Erion Veliaj, pasardhës apo rival i Edi Ramës

Me një çantë shpine në krah, mori avionin në mëngjesin e 16 majit 2021 për të udhëtuar drejt Italisë, tranzit e mandej direkt drejt Uashingtonit, në një udhëtim që për të, dhe misionin politik që mbartte, ishte shumë i rëndësishëm. Në ambientin e trazuar politik të Tiranës, kishte nisur një thashethemnajë për kreditet politike që kishin rënë fuqishëm, sidomos pas asaj që thuhej nën zë, se i kishte dhënë mbështetje maksimale një prej njerëzve që Edi Rama nuk e kishte për qejf për momentin: kandidaturës për deputet të Fatmir Xhafajt në zgjedhjet e 25 prillit 2021, i pari që theu herësin dhe arriti të marrë mandatin e deputetit edhe pse ishte radhitur i 23-ti në listën e kandidatëve socialistë. Debatit të supozuar, shumë të ashpër mes Ramës dhe Veliajt, njerëzit i atashonin një batutë të huazuar: “Ça do me thënë mori vota? Unë e nxorra nga dera, ti ma fut nga dritarja...”. Kjo, sipas thashethemnajës në korridoret socialiste të pushtetit, bazohej te mbështetja që Veliaj dhe administrata e bashkisë kishin dhënë për kandidaturën e Xhafës, me vota konkrete socialistësh. Thashethemnaja nuk mbaronte. Dhe në celularin e tij vinin pafund mesazhe të tipit: E vërtetë që ke bërë sherr me Ramën? Ata që nuk guxonin t’i shkruanin vetë drejtpërsëdrejti, e thoshin në tavolina se “koha e tij po mbaronte” dhe se një “star” po rritej në radhët socialiste, e kishte emrin Belinda Balluku. Lali Eri e ka të qartë se informacioni është i domosdoshëm në qenien në pushtet, protagonizmi po ashtu. Protagonist nuk mund të bëhej me kredite të rëna në sy të vartësve, të deputetëve apo dhe ministrave. Që takohej shpesh me Ramën këtë e kishin të qartë të gjithë, po Rama si sillej me të? Ndaj kur mori çantën e shpinës dhe u nis në SHBA në 15 maj të këtij viti, kur ndonjë sms shkonte në celularin e tij se ç’po bënte në Amerikë, i kthente një përgjigje të thatë “duro”, ose të tipit “prisni e do shikoni”. Dhe kishte të drejtë: ndërkohë që Lali Eri ishte ende në Uashington DC, dhe publikonte fotot me Zv.ndihmës Sekretarin Amerikan të Shtetit, Metthew Palmer, në 18 maj 2021, në Tiranë, në 19 maj 2021 mbërriti lajmi “bombë” i SHBA: Sali Berisha shpallej “non grata”, dhe sekretari Blinken i kushtoi një twitter të posaçëm këtij lajmi që tronditi politikën shqiptare në përgjithësi, dhe Partinë Demokratike në mënyrë të veçantë. Askush nuk e dinte (dhe s’kish sesi ta dinte) nëse Erion Veliaj kishte gisht në këtë lobim. Ajo që dihej me siguri, ishte fakti se ai ishte në kohën e duhur, në vendin e duhur, prej andej ku erdhi lajmi. Tani mesazhet që shkonin në celularin e Veliajt, nëse ai kishte dijeni për këtë fakt, apo nëse kishte gisht në të, mbeteshin “seen”, pa përgjigje. Në fund, nuk i interesonte kjo gjë. Të mendonte kushdo si të kishte qef. Thashethemnaja në Tiranën e zhurmshme ndryshoi sërish. Tani batutat që dëgjoje gjithnjë e më shpesh ishin: Erion Veliaj di të flasë shumë mirë anglisht! Kur mbërriti në Tiranë zhurma ishte fashitur. Po ashtu kishte rënë edhe insinuata se ata të dy nuk flisnin. Edhe për rastin e Xhafajt, Edi Rama ishte shprehur: “Chapeau”. Duhej vlerësuar njeriu që kishte sjellë aq shumë vota në PS, e kishte kryer goxha punë edhe personalisht. Vetë lali Eri kishte një axhendë të ngjeshur. Në Shqipëri do të vinte vetë këngëtarja me famë botërore Dua Lipa. Në ambientin e lodhur të Tiranës, shkëlqimi botëror i këngëtares do të tërhiqte vëmendjen nga cic-micet e vogla politike. Erion Veliaj, si njeriu që e ftoi dhe e bujti në Tiranë u kujdes deri në detaje, duke e çuar në kryeministri, ku Dua pozoi veçmas me kryeministrin, në një darkë në rezidencën e ambasadores amerikane Yuri Kim, e më pas drejt vilës qeveritare në Vlorë ku për familjen e Duas u shtrua një drekë ceremoniale me familjen kryeministrore, për të vijuar udhëtimin e saj drejt Kep Merlit ku nuk mungonin vizitorët e Tiranës. RRUGËTIMI POLITIK Me një buzëkuq u lye një dorë e kuqe që la gjurmën në një letër A4 të bardhë dhe një fjalë me të zezë; “MJAFT” Ishte dhjetori i 2002-shit. Në një kafe të Tiranës 4 të rinj, 3 djem dhe një vajzë, të gjithë rreth të 20-ve, po diskutonin mbi politikën. “Të njëjtët politikanë 20 vite”; “Tranzicion i zgjatur’ “Korrupsion...”; “Si i jepet fund kësaj?!” “Si i thuhet mjaft?!” Me një buzëkuq u lye një dorë e kuqe që la gjurmën në një letër A4 të bardhë dhe një fjalë me të zezë; “MJAFT”. Një simbol që huazonte ngjyrat e flamurit. Ai simbol do të ishte fitili i një kulture të re të protestave të shoqërisë civile, ndërsa për 4 të rinjtë që e shpikën, hapi i parë i karrierës së tyre, paradoksalisht në politikën e 20 viteve të ardhshme. Emrat e tyre ishin krejt të panjohur për publikun; Erion Veliaj, Endri Fuga, Arbjan Mazniku dhe Marinela Lika. Por, sot njëri prej tyre është kryetar i Bashkisë më të madhe në vend, i zgjedhur në mandatin e dytë, dhe shihet si një pasardhës për drejtimin e Partisë Socialiste. Kur të vijë dita për të synuar më shumë se sa vetëm kostumin e “djalit punëmbaruar” Veliaj po punon për fuqizimin e tij brenda partisë. E vetmja gjë që ai nuk di është nëse do t’i duhet të luftojë për hapin e radhës apo do t’i jepet “dhuratë”, ashtu siç iu zgjat dora në fillim. Pak metra larg kafenesë ku këta të rinj po mendonin si të organizoheshin në një lëvizje civile kundër statusquosë politike, Fatos Nano ishte ulur në karrigen e kryeministrit me të tjera halle në kokë. Raportet e institucioneve ndërkombëtare po e nxinin qeverisjen për korrupsionin, një plangprishës brenda partisë po i cingërrinte nervat, ai “i gjati” që e kishte sjellë nga Parisi po fitonte shumë popullaritet. Ky njeri, që i kishte bërë ballë mërzisë së burgut dhe po shijonte lavdinë e pushtetit nuk e dinte që këta të rinj do t’i trokisnin në derë shumë shpejt; duke ia mbuluar muret me dorën e kuqe dhe duke ngjallur revoltë popullore ndaj qeverisjes së tij. “Mjaft” i drejtuar nga Veliaj, tërhoqi vëmendjen e publikut, ndërkombëtarëve dhe madje edhe të shkrimtarit Ismail Kadare. Ai zbriti nga maja e Olimpit të letërsisë dhe famës për të pranuar emërimin “President Nderi” i kësaj lëvizje të cilën e pagëzoi si “një ndryshim në mendësinë e shoqërisë shqiptare, një shkëputpje nga politikanizmi shterp”. Fatos Nano u largua nga pushteti dhe nga politika në vitin 2005, një vit pasi plangprishësi të cilit ia kishte frikën (Ilir Meta) e përçau Partinë Socialiste, ndërsa njeriu që e kishte futur vetë në politikë (Edi Rama) do t’i merrte drejtimin e partisë, pa bekimin e tij. Atëkohë Erjon Veliaj ishte ende një spektator i politikës nga pozicioni i aktivistit. Por, jo për shumë kohë, pasi në 2007 u largua nga MJAFT-i duke kaluar ylberin në anën tjetër të medaljes. Krijoi një lëvizje politike, G99, e cila u bë aleate e Partisë Socialiste në zgjedhjet e vitit 2009, por pa arritur të bindë elektoratin dhe Veliaj nuk u fut dot në Kuvend si deputet. Afrimi pranë PS-së kishte mbetur udha e vetme. Ndërsa shokët e tij të dikurshëm kishin ndjekur një trajektore më pak publike, Veliaj po luante për më shumë. Kësisoj ai pranon një ofertë që i vjen nga Edi Rama, simpatia dhe miqësia me të cilin kishin nisur kohë më parë, zërat thonë madje që prej kohës kur njëri ishte në Bulevard duke protestuar kundër PS-së dhe tjetri në Bashki duke thurur plane për të marrë drejtimin e saj. Në Asamblenë e PS të zhvilluar në vitin 2010, Edi Rama e bëri ftesën publike: “Nuk e kuptoj ende se çfarë pret për të hyrë në PS”, ndërsa Erion Veliaj, ishte ulur si i “paftuar” mes anëtarëve të Asamblesë. Ndaj në dhjetor 2011 pas një votimi nga 200 anëtarë të Asamblesë së PS-së i ardhuri rishtas e sheh veten në forumin më të lartë të partisë. Ai zgjidhet anëtar i kryesisë dhe sekretar për Emigracionin dhe Rininë, dhe pse akoma shihej me një farë zemërimi ndërsa ngjiste shkallët e selisë së vjetër, ku shumë socialistë nuk ia harronin kohën kur protestonte kundër tyre. Por në muret e godinës gri po frynte një erë e re duke nisur nga ngjyra e purpurtë në fasadën e saj. Ja si e tregon ai vetë atë moment: “Erdha në Shqipëri, e nisa duke sharë PS-në. Edhe sot kam kritika, por i them në shtëpi. Krijova “Mjaft”-in. Dhe mendova sa të vijojmë me protesta, më mirë të bashkohemi. Edi më hapi derën për t’u futur në PS. Kur te partia jonë thua; dhëndri, vajza, kunati, njerëzit kthejnë kokën. Tek partitë e tjera kur e thua këtë, merret vesh për kë. Kupton se si bën karrierë në këtë parti. Jua thashë këtë për t’ju thënë se nuk pyetet se kush je në partinë tonë. Ne na bën bashkë; një për të gjithë dhe të gjithë për një.” – tha Veliaj në prill gjatë një aktiviteti me të rinjtë që kishin aplikuar për të qenë në listat e kandidatëve për deputetë të PS-së. Megjithëse pak gjasa ka që një tjetër “Veliaj” të dalë nga këto konkurset politike, pas një dekade në parti, kjo tregon se ai ka veshur tashmë stofin e liderit dhe mundet të hapë dyert për të tjerët. Por, para se t’a bëjë këtë do të duhet të zgjidhë dilemën me babain e tij politik. Me karrierën si ministër dhe si kryebashkiak, fuqizimin e tij publik dhe ndikimin që ka në media, shumica e PS-së dhe e opinionit publik e shohin Veliajn si një pasardhës të natyrshëm të Ramës. Por, nuk dihet akoma nëse edhe Rama e sheh kështu. RIVAL APO USHTAR I BINDUR?! Marrëdhënia mes Erjon Veliajt dhe Edi Ramës nuk është një kartë e hapur; si çdo marrëdhënie tjetër në politikë ajo ngre shumë të panjohura. Një herë Veliaj merr role vendimtare krah shefit të tij duke u bërë negociator-pajtues i darkës së famshme të peshkut me Ilir Metën, herë tjetër merr furçën e bojatis hyrjen e pallatit pas urdhërit publik që i jep shefi i tij. Le t’i marrim me radhë momentet e bashkimit e të divergjencave. Veliaj po ndjek të njëjtën rrugë si Rama; u bë ministër, më pas kryetar i bashkisë Tiranës, ku me ndryshimin e qytetit, po realizon projektet e ideura e të lëna në tryezë nga vetë Rama kur iku nga ajo bashki pas 11 vitesh në vitin 2011. Rindërtimi i “Sheshit Skëderbej” dhe kullat e larta që po e rrethojnë atë janë idetë e hershme të Ramës. Por, Veliaj nuk mjaftohet vetëm me “nxënësin” e mirë që mbaron punët që ka lënë mësuesi në mes. Pasi e kishte profilizuar veten si njeriu që bën punë dhe nuk merret me gërr-vërr-et e politikës, kur i interesonte të kishte një këshill bashkiak funksional pa andrrallat e LSI-së, më në fund vendos që të bëhet edhe lojtar drejpërdrejt në fushën e elefantëve. Ishte pranverë e vitit 2017, kur opozita ishte ulur në shesh dhe kërcënonte të mos hynte në zgjedhje, Ramës po i dilte nga duart aleati i tij Ilir Meta, i cili lëshonte mesazhe flirtuese opozitës. Erjon Veliaj bën lëvizjen e duhur duke negociuar një darkë private mes tyre, e cila shënoi një pakt të rëndësishëm politik, nga i cili, siç tregoi koha, Rama doli i fituari; qetësoi Metën dhe futi më pas dhe opozitën në zgjedhje, të cilat i fitoi vetë. Duke qënë vendimtar për realizimin e kësaj darke kryebashkiaku i “punëve të kryera” tregoi se dinte të luante edhe në fushën e politikës dhe nuk ishte thjesht një “drejtor komunale”, siç e etiketoi Henri Çili si një kritikë se ai merrej vetëm me punët teknike të qytetit. Darka, ku Meta pranoi të bëhej president, tregoi për herë të parë para publikut imazhin e Veliajt si njeriu i besuar i Ramës dhe e vuri atë në krahun e djathtë. Ndërkohë, Veliaj punon pa reshtur për t’i rritur imazhin vetes; me mbjellje pemësh, e çmime nga çdo organizatë ndërkombëtare. Në mediat vendase rrallë ndodh të kritikohet, e po ashtu në mediat e huaja lobon të duket si një njeri që po rilind një qytet ish-komunist në një qytet të rinisë. Aq e aq shumë energji derdhet në krijimin e imazhit të kryebashkiakut karizmatik që u flet njerëzve me gjuhën e tyre si një tirons i vjetër, sa është harruar imazhi i dikurshëm i kryebashkiakut piktor që pushtoi mediat e huaja me pallatet parafabrikat të kthyera në telajo. Por, Rama nuk humbet rastin t’i tregojë benjamit të tij se sado i madh të duket apo të bëhet, mos të harrojë kush komandon këtu. “ Ore do e lyesh shkallën ti nesër, ça Kryeministri, ato zhgarravina nuk do jenë nesër. Mos na trego se çfarë do bëjmë ne, por çfarë do bësh ti. Bojën nesër në mëngjes të vish këtu. Unë dal në 5 e 30 të mëngjesit për të shku në punë. Ti do dalësh nesër në 4 e 30 do lyesh shkallën. Ti personalisht! ” iu drejtua Rama -Veliajt gjatë një vizite në shtëpinë e re të një qytetari të dëmtuar nga tërmeti i nëntorit 2019. Megjithëse gjetjet e Ramës ngjajnë si teka fëminore; duke i kërkuar kryetarit të bashkisë më të madhe në vend të lyejë shkallët e një pallati, apo të çojë një lopë, më shumë se sa për marrëdhënien e tyre, tregojnë ndoshta për sjelljet sado-mazokiste të Ramës me pushtetin e kryeministrit me ata që ai i konsideron vartës, duke mos respektuar kështu as seriozitetin e institucioneve që ata përfaqësojnë. Ose këto janë lojërat e tij të propagandës për të tërhequr vëmendjen e publikut nga problemet e vërteta. Vetë Rama do t’i quante batuta humori sjelljet e tij ndaj Veliajt: “ Këto episode janë me humor. Nuk është raporti i një shefi me servilin. Është partneritet dhe miqësi. Çuarja e lopës tek fshatari duhet bërë, mënyra e të thënës është humor. ” Por pikërisht kur njerëzia mendon se Rama po mundohet ti “ulë hundën” të gjithpushtetshmit të Tiranës, krejt papritur ai vetë na thotë se ia dëgjon fjalën Veliajt për gjëra shumë të rëndësishme, siç është lista e kandidatëve për deputetë të Tiranës. Duke i veshur atij “veton” e kësaj liste, e cila krijoi një pështjellim të madh në PS, pasi nxori jashtë ish-themelues të saj dhe futi të rinj pa asnjë rekord politik, Rama tha publikisht se, Veliaj i kishte thënë se “ Nuk shkon kjo mor plak ” kur diskutoheshin emrat e kandidatëve. Po ashtu Veliaj mbajti mbi shpatulla fushatën zgjedhore si një prej drejtuesve politik të qarkut Tiranë. Ndërkohë pati aludime se ai mbështeti fort Fatmir Xhafën, i vetmi që arriti të thyejë herësin dhe të kalonte në listën fituese dhe pse Rama e kishte vendosur në fund të saj, një renditje kjo që u pa si tentativë e hapur për ta nxjerrë nga grupi një prej të paktëve kritizerë që i kishin mbetur akoma në parti. Me Xhafën, si xhaketë e vjetër, e me të rinj që kanë hyrë në lista si “miq” të Veliajt një gjë është e sigurtë, ai po krijon listën e tij të mbështetësve në PS krahas asaj të shefit të madh. Kur të vijë dita për të synuar më shumë se sa vetëm kostumin e “djalit punëmbaruar” Veliaj po punon për fuqizimin e tij brenda partisë. E vetmja gjë që ai nuk di është nëse do t’i duhet të luftojë për hapin e radhës apo do t’i jepet “dhuratë”, ashtu siç iu zgjat dora në fillim. Me këtë shef me teka asnjëherë nuk i dihet. Rama e di që s’do jetë përjetësisht kryetar i PS-së, që sido të vijnë punët në këtë vend dhe me një mandat të tretë qeverisës, pas kulmit e pret pensioni politik. E kështu do i duhet, ose ta bekojë një pasardhës ose të bëjë si Nano; ta lërë karrigen bosh për të parë kush do jetë më i zoti që të ngjitet në të. Në secilin rast, deri më tani, kandidati kryesor për ta zënë atë karrige është Erjon Veliaj.

Erion Veliaj, pasardhës apo rival i Edi Ramës

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

POLICËT e lënë rrugëve: Pa bukë, të pasiguruar e pa shtesë page jashtë orarit

Zengjinet e qeverisë

Ori Nebiaj për politikën dhe filizat e reja të dashurisë

Grinta prej Grifshe e Gridës

VALENTINA DUKA: Gabimi më i madh në jetë kur i thashë “PO” Lulzim Bashës

Rinia e një diktatori që s’e donte artin

“Non grata”? Tronditja amerikane për Shqipërinë

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?

Erion Veliaj, pasardhës apo rival i Edi Ramës

Mbështetni autorët dhe abonohuni në përmbajtje

Shkarko

Zblloko Artikullin

Artikuj të ngjashëm Artikuj

Artikujt më të lexuar

POLICËT e lënë rrugëve: Pa bukë, të pasiguruar e pa shtesë page jashtë orarit

Zengjinet e qeverisë

Ori Nebiaj për politikën dhe filizat e reja të dashurisë

Grinta prej Grifshe e Gridës

VALENTINA DUKA: Gabimi më i madh në jetë kur i thashë “PO” Lulzim Bashës

Rinia e një diktatori që s’e donte artin

“Non grata”? Tronditja amerikane për Shqipërinë

Kontaktet

Kategori

Mirëse u ktheve!

Hapni një llogari të re!

Merrni fjalëkalimin tuaj

Je i sigurt që dëshiron ta zhbllokosh këtë artikull?

Are you sure want to cancel subscription?