Me shembjen e Bashkimit Sovjetik dhe shpërbërjen e Traktatit të Varshavës, në fillim të viteve `90 të shekullit të kaluar, mori fund epoka 45 vjeçare e njohur si “lufta e ftohtë”. Në ballafaqimin ekzistencial midis superfuqisë sovjetike dhe asaj amerikane, fitoi SHBA; në fushën ideologjike fitoi liberalizmi mbi totalitarizmin; në atë ekonomike fitoi tregu i lirë mbi ekonominë e planifikuar shtetërore.
Por, siç ndodh, jo rrallë, në momente kthesash historike radikale, Perëndimi fitues, mesa duket, i dehur nga suksesi, u kaplua nga gjithfarë iluzionesh që e çuan atë në parazitizëm strategjik. U mendua se mori fund rivaliteti midis fuqive të mëdha, për pasojë, paqja dhe siguria ndërkombëtare do të ishin të garantuara, se konsideratat ekonomike dhe biznesore do të kishin përparësi mbi qasjet politike dhe strategjike, se marrëdhëniet shtetërore midis shteteve do të demokratizoheshin dhe do të zhvilloheshin mbi bazën e barazisë dhe të respektit të ndërsjellë. Politologu amerikan Frensis Fukujama doli me tezën e “fundit të historisë”, në kuptimin që betejat ideologjike kishin marrë fund dhe bota do të njihte vetëm trajektoren e demokracisë.
Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje
Këto artikuj janë premium. Zhbllokoji për të lexuar të gjithë artikullin.