Përtej një interviste me shkrimtarin e madh Ismail Kadare. Në kafenenë e preferuar, në tavolinën e rezervuar dhe përtej letërsisë. Shkrimtari i madh “hijerëndë” që gjendet siç thotë vetë në një proces të midistë: Shkruan dhe lexon. Unë gazetarja që në Pallatin e Ëndrrave të mia kisha imagjinuar takimin me të. Por si ishte ai takim? E zbuloni në këtë rrëfim për revistën Newsbomb.al
Shpenzova me të dy orë të jetës, por kush e di sa kohë kisha shpenzuar duke menduar ditën kur në një tavolinë me të do shijoja pak pranverë. Nuk e di pse e kisha menduar gjithnjë pranverë stinën kur ne duhet të takoheshim. Njëherë madje në pallatin e ëndrrave të mia, ne të dy ishim në Paris, veçse aty nuk mendoja të pija kafe, ndoshta sepse është shtrenjtë. Në Francë vetëm do të shëtisnim. Po, ky ishte pallati i ëndrrave me sy hapur. E vërteta ishte se ai kishte shpenzuar gjihtë jetën për të qenë një shkrimtar hijerëndë dhe i lakmuar në mendimet e shumë njerëzve në botë, ndërsa unë veçse një gazetare që merrja fjalët e të tjerëve, i vija në ligjëratën që krijoja vetë dhe në fund të ditës me veprën e tij, ëndërroja ndryshe: “Kur të rritem do ta takoj”.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.