Armand Duka, Presidenti që i dha Shqipërisë “Conference League”

Presidenti i FSHF-së gjen një orë kohë në këto ditë të ethshme ku telefoni bie pa pushim për të folur për Newsbomb.al. Do të duhej të flisnim vetëm për ndeshjen e 25 majit, ku gjithë bota i ka sytë në Tiranë, por vetvetiu, biseda mbërrin edhe tek konflikti që ka pasur katër muajt e parë të vitit me kryebashkiakun Erjon Veliaj. Armand Duka thotë se edhe sot e kësaj dite nuk e ka kuptuar atë përplasje të ashpër. Thjesht, kjo ndërhyrje mori shumë kohë dhe energji, që duhet të ishin shpenzuar për finalen e madhe që do të luhet në Tiranë 10 vite për të sjellë Conference League në Tiranë Telefoni i Armando Dukës nuk pushon së rëni. E marrin nga çdo cep i botës për të siguruar një biletë për në finalen e madhe të Conference League. Mundohet të shpjegojë se nuk ka asgjë në dorë, por njerëzit e kanë të vështirë të besojnë se ai që bëri të mundur që më 25 maj në stadiumin “Air Albania” të shkruhet historia, të mos ketë mundësi të gjejë një biletë. Janë 150 mijë kërkesa për të parë ndeshjen mes Romës dhe Feynoord-it, por stadiumi ka kapacitet vetëm për 20 mijë vende. Me siguri kjo është hera e parë dhe e fundit që një finale e tillë luhet në Shqipëri. Armand Duka tregon se ky ka qenë një objektiv i kahershëm, 10 vite më parë, atëhere kur nisi dhe projekti për ndërtimin e stadiumit. “Në fillim menduam të kishim një finale të Superkupës dhe kemi aplikuar ende pa u bërë stadiumi. Nuk n’a u miratua. Aplikuam sërish për finale superkupe. Conference League asokohe ishte ende projekt dhe meqë për Superkupën po luftonin dhe shtete të tjera, ne u tërhoqëm e pranuam të ishim në garë për Conference League. Meqë “Conference League” është një finale reale, kompeticion më i rëndësishëm sesa superkupa, (që është më shumë një ndeshje prestigji), atëherë aplikuam për këtë kompeticion”. Ky është maksimumi që një vend i vogël si i yni, me kapacitete të pamjaftueshme për të mbajtur qindra mijëra tifozë nga anë e kënd bota, të mund të arrinte. Për Armand Dukën, e vetmja gjë që i vë një pikëpyetje finales është kapaciteti i stadiumit, sepse çdo gjë tjetër, konstaton ai, me pak mirëmenaxhim, Shqipëria mund t’i bëjë. Por ndryshe nga sa tregon Duka, është e qartë që një ndeshje e kësaj rëndësie, nuk vjen kaq rastësisht në Tiranë, ndaj e pyes se kë ka takuar dhe ku ka lobuar që kjo të ndodhte. “Padyshim që i kam takuar të gjithë. E para, lobimi fillon me përgatitjen serioze të dokumentacionit dhe dosjes. Se në fund të fundit, nuk merr Shqipërinë dhe e çon në tavolinë… Por do të duhet të aplikosh me dokumentacion. Eshtë një punë tejet voluminoze (dosje prej mijëra fletësh) që ne e kemi bërë mirë në bashkëpunim me institucione të ndryshme, ministrinë e Brendshme, Aeroportin, Bashkinë dhe gjithë te tjerët. Pasi e kompletuam siç duhet, e prezantuam mirë, kërkuam mbështetjen e të gjithë anëtarëve të Komitetit Ekzekutiv të UEFA-s dhe të Presidentit, gjithashtu”. Ecejaket nga Tirana drejt vendeve të ndryshme, shfrytëzoheshin veç të tjerave për këtë aplikim. Për vite me radhë. Duka i takoi të gjithë, një nga një, për t’u mbushur mendjen se Shqipëria mund të ishte një organizatore e denjë, me synimin e vetëm që kjo ngjarje të hynte në histori. Sepse sado të luhet ky kompeticion më vonë, qoftë edhe pas 20 vitesh, do të thuhet që, për herë të parë u luajt në Tiranë. “E kam parë si një projekt shumë të mirë që ndihmon vendin, për imazhin, por realisht nuk mendoja që do ishte një interesim kaq shumë i madh”. Ai thotë se thellë-thellë nuk e ka pritur që do përballej me këtë çmenduri kërkesash për bileta. Sot, kudo flitet për Shqipërinë, Tiranën dhe futbollin shqiptar, por diskutimet janë nga më të ndryshmet. Shumëkush thotë se pse duhej që tifozët nga e gjithë bota të vinin në Tiranë kur ka vende shumë më të zhvilluara, me infrastrukturë të mira, me stadiume më të mëdha. E për këdo që mendon kështu, Duka e ka përgjigjen: “Sepse futbolli nuk luhet vetëm në Gjermani dhe Francë; apo Portugali dhe Itali, por dhe në Shqipëri, Mal të Zi, Bosnje, apo Serbi. Ne të gjithë kemi të drejtë të organizojmë diçka kur plotësojmë kriteret, ne të gjithë kemi të drejtë të zhvillojmë futbollin në vendet tona”. E megjithatë, është e vështirë të besosh se kjo është thjesht një çështje barazie. Vendimi që finalja europiane të luhej në Tiranë, qartazi ka përpjekje edhe më të mëdha nga pas, trokitje të njëpasnjëshme në dyert e ndërkombëtarëve të futbollit, por Duka zgjedh të jetë modest në këtë rast dhe të mos japë shumë detaje. “Ne ishim në kohën e duhur, në vendin e duhur. Duhet thjesht të jesh i shkathët, të kuptosh kur është momenti i duhur. Ne shkuam në momentin e duhur. Do mbahet mend gjatë…” Nuk është aspak e lehtë të mbledhësh mijëra njerëz brenda një nate në një Tiranë kaq të vogël. Sepse kur vjen puna te futbolli, pavarësisht kombësive, pavarësisht kulturës e formimit, në fund, të githë janë tifozë. Kreu i Federatës nuk e fsheh frikën që ka për ndonjë incident të mundshëm apo ndonjë akt huliganizmi nga tifozët, por uron shumë të mos ndodhë asgjë. Për këtë u ka dalë garant edhe institucioneve ndërkombëtare të futbollit, por edhe medieve të huaja që i kërkojnë vazhdimisht intervista. Stadiumi nuk mund të ketë vetëm tifozë shqiptarë, aq kohë sa kjo është një finale europiane, por kjo nuk i ndal ata të kërkojnë bileta. 150 mijë kërkesa, për 20 mijë vende Bileta, bileta, bileta…Armand Duka, këtë fjalë e dëgjon prej javësh tashmë. Pakkush e di se Shqipëria ka vetëm 5% të tyre. Janë rreth 1 mijë bileta nga 20 mijë vende që mban stadium gjithsej. 4 mijë të tjera i kanë marrë respektivisht klubet e Romës dhe Fejnordit. Në tribunë nuk ka asnjë biletë për Shqipërinë. Ato janë protokollare dhe u përkasin partnerëve të UEFA-s, sponsorave, bashkëpunëtorëve, broadcasteve. Madje, tribuna nuk i plotëson të gjitha vendet që kërkon një protokoll i nivelit europian. Një pjesë tjetër e biletave kanë dalë në shitje të lirë dhe për këtë pjesë, Duka rrëfen se ka goxha kontestime, sidomos nga Hollanda. Ankohen se shqiptarët kanë marrë shumë. Por në fakt, thotë ai, shqiptarët kanë marrë shumë, sepse “kanë qenë më të zotë”. Në momentin e duhur kanë qenë para kompjuterit për të bërë aplikimet sipas procedurës. Megjithatë, unë e pyes për atë 5%-shin. Kush i ka marrë ato 5% të biletave tona? Më thotë se u janë shpërndarë sipas kritereve të gjithë anëtarëve të FSHF-së, administratës, bashkëpunëtorëve të Federatës, ish-futbollistëve dhe futbollistëve të ekipit kombëtar dhe sponsorave. “Kështu janë shpërndarë, pak a shumë”, e mbyll këtë pjesë. Aty tek “pak a shumë” vetiu më shkon mendja tek politikanët “VIP”. Ndaj e pyes nëse edhe ata e kanë një biletë. “Po. Kryeministria, Bashkia e Tiranës, Policia… por jo në mënyrë individuale”, kujdeset të theksojë Duka. Pra, dhe Erion Veliaj e ka një biletë… “Patjetër. Është bashkë-organizator. Sepse ka pjesën e vet në këtë event, me organizimin në Tiranë!” Armand Duka rrëfen përplasjen me Erion Veliaj Duket si një moment paqeje mes kreut të FSHF-së dhe kryetarit të Bashkisë, por me gjasë, nuk pritet të zgjasë shumë. Sepse kryebashkiaku ka deklaruar se do të merret me Dukën pas finales. Po çfarë kërkon Erion Veliaj nga Armand Duka? “Nuk e di. Nuk më ka thënë ndonjëherë se çfarë kërkon”, më përgjigjet shkurt. “Ai kërkon që ju të ikni nga FSHF”, i them. Dhe aty Armand Duka, nisë të flasë shumë gjatë. “Po dhe unë mund të kërkoj që Erioni të ikë nga Bashkia, por janë votuesit që vendosin që Erioni duhet të jetë në bashki. Eshtë komuniteti i futbollit që vendos nëse unë duhet të jem këtu, ose jo. Nuk është çështje dëshirash, kjo. Ne të dy, kemi ndryshim të madh. Unë respektoj institucionet që duhet të zgjedhin Erionin, kurse Erionin e kam dëgjuar që thotë: ‘nuk lejojmë ne në Tiranë të zgjidhet ky’! Të bëjmë një paralalizëm: është njëlloj sikur të deklarojë kryetari i bashkisë së Gjenevës: Zgjedhjet në OKB do t’i komandoj unë, sepse selia e OKB, është në Gjenevë. Por nuk ka asnjë lidhje me të. E njëjta gjë edhe me selinë e FSHF-së. Mund të mos ishte në Tiranë, mund të ishte në Durrës. Nesër mund mblidhet Asambleja dhe të vendosi që selia të jetë në Vlorë. Kështu që, nuk ka asnjë të drejtë. Pastaj, sa e ndjen secili veten të fortë në këtë sistem “demokratik”, kjo nuk varet nga ne”. Është e qartë që përplasja mes Armand Dukës dhe Erion Veliajt është e fortë, sa është vështirë t’a ndash nëse është institucionale, apo personale. Duka nuk pranon të jetë përplasur me Veliajn. Thotë se është ai që e ka sulmuar. “Përplasje është kur ndodh mes dy palëve. Unë kam qenë në punën time. Kanë qenë sulmet e Erionit, duke e ndjerë veten të fortë si kryetar i Bashkisë, si njeriu më me potencë që mund të komandojë edhe gjykatat, edhe prokuroritë dhe gangsterët; i cili më ka sulmuar mua, jo sepse ka diçka personale, siç e ka shprehur vetë, por sepse nuk do që unë të jem President i Federatës. Meqë selia jonë është në Tiranë, do dhe Federatën. E ka thënë, ju e keni dëgjuar: FSHF-ja, është i vetmi ishull që nuk e kemi dhe do ta marrim!” Armand Duka pat menduar në ndonjë moment edhe tërheqjen nga gara për të shmangur konfiktet. Në fund vendosi të mos e bëjë, sepse në momentin kur u shpallën zgjedhjet, anëtarët e FSHF-së, por edhe organizma ndërkombëtarë si FIFA apo UEFA, kishin shprehur mbështetjen e tyre. “Tërheqja do ishte tradhti ndaj të gjithëve dhe lënie në baltë të institucionit. Edhe pse më ka kaluar nëpër mend, nuk ka qenë në mazhorancën e mendimit që të jap dorëheqjen, apo mos kandidoj!” Ardhja e Presidentit të UEFA-s në Tiranë ishte një pikë e madhe kthese për të gjitha zhvillimet. E megjithatë, Duka kujdeset të theksojë se Aleksandër Ceferin nuk erdhi për të, por për të mbrojtur parimet dhe pavarësinë e UEFA-s, ku Federata e Futbollit është anëtare. Ai nuk e di arsyen e vërtetë të konfliktit me Veliajn. Thotë se kishte dëgjuar zëra se do i kundërvihej në zgjedhje dhe për këtë e ka pyetur vetë kryebashkiakun. “E kam pyetur deri në janar dhe më ka thënë: në asnjë mënyrë! Ç’punë kam unë me FSHF-në?! Ju jeni të pavarur! Më pas ju e dini sesi vazhdoi historia”. Atëherë çfarë ndodhi që në pak ditë gjërat ndryshuan? I ka kërkuar dikush tjetër të ndërhyjë? “Nuk di ta them. Jo, nuk besoj… Unë mendoj ka qenë një dëshirë e tij. E ka në AND-në e vet”. Duka për raportet me Edi Ramën: Më uroi direkt pas fitores Këtu e pyes drejtpërdrejt nëse mendon se ka qenë një dëshirë e Erion Veliajt apo e kryeministrit Rama, por sërish ai thotë se nuk e beson të jetë kjo e fundit. Këmbëngul më tej për raportet që ka me Kryeministrin dhe më thotë se i ka shumë korrekte. Por kujdeset të theksojë që e ka fjalën për raportet institucionale. Atëhere, e pyes nëse ka raporte miqësore dhe kur ka qenë hera e fundit që ka folur me të. “Dje (dt 15.05.2022). Për organizimin e finales. Kryeministri është shumë i interesuar për organizimin, shumë i përfshirë realisht për çdo problem që ne kemi. Se problemet janë komplekse, që nga siguria, logjistika, akomodimi… është shumë i gatshëm për të kontribuar dhe për t’i zgjidhur. Dhe në fakt ka qenë shumë rezultativ në këtë kontribut”! Më tregon se Rama e ka uruar edhe për fitoren, direkt pas zgjedhjeve. Por edhe pse u ndalëm gjatë tek konflikti i fundit me Veliajn, në 20 vite në krye të FSHF-së, Armand Duka ka patur vazhdimisht beteja me politikën. Ai është i vetëdijshëm se tendenca e politikës për të kontrolluar gjithçka, nuk është tendencë shqiptare. Veçse, kur politika ndërhyn edhe tek drejtësia, gjërat ngatërrohen edhe më shumë. “Të gjithë e panë se në prag zgjedhjeve të Federatës së Futbollit, për FSHF-në bëheshin 5 gjyqe brenda ditës, ndërkohë që një shqiptar pret me vite për një vendim gjykate. Federata e Futbollit është një shoqatë që duhet të funksionojë e pavarur, por e njeh shtetin. Shteti është ai që i jep emrin kesaj shoqate në Federatë. Dhe shteti, nëse sheh që kjo shoqatë nuk zbaton ligjet, nuk bën mirë detyrat, apo nuk ka një strategji, ka të drejtën ligjore t’i heqë emrin. Këto janë veprimet ligjore. Në vendet me demokraci të pakonsoliduara, si ne, ndodhin këto fenomene, por s’jemi të vetmit në Evropë”. Presidenti i FSHF-së mendon se çdo gjë në fund të fundit përkthehet në votë. Ai që ka pushtetin, mendon se mund të ketë dy vota më shumë dhe nga futbolli, ndaj kërkon ta dominojë edhe këtë të fundit. “Nuk është tendencë e influencave ekonomike. Buxheti i Federatës së Futbollit, nuk është as sa një e njëqinda e buxhetit të bashkisë së Tiranës. Por është tendencë e kontrollit për produkte politike, në çdo kohë. Edhe Sali Berisha ka tentuar të njëjtën gjë. Duhet një vendim: ose të bëhesh palë me pushtetin, ose tenton maksimalisht të ruash autonominë e institucionit, e kjo të çon në konflikt të vazhdueshëm. Politika e ka këtë lloj tendence. Qasja ime ka qenë drejt ruajtjes së pavarësisë sportive të institucionit. Kjo ka sjellë pakënaqësinë e politikës në përgjithesi: Sali Berishës, Edi Ramës, Bujar Leskajt e tani në fund, të Erion Veliajt…” U ndalëm gjatë tek kjo betejë me politikën, por ndoshta edhe për faktin që Duka thote se ky ka qenë momenti më i vështirë në rrugëtimin e tij. E cilëson një luftë të paprinciptë, një sulm nga të gjitha anët. Aq sa do të kishte hequr dorë. “Po të isha në momentet që s’do kisha nisur garën, do thoja: vazhdoni, bëni ç’të doni!” Por Duka është aty, si njeriu përgjegjës për çdo fitore apo humbje të futbollit tonë, për çdo lojtar që afrohet apo largohet nga kombëtarja. Thonë se duhet të paguash për t’u bërë pjesë e kombëtares shqiptare. Për Armand Dukën, kjo është një lloj propagande baltosësese, sepse paraja dhe kombëtarja nuk mund të rrinë bashkë. Të luash për kombëtaren, para së gjithash, do të thotë të sakrifikosh. “Nuk mund të më gjesh një rast, jo sot që jam unë President, por në gjithë historinë e futbollit shqiptar, që një futbollist e ka merituar të luajë në kombëtare dhe nuk ka arritur. Jo sepse ne jemi shumë të ndershëm, por sepse Shqipëria është një vend i vogël dhe nuk ka kaq shumë futbollistë. Të shpresojmë të kemi, por më thuaj një futbollist që ka ngelur jashtë e paska hyrë një tjetër që paska pasur lekë?! Përkundrazi, në Shqipëri nuk ka luajtur asnjë që ka pasur lekë. Futbolli është i tillë, kërkon shpirtin e sakrificës dhe njerëzit që janë me lekë (ka raste të tilla plot në realitetin shqiptar), nuk bëhen dot futbollistë”. Sukseset, çfarë e shtyn më tej presidentin e FSHF-së Kur Armando Duka u zgjodh President për herë të parë, FSHF-ja, ishte një institucion që nuk e aspironte askush. Ai thotë se pranoi propozimin e klubeve të futollit me mendimin që kjo ishte një gjë honorifike, që do i harxhonte vetëm një ditë pune në muaj, por që nuk rezultoi e tillë. Ose varet se ku do të shkosh, çka të çon në punë të ditëpasditëshme, e orë pas orësh. Armand Duka me krenari tregon se nuk është penduar, përsa kohë sheh se futbolli shqiptar ka arritur në një tjetër nivel. Për herë të parë, Kombëtarja Shqiptare e Futbollit u kualifikua në Europianin e vitit 2016, por a do kemi më shanse t’i provojmë ato emocione sërish? Presidenti i FSHF-së është optimist. “Realisht, kjo është kombëtarja më e mirë që kemi pasur, ndonjëherë, pa i hequr asnjë meritë kujtdo që ka luajtur qoftë edhe një minutë me fanellën e Shqipërisë. Me ndonjë modifikim të vogël, bëhet e përkryer. I kemi të gjitha shanset të jemi pjesë e Euro 2024 në Gjermani. Unë uroj që vërtet ta arrijmë, por ndodh edhe që skuadra që kanë bërë histori në Botërore, të munden në fushë në lojë sportive, siç ndodhi me ndeshjen Itali – Maqedoni e Veriut”. Ka disa arritje që i kanë lënë gjurmë dhe kualifikimi në Euro 2016, është një prej tyre. “Kur ne deklaronim se e kishim objektiv, njerëzit thonin: ‘ju talleni me ne’. Aq e pabesueshme dukej. Por ne në fakt shkuam”. Ndërtimi i stadiumit në Tiranë është një tjetër arritje. “Nuk e them në mënyrë figurative këtë, por vërtet kur shkoj në stadium, e sodis dhe them: A është i yni ky? Më duket si ëndërr. Dhe tani organizimi i finales së ‘Conference League’. E kemi kthyer Shqipërinë në qendrën e opinionit, jo vetëm sportiv!” Shumë pyesin se pse ky njeri duhet të qëndrojë kaq gjatë në Krye të Federatës së Futbollit Shqiptar. Armand Duka e ka një përgjigje: “Koha kalon dhe njeriu sfidon kohën, por edhe veten e vet, në fund të fundit. Kjo Federatë nuk është çështje interesash ekonomike. Unë kam 20 vite këtu dhe nuk kam marrë as rrogë, as dieta. Shoferin e makinën i kam vetë, nga biznesi privat. Buxheti i Federatës në muaj, është aq sa buxheti i një prej kompanive të mia. Por është sfidë, me emocione të jashtëzakonshme”. Duka si biznesmen: Dikur ngarkoja e shkarkoja edhe kamionë Sot është 59 vjeç. Gjysmën e jetës ia ka dedikuar futbollit, edhe pse fillesat i ka patur në biznes. “Kam mbaruar ekonomikun. Jam emëruar në Burrel në Parkun e Mallrave. Në ‘90 jam transferuar në Durrës në parkun e eksportit, pastaj kam ndërmarrë një inisiativë private, kam vazhduar më vonë me biznesin”. Kështu si e tregon duket një histori tipike biznesmenësh të lindur. Një jetë pa shumë mundime. Por në fakt, as ai nuk i ka shpëtuar viteve kaotike post-regjimit dhe as vitit të mbrapshtë të 97-ës, kur kërcisnin armët dhe bandat ishin ngado. “Sot kisha ambasadorin hollandez dhe po kujtonim ndeshjen me Fejnordin në 91-shin. Ai ka qenë një vit shumë varfër dhe iniciativa private s’ishte një gjë luksi. Nuk ishte fare e lehtë. Ishte shumë e vështirë, sakrifikuese. Unë i kam bërë të gjitha llojet e punëve. Kam ngarkuar dhe shkarkuar vetë makina e kamiona, kam mbajtur vetë dëngjet e rrobave që bleja nëpër Turqi apo Greqi. Kam bërë shoferin nëpër rrugët e Shqipërisë që në atë kohë ishin shumë të pasigurta. Pastaj lufta, ‘97, duhet të mbronim ato që kishim ndërtuar në një situatë të pakuptimtë. Ka qenë shume e vështirë. Nuk ka qenë biznesi si sot!” Armand Duka është nga Shijaku, është rritur nga dy prindër mësues që i kanë treguar se rruga më e sigurtë drejt pavarësisë, është puna. Sot, shumësyresh e shohin si “Don Duka”, por këtë të drejtë ia njeh vetëm Alban Berishës, tifozit të zjarrtë të Tironës, sepse ai, ndryshe nga të tjerë që me “Don” nënkuptojnë pushtetin e tij, e thërret kështu me dashamirësi dhe mirënjohje për atë çfarë Armando Duka i ka dhënë futbollit shqiptar. Armand Duka e thotë vetë këtë kur përmend emrin e tifozit të zjarrë, Berisha, madje, qesh dhe me këtë konstatim të tillë.

Armand Duka, Presidenti që i dha Shqipërisë “Conference League”

Nga Anta Muçaku

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Nano, beteja e një jete

Zonjat e “Prime Time”

Saga e dhimbjes e familjes MULLETI

LILI CINGU, KËMBËT QË VALLËZOJNË ENDE

Një “gjuetar goli” si Jasir Asani

Tigri nxjerr dhëmbët, drejton gishtin drejt Veliajt

Artikujt më të lexuar

Gjergj Luca, kryeoligarku i Shkrimsit, rebeli që grisi diplomën për t’u bërë biznesmen

JETA E NATËS NË VITET ’90, NGA DISKO ALBANIA DHE MARIKAJ TE BUZUKËT E PARTYT RAVE

Tigri nxjerr dhëmbët, drejton gishtin drejt Veliajt

Gjiri i Kakomesë, “Bukuroshja” e braktisur bëhet gati për TURIZËM

MARK PALNIKAJ, INXHINIERI QË “ZHVARROS” ARKIVAT E VATIKANIT

Gratë që vunë përpara burrat

Inva Mula: Unë sopranoja e parë shqiptare në skenat evropiane

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Armand Duka, Presidenti që i dha Shqipërisë “Conference League”

Nga Anta Muçaku

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?