Mimika Luca, Jetoi dhe dashuroi historinë e saj

Pas 4 ditësh mbush plot 85 vjeç dhe gjithë jetën ia kushtoi skenës dhe bashkëshortit. Një personazh i rrallë si Mimika Luca nuk harrohet dot nga publiku shqiptar, me zërin e vet me aromë kamomili dhe me qetësinë shpirtërore që i falin sot familja e saj e madhe, pavarësisht se ndjen shumë mungesën e bashkëshortit, Ndrek Luca. Ngushëllohet me faktin se djali i saj Gjergji, ka zgjedhur që të birit t’i vendosë emrin e Ndrekës, duke e lartësuar kështu në breza. Në një rrëfim të gjatë për revistën Newsbomb, Mimika Luca shfaq anën tjetër të saj, brenda skenës përsa kohë e jetoi një të tillë, dhe jashtë saj. Dy fëmijët, Rozafa dhe Gjergji i dhanë një dimension tjetër përfytyrimit për jetën. Tani ajo jeton me Gjergjin në periferi të Elbasanit, në oazin e ngritur nga i biri ku figura e aktorëve, e të gjithë aktorëve, lartësohet siç në fakt duhet të jetë. Dhe Mimika, këtë 85 vjetor e pret mes qindra kujtimesh që shënjojnë jetën plot ngjyra… Një fotografi mes saj dhe Mevlan Shanajt që qarkullonte pak kohë më parë në Facebook më risolli menjëherë në memorie aktoren e famshme shqiptare, Mimika Luca. Numrin e saj të kontaktit e gjeta nëpërmjet mbesës së saj dhe menjëherë e telefonava aktoren e “karaktereve të heshtura” për t’i bërë një profil të plotë e të gjatë. Është e çuditshme në fakt se si zëri dhe sytë e njeriut nuk ndryshojnë kurrë për gjatë gjithë jetës. Mimika nisi të më tregonte (me zërin e saj prej kamomili) gjithë jetën e saj artistike dhe jo vetëm. Më tregoi që nuk kishte shumë kohë që ishte kthyer nga Amerika, vendi ku jeton vajza saj Rozafa ( mjeke me profesion) dhe se momentalisht jetonte në afërsi të Elbasanit me djalin e saj, Gjergjin. Kështu që nuk ngurruam dhe të nesërmen u nisëm drejt saj. Mimika Luca është fiks si ato gjyshet e dashura shqiptare që mezi presin të shkojnë t’i takosh, madje edhe u kujdes disa herë të dinte se si po shkonte rruga jonë. Vizitën e parë e bëmë në zyrën e djalit të saj, Gjergj Lucës ku ajo që të binte në sy ishin fotot e të atit, aktorit dhe artistit të popullit, Ndrek Luca. Një prej kollosëve të kinematografisë shqiptare… Megjithatë ne ishim aty për të ëmën… Mimikën. Fëmijëria e vështirë e Mimika Lucës Thonë që kujtimet e fëmijërisë janë ato që të mbeten më gjatë në memorie, (qofshin të bukura ose jo) pasi periudha e fëmijërisë shënjon padiskutim gjithë jetën tonë. Fëmijëria e saj nuk ishte aspak e këndshme, pasi kur ishte vetëm 8 muajshe babai i saj ndërron jetë. “Kam lindur në Gjirokastër në 24 dhjetor të vitit 1938. Prindërit e mi ishin nisur për të shkuar në Janinë por atë ditë kishte shumë det dhe u kthyen mbrapsht. Babai Hajdari (i cili i ka vendosur edhe emrin) ishte Fan Nolist. “Sipas mamasë ai nuk donte të dinte për asgjë tjetër prandaj zgjodhi Sarandën për të jetuar”, tregon me atë qetësinë e saj karakterizuese Mimika Luca. Ndërsa kur vjen puna tek nëna, edhe “mimikat” e fytyrës së saj marrin tjetër jetë. “Vetëm nënën kisha dhe ne të dyja ishim shumë po shumë të lidhura. Mamaja ime lindi në Leskovik por edhe asaj ashtu si mua i ndërruan jetë prindërit dhe e rritën dajat e saj. Ajo u shkollua në Janinë dhe greqishten e fliste në mënyrë të përsosur. “Nëna ime kishte lidhje me familjen e vëllezërve Frashëri”, tregon ajo. Por jeta për një nënë me një fëmijë të vogël dhe e vetme nuk është aspak e lehtë as në ditët e sotme, jo më në vitet ‘40. “Kur u kthyem në Sarandë, për ca kohë na internuan në Korfuz e më pas sërish na kthyen në Sarandë. Në Sarandë, shtëpia ishte e vjedhur dhe e djegur. Ishte shuar çdo gjë… Në këto kushte, mamaja ngrihet e shkon te halla në Tiranë për të kërkuar ndihmë. Ajo shkoi te perfekti i Tiranës, i cili e dërgoi te “Streha Vorfnore”. Dhe madje vite më vonë mamaja ime indinjohej me komedinë për Qazim Mulletin, sepse ai e kishte ndihmuar… Tirana dhe rruga drejt artit… Duke u hallakatur dhe luajtur nëpër rrugë, teksa kthehesha në shtëpi e sigurt që do kem bërë ndonjë sparkatë prandaj kur isha 13 vjeç dëgjoj një zë që vinte nga trotuari i bashkisë. “Ej, ti goce me fustan me dantella”. Ishte balerina, Mellani Tërci së bashku me një zotëri, baletmaestër, sovjetik. Ai më përkëdheli dhe më pyetën të dy nëse kisha dëshirë të bëja një provë, në Filarmoni, për balet. Do shkoja patjetër! Pa i thënë gjë fare mamasë, krejt vetëm, shkoj në prova. “Nëna ime nuk donte që të bëhesha as balerinë as aktore. Donte një profesion tjetër për mua. Ama më çonte vet në Pallatin e Kulturës, që mos ta harxhoja kohën kot, edhe pse ajo nuk donte të bëhesha artiste”, tregon Mimika Luca. “Kur hipja mbi puante më bëheshin çdo ditë këmbët gjak, pasi dy gishtat e parë i kisha shumë të gjatë. Mamaja mi mjekonte këmbët çdo natë dhe më thoshte doje të bëheshe balerinë”… Dashuria e madhe për Ndrek Lucën… Teatri i Operas dhe ai Kombëtar asokohe ishin në një godinë. Pakkush e di që dashuria e saj me aktorin Ndrek Luca ka nisur pikërisht në pishinën e Teatrit Kombëtar. Ajo ishte balerinë, 16 vjeç, kur u marros pas aktorit 10 vite më të madh në moshë. “Mos u la në pishinë se është uji i ftohtë i Dajtit dhe do ftohesh”, kështu më thoshte Ndreka. Pastaj atij i thanë të gjithë që një balerinë e vogël vjen dhe të sheh në çdo shfaqje e që i ka rënë në kokë për ty… Po në fakt ty të kishte rënë në kokë për të, - e pyes unë. Absolutisht që po!… Dhe pas kësaj fjalie, komentet besojmë se janë të tepërta… Jeta mes dy aktorëve… Një marrëdhënie e shkëlqyer bashkëshortore, por aktorë me karriera krejtësisht të ndryshme nga njëri-tjetri. Ai me role të mëdha (edhe pse negative) ajo me role pozitive dhe karaktere që të gjithë i kemi në memorie. Madje Mimika na tregon se nuk kishte ndonjë diferencë të madhe as në pagesën e tyre. “Rrogën time e merrte gjithnjë Ndreka dhe një ditë e pyeta. Ore sa e kam rrogën unë dhe sa e ke ti?! Dhe ndryshimi me rrogën ishte me një diferencë prej 200 lekësh më shumë. Ai ishte “Artist i Popullit”, unë soliste e dytë”, tregon ajo. Por çfarë këshillash i jepte Ndrek Luca bashkëshortes së tij?! “S’më linte të grimohesha në filma, ke ngjyrën e moshës tënde më thoshte. Vetëm kur duhet të bëja role të moshës së tretë atëherë mund të bëja ndonjë grim më të rënduar. Ndërsa kur kisha role të moshës sime, ose edhe të dy viteve më të mëdha nuk grimohesha kurrë”, tregon ajo. Nga ana tjetër duket se gjithë karrierën e saj e ka shoqëruar modestia. “Unë sa herë donin të më bënin foto zhdukesha. Ka patur role që i kam refuzuar sepse mendoja që s’jam e bukur si të tjerat dhe që e kisha pak hundën të madhe. Në Kinostudio shkoja dhe bëja dublanten herë pas here dhe Ndreka më bënte vërejtje për këtë gjë. Ai më thoshte edhe sa kohë do vazhdosh të refuzosh. Sot mendoj që kam bërë shumë gabim”, tregon ajo. Me çiftin e aktorëve jetonte edhe mamaja e Mimikës e cila e deshi shumë dhëndrin e saj. E në fakt si mund të mos e doje një njeri si Ndrek Luca që në pamje të parë dukej aq i rëndë, por që në të vërtetë ishte një burrë shumë romantik. “Pas çdo shfaqje më sillte lule, madje edhe kur lindi Rozafa më solli trëndafila. Vajzën e mësoi me kulturën e të dëgjuarit muzikë klasike, ndaj dhe Rozafa sa herë ulej të studionte dëgjonte Bethoven. Ndërsa Gjergji ka qenë gjithnjë rebel. Kur ishte i vogël ishte i mirë e i butë si një “krisht” madje unë e thërrisja “Anjshtanj” si fizikanti i njohur pasi ishte shumë inteligjent. As unë as Ndreka nuk donim që ai të studionte në Akademinë e Arteve. Por ai s’vinte pasdite në shtëpi dhe shkonte tek Drita Pelingu që mësonte me të. Kur fitoi shkollën erdhi në shtëpi dhe na tha ‘faleminderit për ndihmën por unë e mora provimin’. Nuk pashë kurrë një shfaqje të tij”, tregon Mimika… MIMIKA LUCA, NË TEATËR E KINEMATOGRAFI Mimika u pranua më vitin 1962 si aktore në Teatrin Popullor, ku ka interpretuar rreth 30 role Suzana, Luçia, Dila “Cuca e maleve”, Sonja, Nica “Gjenerali i ushtrisë së vdekur”, Laja “Kur hidheshin themelet” etj. Ka interpretuar edhe në 12 filma artistikë. Filmi i parë ka qenë krah bashkëshortit të saj Ndrek Luca në filmin “Detyrë e posaçme”, më pas interpretoi në filmin “Kryengritje në pallat”, nën regjinë e Xhanfize Kekos, “Kur hidheshin themelet”, me regji nga Vladimir Prifti dhe skenar nga Kolë Jakova. Portreti i saj si aktore do të mbetej menjëherë në mendjen e shikuesve. Një rol i paharruar është dhe ai i nënës së Marigosë te “Përrallë nga e kaluara”. “Ai është një film i jashtëzakonshëm i Anagonstit. Kur ishim me xhirime me vete kisha edhe mbesën time, vajzën e Rozafës e cila më thoshte nëna ça do bëjmë sot”, kujton Mimika Luca e ndërsa ne sjellim në memorie filma të tjerë si “Treni niset në shtatë pa pesë”, “Të shoh në sy”, me regji të Mevlan Shanajt. Rolet e nënave, të edukatoreve apo edhe të mësuesve duket se ishin të prera për karakterin e saj. Më 1984, ajo interpreton edukatoren te filmi “Taulanti kërkon një motër”. Regjisorja Xhanfizo Keko e dinte që ajo ishte aktorja e vetme që mund ta mishëronte aq lehtë atë figurë. Ndërsa në një nga filmat e fundit ku Mimika Luca ka interpretuar është “Viktimat e Tivarit”, në vitin 1996, me regji e skenar të Ekrem Kryeziut, në kastën e aktorëve të të cilit ishte dhe bashkëshorti Ndrek Luca. Në karrierën e saj artistike gjejmë një galeri të jashtëzakonshme personazhesh që i kanë dhënë shumë historisë së kinematografisë shqiptare. Jeta si pedagoge e Mimika Lucës Mimika Luca ka qenë ndër pedagoget e para të universitetit të artit, që si fillim godinën e kishte tek teatri Kombëtar. “Në vitin e tretë të studimeve, u emërova në Teatrin Popullor deri disa vite më pas, kur me urdhër, u largova si pedagoge në Institutin e Arteve për mjeshtri aktori. Puna si pedagoge ishte e vështirë sepse studentëve duhet t’u përshtatje rolet sipas karaktereve. Më donin shumë studentët dhe kjo ishte arritja më e madhe”, kujton ajo. Po me kolegët si ishin marrëdhëniet e saja?! Të gjitha koleget më donin shumë, sepse isha korrekte me to. Siç më kishte mësuar nëna ime. Kanë qenë të gjithë aktorë shumë të mirë duke filluar nga Naim Frashëri, Marie Logoreci, edhe të gjithë me radhë. Dramat dhe veprat që ka shkruar “Shkruajta drama në kohën kur në Teatrin Kombëtar pjesët e huaja nuk ishin më të mirëpritura dhe iu dha përparësi dramës shqipe. E kujtoj si tani ministrin e asaj kohe, që erdhi na përcolli fjalën në një mbledhje, se ishte marrë një vendim për të forcuar dramaturgjinë tonë. Atëherë vlonte dramaturgjia, megjithatë ai kështu ishte porositur. Mua m’u duk një gjë shumë e bukur dhe shkrova menjëherë, që në atë javë, pas asaj bisede, në ato kabinat tona të ngushta. Sapo isha bërë me një fëmijë dhe ikja dy orë përpara shfaqjes për të shkruar. Të mos kisha mamanë, nuk do t’ia kisha dalë. Megjithatë ajo kujton se disa nga veprat që shkroi nuk ju pranuan, pasi kishin një frymë shumë moderne për kohën. Shkëputja përfundimisht nga arti “Pas viteve ‘93 u shkëputa nga jeta e teatrit qëkur ndërroi jetë im shoq. Punova si ekonomiste në biznesin e djalit tim, Gjergjit. Unë s’kam parë asnjë shfaqje derisa pashë që shfaqjen “Equss” ku një djalë (aktori Igli Zarka) u shfaq në skenë lakuriq. Para disa ditësh shkova në kinema dhe pashë filmin “Sofia” të regjisorit Eduart Grishaj që më pëlqeu shumë. Sidomos mbyllja… Nuk shoh as filmat e mi, madje vitet e fundit kam vënë re që kam luajtur shumë të tillë edhe role të vogla. Ditën që humba Ndrekën u zhduka nga jeta artistike, nuk më hynte më asgjë në sy pas vdekjes së tij. Por a ka ndonjë peng Mimika Luca?! S’kam asnjë peng. Madje gjëja më e bukur është që Gjergji i vuri emrin djalit të vogël, Ndrek Luca. I ngjet shumë…”.

Mimika Luca, Jetoi dhe dashuroi historinë e saj

Nga Suada Daci

Artikuj të ngjashëm Artikuj

ALTIN DUMANI, frika e të mbeturit vetëm

Gratë që tradhëtuan “Rilindjen”

Mario Ashiku, një dashuri, shanse të dyta dhe një jetë e jetuar bukur (si vetë ai)

Perëndesha Shqiptare e Spiunazhit botëror, historia e panjohur e Zejnep Vlorës

Misioni i (pa) mundur, rrëfehet Edi REJA: Ju tregoj Shqipërinë time

KRIZA e BABAGJYSHIT

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Gratë që tradhëtuan “Rilindjen”

Perëndesha Shqiptare e Spiunazhit botëror, historia e panjohur e Zejnep Vlorës

PËR HERË TË PARË 95 vjet i “fshehur”, zbulohet fjalimi pro-komunist i FAN NOLIT

ALTIN DUMANI, frika e të mbeturit vetëm

Inva Mula: Unë sopranoja e parë shqiptare në skenat evropiane

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Mimika Luca, Jetoi dhe dashuroi historinë e saj

Nga Suada Daci

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?