encountered a frail woman at a subway station. Social media erupted hours before, when journalist Blendi Fevziu shared a brief video of a woman receiving aid at Penn Station, captioned: “Can anyone tell me who this is?” Within moments, thousands of comments identified her as none other than Parashqevi Simaku. Elvira, who had seen the video circulating online, recounted in interviews how she had missed work for ten days while caring for her hospitalized mother. On the morning she finally returned, she found herself at the same station, searching for the woman in the video. And there she was—clad in a gray hood, clutching a bag filled with scarves gifted by passing strangers, perhaps holding a small token meant for her absent son. Moved by compassion, Elvira approached the singer. She offered her food, gifted her a large scarf that would later serve as a marker of identity, and handed her a Christian Dior lipstick—encouraging the former star to embrace her beauty, even in despair. Elvira filmed their encounter and shared it online, unaware that it would ignite a viral storm among Albanians around the globe. Parashqevi’s story became public overnight, though only fragments were revealed—those that the camera could capture. Yet questions quickly arose: Was she truly surrounded by love, as some claimed? Or was her fragile state being exploited by those eager for photos and fleeting moments of nostalgia? At 58, Parashqevi Simaku now finds herself trapped between extremes. From the invisibility of homelessness, she has been thrust into the glaring spotlight of public attention. Videos show her smiling, but her face bears the deep marks of hardship. As of January 5, 2025, doctors have diagnosed her with paranoid schizophrenia, adding another layer of complexity to her tragic story. Her return to the public eye raises uncomfortable questions about society’s relationship with its fallen stars. How could someone who once symbolized the hopes of a generation be reduced to this? And is the newfound attention she receives an act of redemption, or simply another chapter in a long history of neglect? For Parashqevi Simaku, the journey is far from over. And for the rest of us, her story is a somber reminder of fame's fleeting nature and the humanity that often lies forgotten beneath the surface. The Life of Parashqevi Simaku in Albania and Her Dream of Hollywood! Parashqevi Simaku was born on September 1, 1966. She grew up in a modest neighborhood in Kavaja, in a family where poverty had taken root. As she grew up, watching her parents toil day after day, Parashqevi realized that life is never easy—it’s a journey filled with sacrifices, effort, and hope. Even as a child, she observed her parents, two extraordinary individuals, rising early at 5:00 a.m. to head to demanding, exhausting jobs. Each day demanded immense effort but often offered less than they deserved in return. They were simple people, with calloused hands and feet blistered from worn-out shoes, but their hearts were full of love and big dreams for their daughter, who had already shown a remarkable talent for music. Not just for her but also for her two brothers, Parashqevi's parents aspired for a brighter future. In their small home, where needs often outweighed resources, Parashqevi learned the value of hard work and sacrifice, but above all, love and respect. Without saying much, her parents—despite their limited education—imparted a crucial lesson: that every dream requires effort and that love fills the voids in life, no matter how poor it may seem. Though just a little girl, Parashqevi witnessed her parents’ struggles and understood, as the years went by, that poverty wasn’t an insurmountable barrier but an opportunity to build a better future. She never gave up, rising steadily but resolutely toward becoming a star on the Albanian stage. The Life of Parashqevi Simaku: From Humble Beginnings in Albania to Dreams of Hollywood Parashqevi Simaku was born on September 1, 1966, in the modest town of Kavaja, Albania. Her childhood unfolded in a small, humble home where poverty was a constant presence, yet it was also a place filled with love and dreams for a brighter future. From an early age, Parashqevi was acutely aware of the sacrifices her parents made. Rising at 5:00 a.m. each morning, they would head to demanding, labor-intensive jobs that paid far less than they deserved. Their hands were calloused, their shoes worn and blistering, but their hearts were unyielding. They carried immense hope for their children—especially for Parashqevi, whose extraordinary talent for music began to shine even in her earliest years. In a household where resources were scarce and the needs of three children stretched every lëk, Parashqevi learned invaluable lessons. Hard work, sacrifice, and resilience were not just abstract ideals; they were the pillars of her upbringing. Her parents, though modestly educated, instilled in her a powerful belief: every dream, no matter how big, requires relentless effort and unwavering hope. Despite their struggles, her parents managed to fill the small home with warmth, love, and respect. It was in this nurturing environment that Parashqevi's ambition began to take root. She saw poverty not as a barrier, but as a challenge to overcome—a stepping stone to something greater. As she grew, her determination only deepened. The little girl who watched her parents toil day after day slowly transformed into a young woman with an extraordinary voice and a magnetic presence. Her talent carried her onto the Albanian stage, where she captivated audiences and became a symbol of hope and inspiration. For Parashqevi Simaku, the journey from Kavaja to the spotlight was a testament to the strength of her dreams and the values instilled in her by a loving family. Even as she reached new heights of fame, she carried with her the lessons of humility, perseverance, and gratitude—a foundation that would sustain her as she set her sights on even greater horizons, dreaming of Hollywood. As the years passed, Parashqevi Simaku solidified her place as a national icon in an Albania where freedom of expression was often stifled and injustice was something to endure in silence. From the humble beginnings of a poor girl in Kavaja, she rose to the pinnacle of success in the 1980s, enchanting the Albanian public with her unparalleled voice and captivating performances. She became a fixture at the prestigious Festival of Songs on Albanian Radio Television, earning first-place victories in 1985 with "Në Moshën e Rinisë" (In the Age of Youth) and again in 1988 with "E Duam Lumturinë" (We Want Happiness), a song that continues to resonate today, having shaped the lives of countless generations. Parashqevi quickly became a symbol of inspiration to many. With her first earnings, she bought her father a new coat and her mother a pair of shoes, bringing them to her recital in Tirana for the first time—an emotional gesture that reflected both her success and her deep love for her family. But Parashqevi, a free-spirited soul, was never content to stay grounded. She dreamed of transcending the limitations of her reality, yearning to break free from the confines of her environment and reach new horizons. In a time when opportunities for artists in Albania were scarce and the path to success was strewn with obstacles, Parashqevi refused to be bound by the narrow world she had been born into. She had a clear vision: to be heard across the world, to make her mark on an international stage. Her desire to break free from the chains that held her and her dream of the "promised land" of opportunity pushed her to seek a future beyond Albania. In 1991, Parashqevi Simaku set her sights on the United States. She was welcomed with open arms by the Dibra family of Salaudin Erbeli, who embraced the celebrated Albanian artist just as her homeland had done. But the reality of life in America was far from what she had imagined. Instead of walking onto the glittering stages of Hollywood, Parashqevi found herself in the hustle and grind of New York, working tirelessly to make ends meet in a city that was as expensive as it was unforgiving. Despite the hardships, she continued to send whatever little she could back to her family in Albania. Once a star who had the nation on its feet, she now found herself performing traditional folk songs in small Albanian restaurants, clinging to the hope that one day her star would rise again—this time, on the bright lights of Hollywood’s stage. An Impossible Love and a Proposal at a Historic Restaurant Parashqevi Simaku left Albania with a "broken heart." The voice that had captivated an entire nation for decades carried within it a love story that remained an unfinished symphony—silent, forbidden, and ultimately unattainable. Her love was for him, a prominent Albanian politician, a man from a world vastly different from hers—two souls forever destined to remain apart, unable to find their happy ending. The political climate of the time, societal norms, and the challenges they faced created insurmountable barriers. In a 1997 interview with journalist Rudina Xhunga, Parashqevi spoke candidly about the emotional cost of leaving Albania. "I left Albania heartbroken because of a relationship with someone who seemed to walk an entirely different path. When I realized that no matter how hard I tried, our paths would never converge, I chose to sacrifice my pain and venture into the unknown, all while holding onto my unwavering ambition to pursue the art I loved," she revealed. But as the saying goes, "the heart finds love again," and so it happened for Parashqevi. Though she had left her homeland behind, she had not forgotten the wisdom of her parents or the resilient spirit of an Albanian girl. In New York, she met Robert Nolfe—a tall, dark, and handsome musician who would go on to steal her heart. Their connection wasn’t immediate; it wasn’t the stuff of romance novels with grand gestures and roses. Instead, it was spontaneous, built on mutual respect and a shared love for music. Robert, a guitarist and singer in the same band where Parashqevi performed, gradually found the courage to ask her out—not as a professional, but as someone who wanted to know her beyond the stage, someone who saw the potential for more. True to her traditional Albanian upbringing, Parashqevi didn’t immediately say "yes." In her culture, a girl’s hand must first be sought by her family, and that step was of utmost importance. Still, it was clear that a new chapter of her life was beginning, one filled with hope and the possibility of love once more. "I told him that he had to respect the traditions of my country, which meant he needed to formally ask for my hand from my parents in writing. At first, he wasn’t too enthusiastic about the idea. But as he began to write the letter, he found himself almost amused by the process of addressing two strangers to whom he felt a deep, spiritual obligation. Two weeks later, my parents replied. After I met his family, our new life together began—a shared life that feels like it will last forever," Parashqevi recalled in one of her rare interviews with Koha Jonë. For Parashqevi, Robert embodied the qualities she had longed for in her ideal partner. On February 14, 1996, he proposed in the most romantic of settings—at a restaurant where Marilyn Monroe herself had once married. A true gentleman, Robert presented Parashqevi with a family heirloom ring and vowed eternal love, marking a moment she would cherish forever. Their wedding in 1996 was the beginning of a new chapter. Afterward, the couple traveled to Albania for Fest35, where their bold kiss on stage—directly on the lips—was considered daring for the time, a statement of modernity that defied the conservative norms of the era. Parashqevi and Robert later returned to the United States, bringing her parents with them. Sadly, her father passed away shortly afterward, and her mother, after a visa violation, was forced to return to Albania. From their marriage came Luka, the light of Parashqevi’s life, the central figure around which her world revolves today. The reasons behind Robert’s separation from Parashqevi remain unclear, but one undeniable truth followed their divorce: Robert gained custody of their son. He left Parashqevi behind, even reaching out to her relatives in Albania, urging them to come take her back, as he no longer intended to support her housing. Eventually, he ceased all financial support. Devastated by deep emotional and psychological trauma, Parashqevi found herself homeless on the streets of New York, consumed by a singular obsession: finding her son, always hoping for a lawyer's help. Parashqevi’s mother, meanwhile, was torn apart by the years of silence. The last time she had been in America, she stayed with her daughter and Robert, but after her expulsion, she could not obtain another visa. For 15 years, she waited for news of her daughter, just as Parashqevi now waits for her son. Her mother passed away with the aching void of absence in her heart. After the divorce and the loss of custody, Parashqevi attempted to visit Lukas at his school, desperate to see him again. But she encountered an unyielding barrier—teachers informed her that any attempt to approach her son would result in a three-month prison sentence. Caught between the fears of incarceration, the anguish of losing her son, and the harsh reality of homelessness and financial instability, Parashqevi, at just 40 years old, found herself in a freefall. And in the process, she lost more than just material possessions; she lost her mental health. Video That Shook Albania and the Rescuers Supporting Parashqevi! A seemingly spontaneous video—though perhaps far from random—broadcast by an American TV station featuring one of Albania’s most iconic singers of the 1980s, Parashqevi Simaku, left an entire nation in shock one December morning. The video, originally aired on ABC7 New York, was shared on Instagram by journalist Blendi Fevziu, and it captured Parashqevi in a starkly different light from the image Albanians had long cherished. The footage showed the once-celebrated artist, now homeless, receiving assistance at a subway station in New York City. Far from the triumphant return fans had hoped for, she appeared as a shadow of her former self, accepting a bag of clothes and essentials from volunteers. Wearing layers of shirts, a gray hoodie, and an oversized scarf, her physical appearance bore the heavy toll of the years. Yet despite the wrinkles replacing the once-familiar makeup and the sparkle of her youth, her voice and smile remained unmistakable. The same smile, a trace of the star she once was. As the video spread across Albania, the news sent shockwaves through the nation. Compassionate compatriots began a frantic search to locate Parashqevi. It was Elvira Tata, a woman previously unknown to the public, who eventually found the legendary singer at the very subway station where she had been waiting for years, hoping for legal help to reunite with her son, Luka. From that moment, Elvira and Elton Ilirjani became dedicated allies, helping Parashqevi reclaim some of her former radiance. Despite dealing with his own mother’s illness, Elton, alongside Elvira, worked tirelessly to support Parashqevi. Through countless social media updates, they documented her transformation, sparking a wave of support from Albanians across the globe. Offers of assistance flooded in from Albania, Kosovo, and the Albanian diaspora in the United States. The Albanian government took swift action as well. Minister of State for Relations with Parliament, Taulant Balla, and the Albanian diplomatic staff in New York worked together to help Parashqevi obtain the identification documents she had lacked for years. Kosovar businessman Behgjet Pacolli also stepped forward, offering full support. He pledged to secure housing for Parashqevi and cover the costs of her relocation to Kosovo or Albania. Pacolli even offered to provide her with a job or a monthly pension. In the U.S., Parashqevi was welcomed by Albanians at the “Vatra” organization. There, she engaged with fellow countrymen, posed for photos, and received heartfelt recognition. Elmi Berisha, president of “Vatra,” along with Ilir Cubi and Kujtim Funiqi, lauded Parashqevi for her invaluable contributions to Albanian music and her role in promoting Albanian culture in the United States. Another businessman, Kadri Morina, joined the cause. He promised that as of January 1, 2025, Parashqevi would have her own home, with Morina covering the rent. Additionally, Elton Ilirjani created a GoFundMe campaign to raise funds for the iconic artist, calling on Albanians to support one of their brightest stars. Despite the smiling photos, videos, and the apparent assistance shared on social media by Elton and Elvira, numerous questions remain among followers. Was their help truly altruistic, or is there a hidden agenda? Is this newfound support genuine, or just part of a broader publicity stunt? The story of Parashqevi Simaku continues to unfold, but the emotional toll and questions surrounding her situation leave much for reflection. Whatever the motives, what remains clear is that Albanians worldwide have rallied around one of their most cherished cultural icons, hoping for a brighter chapter in her life. Fear or Desire? The Long-Awaited Reunion between Robert, Luka, and Parashqevi Robert Nolfe made a bold statement, publicly revealing that it was Parashqevi Simaku who had refused to meet with her son, Luka. In an interview with Top Story, Robert disclosed that during their divorce proceedings, Parashqevi had taken an uncompromising stance, rejecting all attempts for reconciliation and court-ordered visitation. As a result, the custody of their son was granted to Robert, not Parashqevi. “When Parashqevi disappeared, she vanished from everyone - me and Luka included,” he explained. Despite the bitterness of their separation, Robert made it clear that he would never deliberately keep Luka from his mother, and he appealed to Parashqevi's fans to cease the threats that had been directed at him and his wife, Katherine Nolfe. Seventeen days after this interview, the long-anticipated reunion between Parashqevi and Luka finally took place. After years of separation, the moment was undeniably emotional for the singer—reuniting with her son, whom she hadn’t embraced in so long. As the door slowly opened, Parashqevi’s heart raced. There stood Luka, now a grown man—a missing piece of her life that had been lost to time. In the videos capturing the moment, Parashqevi hesitated at first, clearly overwhelmed by emotions of longing and the weight of years spent apart. The tears she had long suppressed flowed freely, as words failed her. But in that silence, it was her heart that spoke—overflowing with love and an unshakable devotion to her son. Luka embraced her tenderly, and as she thanked God for this reunion, he simply addressed her as “mother.” Robert was also present at the emotional meeting, visibly moved and wiping away his own tears. But as the cameras rolled and the story unfolded, one question remained: Was this reunion driven by mutual desire, or was it orchestrated to convey a sense of closure to the public? Just as many hoped that this heartwarming reunion would mark the beginning of Parashqevi’s return to the public eye, the story took a somber turn. Shortly after the emotional encounter, Parashqevi was hospitalized, leaving fans and onlookers to wonder what the future might hold for the once-iconic Albanian singer. A Star in Crisis: Parashqevi Simaku's Struggle with Mental Health Exclusive sources from Newsbomb.al report that, as of January 5, 2025, Parashqevi Simaku has been hospitalized at Jacobs Hospital in New York, where she has been diagnosed with paranoid schizophrenia. Her mental health reportedly worsened following the emotional reunion with her son, Luka. The very next day, she was rushed to the hospital in critical condition. Although she had previously been visited by Albanian doctors, as she refused to consult with American physicians and perceived them (the Albanians) as her fans, despite mounting evidence of her condition, she continued to deny that she was unwell. Additional reports suggest that her 20-year-old son, who works as a waiter in the U.S., has remained largely indifferent to her situation. The pain of this prolonged suffering for Parashqevi Simaku traces back over two decades, with sources revealing that the iconic Albanian singer has quietly battled mental health issues for years, choosing isolation and withdrawing from the outside world. Family members, including her two brothers, have made repeated attempts to help her escape homelessness, but Parashqevi has consistently rejected their offers. After a brief stay with them, she would inevitably return to the streets, unable or unwilling to break free from the life she knew. Now, in the wake of her hospitalization, family members, along with close friends Elton Ilirjani and Elvira Tata, have remained at her side, confronting the difficult decision of whether to admit her to a psychiatric facility or allow her to return to her life on the streets. In addition, reports indicate that her family may pursue legal action in New York to compel her to receive treatment if she refuses. What the future holds for the once-celebrated star of the Albanian music scene remains uncertain. One undeniable truth, however, stands: life is unyielding. Despite the dreams and efforts that once carried her to the height of fame, it can also drag even the brightest stars into shadow. Yet, just as Parashqevi Simaku once stood as a symbol of hope, strength, and freedom, there is a possibility she will rise again. Perhaps, in time, she will overcome this immense challenge, embodying resilience and offering inspiration through her incredible journey.

Parashqevi Simaku/ Nga “yll i skenës” te Paranoja Skizofrenike

Nga Françeska Kordalli

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Prangat e Veliajt, skenari i zgjedhjeve

Ministrat rrogëtarë të Qeverisë

Himara, qyteti që ngrihet nga dallgët e kohës

Damasku, kryeqyteti i paqes së humbur

EKSKLUZIVE/ Spiunët e televizionit

Këpucët e bardha të dasmës dhe letra dashurie

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

Prangat e Veliajt, skenari i zgjedhjeve

Damasku, kryeqyteti i paqes së humbur

EKSKLUZIVE/ Spiunët e televizionit

NewsBomb 10-vjeç

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Erion Veliaj në derën e SPAK

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Parashqevi Simaku/ Nga “yll i skenës” te Paranoja Skizofrenike

Nga Françeska Kordalli

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?